The Brain regelt onze mogelijkheid om gewoontes te stoppen

Gewoonten worden beheerst door onze hersenen en onlangs is een regio geïdentificeerd door MIT-onderzoekers die inzicht geeft in hoe de hersenen kunnen schakelen tussen nieuwe gewoonten en oude.
Mensen handelen automatisch naar gewoontes omdat de gewoonten diep in onze hersenen liggen. Dit verklaart waarom we elke dag dezelfde route naar het werk nemen, of eerst onze linkerschoen aantrekken. Het stelt onze hersenen ook in staat om na te denken over wat ze voor het avondeten moeten maken of wat ze naar school moeten dragen.
Het administratieve commandocentrum van de hersenen verwerpt echter niet volledig de controle over constant gedrag. De nieuwe studie heeft dat vastgesteld een klein deel van de prefrontale cortex van de hersenen is geïdentificeerd als de controller van minuut-tot-minuut controle over denken en doen, en kan op elk moment worden ingeschakeld.
Ann Graybiel, van het McGovern Institute for Brain Research bij MIT, zei:

"We hebben altijd gedacht - en dat doe ik nog steeds - dat de waarde van een gewoonte is dat je er niet over hoeft na te denken. Het maakt je hersenen vrij om andere dingen te doen. Het maakt je hersenen vrij om andere dingen te doen. , het maakt niet alles vrij, er is een stuk van je cortex dat nog steeds aan die controle is gewijd. '

Graybiel legde uit dat het recente bewijs, gepubliceerd in de Proceedings van de National Academy of Sciences, biedt hoop voor mensen die hun slechte gewoonten niet lijken te kunnen afschudden, omdat het onthult dat ondanks het feit dat gewoonten diep in onze hersenen zitten, het controlecentrum van de hersenen ze kan uitschakelen.
De nieuwe bevindingen banen ook de weg voor mogelijke interventie in dat deel van de hersenen om mensen te helpen die getroffen zijn door bepaalde soorten aandoeningen die voortkomen uit dit deel van de hersenen, waaronder OCD (obsessieve compulsieve stoornis).
Volgens het rapport, dat werd geleid door Kyle Smith, een onderzoekwetenschapper van het McGovern Institute, worden gewoonten een zo groot deel van wie we zijn dat het soms lijkt dat het vrijwel onmogelijk is om afscheid van hen te nemen, zelfs als ze misschien niet goed zijn voor ons.
Voor hun studie voerden de auteurs een experiment uit met muizen die waren getraind om een ??doolhof in de vorm van een T te laten lopen. Toen de ratten naar het deel van het doolhof gingen waar ze een beslissing in richting moesten nemen, speelden de onderzoekers een toon hen vertellen om naar rechts of naar links te gaan. Toen de ratten in de juiste richting gingen (links), kregen ze een beloning - chocolademelk. Toen de knaagdieren de verkeerde kant op gingen (rechts), kregen ze alleen suikerwater.
Om aan te tonen dat het gedrag van de ratten consistent was, stopten de auteurs de beloonde ratten enige beloningen te geven, en de dieren bleven hun weg vinden door het T-vormige doolhof. Na een tijdje beloonden de experts de ratten opnieuw met chocolademelk. Deze keer werd het echter gemengd met lithiumchloride, waardoor de ratten misselijk werden. Zelfs na de misselijkheid bleven de ratten op dezelfde manier door het doolhof rennen, maar ze stopten met het drinken van de chocolademelk.
Toen de onderzoekers hadden vastgesteld dat het gedrag van de ratten volledig was opgelost, wilden ze weten of ze de manier konden veranderen waarop de ratten door het doolhof gingen door een deel van de prefrontale cortex, de infralimbische (IL) cortex, te veranderen. De IL-cortex speelt een rol bij de ontwikkeling van gewoonten, hoewel neurale paden die coderen voor gewoon continu gedrag diep in de hersenstructuren worden aangetroffen, de basale ganglia.
Wetenschappers gebruikten een methode genaamd optogenetica om bepaalde cellen binnen te dringen met licht en waren in staat de IL cortex-activiteit uit te schakelen gedurende de seconden voordat de ratten het deel van het doolhof naderden waar ze een beslissing moesten nemen om naar rechts of links te draaien.
De ratten stopten vrijwel meteen hun gewoonte om linksaf te slaan en in plaats daarvan naar rechts te draaien. Dit toonde aan dat het uitschakelen van de IL-cortex de ratten veranderde van het onmiddellijk volgen van hun gewoonten, en in plaats daarvan de weg gingen die zij dachten dat juist was.
Nadat de ratten niet meer naar links liepen, begonnen ze naar rechts te keren telkens ze in het T-vormige doolhof werden geplaatst, zelfs toen de experts hen ertoe aanzetten om naar links te gaan, wat aangeeft dat er een nieuwe gewoonte was ontstaan.
Smith zei: "Deze gewoonte is nooit echt vergeten. Het ligt daar ergens op de loer en we hebben het ontmaskerd door de nieuwe uit te schakelen die was overschreven." De bevindingen geven duidelijk aan dat de IL-cortex in staat is het gebruikelijke "moment-tot-moment" -gedrag te veranderen.
Graybiel concludeerde: "Wat voor ons echt verbazingwekkend is, is dat de gewoonte-representatie in een oogwenk volledig intact en opvraagbaar moet zijn, en er is een online controlesysteem dat dat controleert."
Het onderzoek roept vragen op over het feit of gewoontegedrag echt automatisch is. Jane Taylor, hoogleraar psychiatrie en psychologie aan de Yale University, zei: "We hebben altijd gewoonten als onbuigzaam gezien, maar dit suggereert dat je in zekere zin flexibele gewoonten kunt hebben."
De IL-cortex lijkt de voorkeur te geven aan nieuwe gewoonten boven oude, wat is aangetoond in eerdere studies die aangeven dat gewoonten niet alleen worden weggegooid, maar vervangen door nieuwe.
Geschreven door Christine Kearney