Body Dysmorphic Disorder Patiënten die minder eten en waarschijnlijk zelfmoord willen plegen

Body Dysmorphic Disorder (BDD) is een veel voorkomende, vaak drastische en onder-erkende lichamelijke beeldafwijking, waarbij mensen ofwel van streek zijn of gepreoccupeerd zijn door de manier waarop ze zichzelf zien zodanig dat het hun leven schaadt. De waargenomen tekortkomingen in hun uiterlijk leiden tot obsessies en ze zijn ervan overtuigd dat hun lichaam niet perfect is als ze er volledig normaal uitzien. Meer dan 75% van de mensen met BDD voelen zich op een gegeven moment suïcidaal, met 25% die al een poging hebben gedaan om hun eigen leven te nemen.
Zelfmoord en levensbedreigend gedrag heeft net een onderzoek gepubliceerd dat onderzoekers nu een verband hebben ontdekt tussen beperkte voedselinname of overmatig dieet en een toename van zelfmoordpogingen bij mensen die lijden aan BDD.
De onderzoekers concentreerden hun studie op het verworven vermogen van zelfmoord in termen van fysieke pijnstolerantie en verminderde angst voor overlijden volgens Joiner's (2005) interpersoonlijke psychologische zelfmoordtheorieën.
Tracy K. Witte, Ph.D., van Auburn University, Elizabeth R. Didie, Ph.D., een psycholoog in de afdeling psychiatrie in Rhode Island Hospital, en Katharine A. Phillips, MD, directeur van de Body Dysmorphic Disorder Het programma in het Rhode Island Hospital beoordeelde het verband tussen gepoogde zelfmoorden met fysiek pijnlijk BDD-gerelateerd gedrag, zoals overmatige lichaamsbeweging, restrictieve voedselinname, fysieke zelfverminking, BDD-gerelateerde cosmetische chirurgie en dwangmatig huidplukken.
De onderzoekers onderzochten 200 personen, van wie 68,5% vrouwen tussen 14 en 64 jaar waren met een levenslange diagnose van BDD die tussen 0 en 25 zelfmoordpogingen had gepleegd, en waarvan 78% een geschiedenis had van aan suïcide gerelateerde gedachten. De studie omvatte niet zelfmoord sterfgevallen.
De bevindingen onthulden dat het beperken van voedselinname bij BDD-patiënten gekoppeld was aan meer dan het dubbele aantal zelfmoordpogingen, hoewel er geen verband was met zelfmoordgedachten, terwijl bij degenen met een voorgeschiedenis van BDD-gerelateerde overmatige lichaamsbeweging het aantal zelfmoordpogingen kleiner was dan de helft vergeleken met degenen die niet zo'n overdreven trainingsgeschiedenis hadden. De onderzoekers stelden ook vast dat geen van de andere BDD-gerelateerde gedragingen, zoals cosmetische chirurgie gekoppeld aan BDD of compulsieve huidpicking, substantiële markers waren voor zelfmoordpogingen.
De onderzoekers veronderstellen dat omdat het drastisch beperken van iemands voedselinname fysiek pijnlijk kan zijn, diegenen die dit soort ongemak kunnen verdragen in potentie beter in staat zijn dan anderen in het ondergaan van de fysieke pijn die nodig is om zelfverwonding toe te brengen. Volgens hun theorie is een drastisch beperkte voedselinname die resulteert in langdurige fysieke pijn een potentiële voorspeller van het vermogen om zelfmoord te plegen, terwijl een matig dieet een kleinere associatie heeft, als die er is.
Phillips heeft gereageerd:

"Het beperken van voedselinname kan lichamelijk pijnlijk zijn, het druist in tegen onze natuurlijke instincten om ons lichaam te voeden en te reageren op de fysieke pijn die gepaard gaat met extreme honger." De resultaten van dit onderzoek suggereren het belang van het beoordelen van mensen met BDD op beperkend eetgedrag om identificeren zelfmoordrisico, zelfs als ze niet eerder zijn gediagnosticeerd met een eetstoornis. "

Didie concludeerde:

"Hoewel sommige van de andere BDD-gerelateerde gedragingen van buitenaf pijnlijker lijken - zoals het ondergaan van herhaalde cosmetische procedures of een dwangmatige huidpicking, zou de mate van pijn geassocieerd met overmatig dieet de pijnstolerantie van een persoon aanzienlijk kunnen verhogen. in staat zijn om dergelijk fysiek ongemak te verdragen en pijn van beperkend eten kan ook in staat zijn het fysieke ongemak te verdragen dat nodig is om zelfbeschadiging toe te brengen. "

Geschreven door Petra Rattue