CDC kijkt naar zonnebrand bij jonge volwassenen

Meer dan de helft van de jongvolwassenen (18-29) interviewde en 65% van de blanken rapporteerde in de afgelopen 12 maanden minstens één zonnebrand. De CDC analyseerde samen met het National Cancer Institute data van The National Health Interview Survey (NHIS), een jaarlijks transversaal onderzoek van de civiele, niet-geïnstitutionaliseerde Amerikaanse bevolking.
Hoewel het gebruik van zonnebrandproducten, het overschakelen naar de schaduw en het dragen van lange kleding en hoeden lijkt toe te nemen, lijkt er nog steeds meer werk te worden gedaan in termen van publieke bewustwording over de gevaren van blootstelling aan zon en de zon. Het voorkomen van zonnebrand en langdurige zonneschade aan de huid gaat een lange weg om huidkanker te voorkomen.
Onderzoekers keken naar NHIS-gegevens uit 2000, 2003, 2005, 2008 en 2010. Een deel van de enquête vroeg mensen over hun blootstelling aan de zon, met de vraag hoe vaak mensen de voorkeur gaven om in de schaduw te blijven, als ze een hoed met brede rand dragen, lange mouwen dragen shirt, gebruik zonnebrandcrème wanneer buitenshuis. Mensen werd ook gevraagd welk SPF-niveau zonnebrandcrème ze gebruikten.
Vanaf 2005 begon het onderzoek extra informatie te verzamelen over voorkeuren van mensen met betrekking tot lange kleding, wat SPF ze gebruikten (1-14 of 15-50), zonnekleppen of baseballcap-stijl hoeden, die niet zoveel bescherming bieden als breedgerande hoeden .
Vrouwen leken actiever in het gebruik van zonnebrandcrème, kwamen op 37%, terwijl slechts 32% van de mannen de producten gebruikte. In de schaduw blijven was de volgende meest voorkomende manier om blootstelling aan de zon te vermijden, waarbij 30% van de vrouwen en 20-25% van de mannen zeiden dat ze in de schaduw gingen om zich te beschermen tegen direct zonlicht. Het dragen van lange kleding was populairder bij mannen, met ongeveer 30% het melden van kleding aan de enkels, tegen slechts 21-25% van de vrouwen. Witte vrouwen leken minder vaak de schaduw te gebruiken, terwijl zwarte vrouwen minder snel zonnebrandolie gebruikten.

De frequentie van verbranding gedurende de levensduur is gekoppeld aan het risico op huidkanker
Over het algemeen lijkt de blootstelling aan de zon en de schijnbare bewustwording van gevaren door blootstelling aan de zon van 2000 tot 2010 te zijn toegenomen. Zowel mannen als vrouwen kwamen qua zonnebrand ongeveer op dezelfde manier voor, met ongeveer 50% die in de afgelopen 12 maanden een verbranding rapporteerde. Zwarte individuen kwamen het laagst uit op iets meer dan 10% en witten het hoogst op 65%.
De CDC maakt zich zorgen over blootstelling aan de zon, waardoor het risico op huidkanker toeneemt. Zowel de dodelijkere vorm van de ziekte genaamd melanoom en de minder agressieve soorten huidtumoren, bekend als basaalcelcarcinoom en plaveiselcelcarcinoom, kunnen misvorming veroorzaken, de kwaliteit van leven aantasten en een economische last veroorzaken. Verschillende patronen van blootstelling aan de zon worden geassocieerd met verschillende soorten huidkanker.
Meer continue, chronische blootstelling aan de zon, bijvoorbeeld wanneer iemand buitenshuis werkt, is geassocieerd met plaveiselcelcarcinoom. Intermitterende blootstelling, zoals recreatieve blootstelling, is geassocieerd met melanoom en basaalcelcarcinoom. Zonnebrand treedt meestal op na intermitterende blootstelling en het risico op melanoom neemt toe naarmate er meer zonnebrand tijdens het leven van een persoon optreedt.
Met het relatief hoge aantal zonnebrand en het veelvuldig gebruik van zonnestudio's, maakt de CDC zich zorgen dat er een epidemie in de maak is, waarbij jongeren zich niet bewust zijn van de gevaren en zichzelf als een generatie huidkanker oprichten als ze toeslaan pensioenleeftijd. Een vergelijkbaar voorbeeld kan de babyboomgeneratie zijn die zich niet bewust was van de gevaren van het roken van tabak; roken met tabak was absoluut acceptabel in de jaren 60 en 70, toen mensen rookten op het werk, in toiletten en zelfs in liften.
De CDC hoopt dat door gegevens te verzamelen en de gewoonten van mensen te analyseren, het in de toekomst beter kan focussen op voorlichtingscampagnes en mensen bewuster kan maken van huidkanker.
Geschreven door Rupert Shepherd