Contact sluiten voor jonge jongeren met een verhoogd risico nadat zelfmoordpogingen niet effectief zijn

Een recente studie, gepubliceerd in de British Medical Journal (BMJ), verklaart het eerdere geloof van artsen, patiënten en onderzoekers dat nauw contact of verhoogde aandacht voor een jongere tijdens de "hoog-risico" -periode nadat zij zelfmoord hebben gepleegd geen effectieve behandelmethode is.
Tijdens hun studie analyseerden onderzoekers van Mental Health Services in het Hoofdstedelijk Gewest van Denemarken en de Universiteit van Kopenhagen de effecten van interventieprogramma's en assertieve outreach-programma's om adolescenten te helpen nadat zij geprobeerd hebben hun eigen leven te leiden. Ze stelden vast dat het geven van aandacht aan adolescenten geen invloed heeft op hun herstel.
De onderzoekers voerden de studie in de onderzoekseenheid van Psychiatric Center Copenhagen gedurende de jaren van 2007 en 2012.

243 patiënten die onlangs zelfmoord hadden gepleegd waren betrokken bij de studie - 120 van hen waren in de controlegroep, terwijl 123 in de aanvullende interventiegroep waren.
Verrassend genoeg was de frequentie van herhaalde pogingen om zelfmoord te plegen na de behandeling 17% voor zowel de controlegroep als de aanvullende interventiegroep.
Hoofdonderzoeker Britt Morthorst van het Psychiatric Center Copenhagen en de faculteit Gezondheids- en medische diensten merkte op: "Onze resultaten laten zien dat er geen verschil is tussen het ontvangen van een standaardbehandeling na een poging tot zelfmoord of het krijgen van een assertieve outreach-interventie."

Standaardbehandeling is even effectief

De auteurs merken op dat standaardbehandeling na een zelfmoordpoging gewoonlijk wordt gegeven door een psycholoog of de huisarts van de patiënt, en dat deze is gevormd om te passen bij de unieke mentale en fysieke gezondheid van het individu.
Normaal gesproken beslist de patiënt of ze bereid zijn hulp te krijgen of betrokken te raken bij een behandelplan. Voor deze studie werd de standaardbehandeling gegeven in het Competentiecentrum voor zelfmoordpreventie onder auspiciën van de geestelijke gezondheidszorg in het Hoofdstedelijk Gewest van Denemarken.
Voor het aanvullende interventieprogramma gingen bezoekende verpleegkundigen naar de huizen van de patiënten nadat ze uit het ziekenhuis waren ontslagen. Deze verpleegkundigen bleven 6 maanden na het uitbrengen van hun ziekenhuis in nauw contact met de patiënten - inclusief 8-20 buitendiensten in combinatie met standaardbehandeling.
Het contact-up-pakket omvatte het bezoeken van artsen aan de patiënten, vergaderingen met sociale diensten en regelmatige bezoeken aan huis. Het programma bood ook contact via sms-en telefoontjes naar de patiënten.
De onderzoekers merken op dat nauw contact verreweg de belangrijkste stap is in het stoppen van herhaalde zelfmoordpogingen en concludeerde dat een jaar nadat de patiënten werden behandeld, de percentages van nieuwe pogingen tot zelfmoord hetzelfde waren voor de extra interventiegroep en de controlegroep, die kreeg standaardbehandeling.
Britt Morthorst concludeert:

"Helaas moet de conclusie zijn dat noch een standaardbehandeling, noch een extra assertieve outreach goed genoeg is." Mijn suggestie is dat we proberen jonge mensen die risico lopen te pakken te krijgen voordat ze de eerste keer zelfmoord plegen. "We kijken met belangstelling naar een Amerikaanse tiener - Schermprogramma's, die in het algemeen kijken naar de geestelijke gezondheid van jongeren, om te zien of we eventuele gevaarssignalen kunnen identificeren waarop we eerder zouden kunnen reageren.

Geschreven door Christine Kearney