Gastric Bypass Cuts Diabetes, cardiovasculaire, gezondheidsrisico's

Gemiddeld zes jaar na een maagomleidingsoperatie verloren zwaar overgewicht patiënten niet alleen veel gewicht, maar toonden ze ook veelvuldige remissie en lagere incidentie van type 2 diabetes, plus lagere percentages hoge bloeddruk, abnormale cholesterol en andere cardiovasculaire aandoeningen. risicofactoren, vergeleken met een controlegroep van vergelijkbare patiënten die geen operatie hadden ondergaan.
Dit waren de bevindingen van een JAMA studie gepubliceerd op 19 september, die werd geleid door onderzoekers van de University of Utah School of Medicine, Salt Lake City, in de VS.
De auteurs, en een deskundige die in een afzonderlijk commentaar schrijft, zeggen dat de bevindingen belangrijk zijn omdat ze aantonen dat obesitaschirurgie duurzame voordelen voor de gezondheid heeft.

Extreme obesitas stijgt sneller in de VS.

Sprekend over hun werk bij a JAMA media-briefing, hoofdauteur Ted D. Adams, van de school en ook van Intermountain Healthcare in Salt Lake City, zei dat de snelheid van extreme zwaarlijvigheid sneller stijgt in de VS dan het tempo van matige zwaarlijvigheid.
Maar helaas, het aanpakken van extreme zwaarlijvigheid met veranderingen in levensstijl werkt op de lange termijn niet erg goed voor patiënten met extreem obesitas en geneesmiddelentherapie evenmin.
Dit laat een operatie over als de enige effectieve optie om zwaarlijvige mensen te helpen gewicht te verliezen, zegt Adams. Maar, zoals hij en zijn collega's opmerken in het achtergrondgedeelte van hun paper:
"Voor deze populatie met een hoog risico is het aantal studies dat op lange termijn gewichtsverlies rapporteert na een bariatrische operatie echter beperkt en hebben ze over het algemeen een onvolledige follow-up."

De studie

Voor hun onderzoek onderzochten Adams en zijn collega's de verbanden tussen Roux-en-Y maag-bypass (RYGB) -chirurgie en gewichtsverlies, diabetes type 2 en andere gezondheidsrisico's, 6 jaar na de operatie.
De deelnemers waren 1.156 ernstig zwaarlijvige mensen tussen 18 en 72 jaar. Ernstige obesitas wordt gedefinieerd als het hebben van een Body Mass Index (BMI) van 35 jaar en ouder. Iemands BMI is hun gewicht in kilo gedeeld door het kwadraat van hun lengte in meters. 82% van de deelnemers was vrouw en de gemiddelde BMI was 46.
De deelnemers waren in drie groepen (één interventiegroep en twee controlegroepen): 418 die RYGB-chirurgie zochten en ontvingen, 417 die het zochten maar niet ontvingen (Adams zei dat de voornaamste reden was op grond van onvoldoende verzekeringsdekking), en 321 die willekeurig werden geselecteerd uit een populatie-gebaseerd monster.

De resultaten

De resultaten toonden aan dat het gemiddelde niet-gecorrigeerde gewichtsverlies in de chirurgische groep tussen het begin van het onderzoek en jaar 6 27,7% bedroeg, terwijl in dezelfde periode controlegroep 1 (diegene die op zoek waren maar geen operatie had ondergaan) een gemiddelde van 0,2% in gewicht en controlegroep 2 (het willekeurige populatiemonster) heeft geen gewicht gekregen of afgenomen.
De auteurs schrijven:
"Na 2 jaar had 99 procent van de chirurgische patiënten meer dan 10 procent gewichtsverlies van baseline behouden en had 94 procent meer dan 20 procent gewichtsverlies behouden", plus:
"Na 6 jaar had 96 procent van de chirurgische patiënten meer dan 10 procent gewichtsverlies van baseline behouden en had 76 procent meer dan 20 procent gewichtsverlies behouden."
Evenals het handhaven van gewichtsverlies toonde de chirurgiegroep gunstige verbeteringen in andere indicatoren.
Remissiepercentages voor diabetes type 2 over de 6 jaar waren significant hoger in de chirurgiegroep dan in een van de twee controlegroepen: 62% vergeleken met 8% in controlegroep 1 en 6% in controlegroep 2.
Incidentie van diabetes type 2 was ook significant lager in de chirurgiegroep: 2% versus 17% en 15% in controlegroepen 1 en 2 respectievelijk.
Dit gunstige patroon werd ook weerspiegeld in andere gezondheidsmaatregelenbijvoorbeeld, de remissies voor hoge bloeddruk, lage HDL-C (de "goede" cholesterol), hoge LDL-C (de "slechte" cholesterol) en hoge triglyceriden waren hoger in de chirurgiegroep dan in de twee controlegroepen. , met verbeteringen in hoge bloeddruk en lage HDL-C zijn vooral significant.
De auteurs merken op dat verbeteringen in de metabole en cardiovasculaire risicoprofielen in de chirurgiegroep gedurende 6 jaar aanhouden, terwijl:
"Daarentegen verslechterde de cardiovasculaire en metabole status van ernstig obese controlegroepers in het algemeen gedurende de periode van 6 jaar."

Belang van bevindingen

"Deze bevindingen zijn belangrijk gezien de snelle toename van het totale aantal bariatrische chirurgische operaties uitgevoerd in de Verenigde Staten en wereldwijd, en kunnen significante gevolgen hebben voor de verwachte 31 miljoen Amerikaanse individuen die voldoen aan criteria voor bariatrische chirurgie", concluderen de auteurs.
In een begeleidend redactioneel commentaar, Anita P. Courcoulas, een bariatrische en algemene chirurg met University of Pittsburgh Medical Center, merkt op dat een belangrijk kenmerk van de studie is dat, hoewel het gewichtsverlies afnam in de jaren 2 tot 6 in de chirurgiegroep, de controle over de gezondheidsrisico's bleven "zeer goed".
"Deze bevindingen zijn belangrijk omdat ze voorkomen in een RYGB-cohort en controlegroep met bijna volledige follow-up na 6 jaar dat gewichtsverlies en de bijbehorende gezondheidsvoordelen na RYGB duurzaam zijn", schrijft Courcoulas.
"De sterftecijfers in deze studie waren te klein om statistisch te beoordelen, maar dienen als een herinnering aan een ongewoon maar belangrijk resultaat dat objectieve monitoring behoeft", voegt ze eraan toe.
Subsidies van de National Institutes of Health / het National Institute of Diabetes and Digestive and Kidney Diseases en het National Center for Research Resources hebben de studie helpen financieren.
Geschreven door Catharine Paddock PhD