Gentherapie is effectief bij het behandelen van blindheid

Onderzoekers van de Perelman School of Medicine aan de University of Pennsylvania en The Children's Hospital of Philadelphia hebben een recente studie uitgevoerd, gepubliceerd in Wetenschap Translationele geneeskunde die zich toespitst op gentherapie voor aangeboren blindheid. De wetenschappers konden het zicht verbeteren bij 3 volwassen patiënten die eerder in één oog waren behandeld. De onderzoekers gebruikten dezelfde behandeling op het tweede oog van de patiënten, en zij konden zien in situaties met weinig licht en ook hun weg vinden. Er werden geen conflicterende effecten gemeld.
De wetenschappers melden dat de eerste en tweede behandeling geen immuunreacties hadden waardoor de toegediende genen werden geannuleerd. Dit is gebeurd in eerdere onderzoeken naar gentherapie bij verschillende ziekten. Deze studie richtte zich in het bijzonder op de aanpak van Leber-congenitale amaurose (LCA), een netvliesaandoening die resulteert in volledig verlies van gezichtsvermogen tegen de tijd dat de persoon volwassen is.
Jean Bennett, M.D., Ph.D, F.M Kirby, hoogleraar Ophthalmology bij Penn., Zei:

"Patiënten hebben ons verteld hoe hun leven is veranderd sinds ze gentherapie hebben gekregen, ze kunnen 's nachts rondlopen, boodschappen doen en de gezichten van mensen herkennen - alles wat ze voorheen niet konden doen. objectief meten van verbeteringen in lichtgevoeligheid, zijzicht en andere visuele functies. "

Tijdens hun onderzoek gebruikten onderzoekers neuroimaging om een ??vaag knipperend dambordpatroon voor het oog van de patiënt te flitsen dat recent was behandeld. Ze ontdekten dat een deel van de hersenen dat verantwoordelijk was voor het gezichtsvermogen helderder werd als gevolg van de functionele magnetische resonantie beeldvorming (MRI).
Manzar Ashtari, Ph.D., van The Children's Hospital of Philadelphia, en de co-leider van de studie zegt:

"Deze bevinding vertelt ons dat de hersenen reageren op de gevoeligheid van het oog voor zwak licht".

Het team beheerde patiënten met een vector, een genetisch gemanipuleerd adeno-geassocieerd virus, dat een normale versie van het gen met de naam RPE65 droeg, dat is gemuteerd in één vorm van LCA. LCA is een opeenstapeling van erfelijke retinale aandoeningen, waarbij een genmutatie de productie van een enzym dat nodig is voor lichtreceptoren in het netvlies, uitdaagt.
Vóór deze studie voerden de onderzoekers een proef uit in Octorber van 2009, met behulp van dezelfde gentherapie. De studie betrof 12 vrijwilligers met LCA. Vier van deze patiënten waren jonger dan 11 toen ze werden behandeld voor de blindheid. Ze behandelden slechts één oog bij de patiënten - welk oog ook beter kon zien en de studie had duidelijke resultaten - 6 patiënten konden beter zien en werden niet langer als "legaal blind" beschouwd. Hoewel het testen op dieren aantoonde dat het opnieuw toedienen van de behandeling in het tweede oog veilig was, waren de onderzoekers sceptisch dat de vector in het oog die niet was behandeld mogelijk zou kunnen resulteren in ontstekingsreacties die de voordelen van het oog zouden kunnen wegnemen dat werd niet behandeld.
Het oog is enigszins afgescheiden van het immuunsysteem van het lichaam, daarom was de bezorgdheid niet hoog in termen van de ontstekingsreacties, maar verder testen moest in de praktijk worden gedaan.
Bennett heeft gereageerd:

"Onze zorg was dat de eerste behandeling een vaccinachtige immuunrespons zou kunnen veroorzaken die het immuunsysteem van het individu zou kunnen laten reageren tegen een herhaalde blootstelling."

Net als de eerste studie, Albert M. Maguire, M.D, co-auteur van een studie, en hoogleraar Oogheelkunde aan Penn, toegediend de vector in het oog dat eerder onbehandeld was, bij 3 patiënten in het Children's Hospital in Philadelphia. Deze patiënten waren drie jaar eerder behandeld. De auteurs gingen vervolgens door met het waarnemen van de patiënten gedurende 6 maanden nadat ze opnieuw waren toegediend met de vector. De grootste vorderingen waren in termen van lichtgevoeligheid, inclusief de dankbaarheid van de leerling voor het licht in een reeks verschillende intensiteiten. Van de 3 patiënten konden 2 in een situatie met weinig licht hun weg vinden door een hindernisbaan.
De studie toonde geen significante problemen en ze ontdekten eigenlijk iets waar ze niet naar op zoek waren. De fMRI-bevindingen vertoonden een verbetering in de hersenreacties in het eerste behandelde oog, niet alleen in de nieuw behandelde. De onderzoekers zeggen dat dit waarschijnlijk is omdat de ogen in staat waren om elkaar te evenaren bij het inzoomen op de objecten die ze probeerden te zien.
De auteurs zeggen dat het belangrijk is om verder onderzoek te doen om ervoor te zorgen dat gentherapie een effectieve en veilige manier is om netvliesaandoeningen bij mensen te behandelen.
Bennett concludeert:

"Echter, de bevindingen voorspellen veel goeds voor de behandeling van het tweede oog bij de resterende patiënten uit de eerste proef - inclusief kinderen, die betere resultaten kunnen hebben omdat hun netvliezen niet zoveel zijn gedegenereerd als die van de volwassenen. voor het gebruik van een vergelijkbare gentherapie-aanpak voor andere retinale ziekten. "

Het Children's Hospital of Philadelphia en The Center for Cellular and Molecular Therapeutics (CCMT) sponsorden beide studies en construeerden de vector die het correctieve gen droeg. De directeur van CCMT, Katherine A. High, M.D., en baanbrekend onderzoeker op het gebied van gentherapie, was de co-auteur van beide onderzoeken.
CCMT, de Foundation Fighting Blindness, de National Institutes of Health, Research to Prev Blindness, Hope for Vision, de Paul en Evanina Mackall Foundation Trust van het Scheie Eye Institute, de F.M Kirby Foundation en anonieme donoren hebben deze studie gefinancierd.
Geschreven door Christine Kearney