Intenties van baby's gecommuniceerd door spraak

Onderzoekers van New York en McGill University hebben ontdekt dat baby's kunnen detecteren hoe spraak niet-waarneembare intenties communiceert. De studie, gepubliceerd in de Proceedings van de National Academy of Sciences (PNAS) biedt wetenschappers een beter inzicht in hoe vroeg in ons leven we kunnen vertrouwen op taal om kennis te vergaren over zaken die verder gaan dan ervaringen uit de eerste hand.
Mede-auteur van de studie, Athena Vouloumanos, een assistent-professor aan de NYU legt uit:

"Veel van wat we weten over de wereld komt niet voort uit onze eigen ervaringen, dus we moeten deze informatie indirect verkrijgen - uit boeken, de nieuwsmedia en gesprekken." Onze resultaten laten zien dat baby's kennis op vrijwel dezelfde manier kunnen verwerven - - door taal of, specifiek gesproken, beschrijvingen van verschijnselen die zij niet - of dat kan niet - direct worden waargenomen. "

Eerdere studies hebben aangetoond dat baby's lijken te begrijpen dat spraak kan worden gebruikt om waarneembare entiteiten zoals objecten en mensen te categoriseren en te communiceren. Tot dusverre zijn er echter geen studies geweest om te onderzoeken of baby's kunnen herkennen dat spraak kan communiceren over niet-waarneembare aspecten. De onderzoekers besloten daarom om te onderzoeken of eenjarige baby's konden herkennen dat spraak de intenties van een persoon kan communiceren, iets dat cruciaal is voor het begrijpen van sociale interacties.
De onderzoekers voerden een experiment uit waarin volwassenen korte scenario's voor de kleuters speelden. De eindes van sommige van de uitgevoerde scènes waren voorspelbaar, dat wil zeggen met een einde dat congruent is met het menselijke begrip van de wereld, terwijl andere scènes een onvoorspelbare eindigheid hadden (incongruent).

Het team gebruikte een gemeenschappelijke aanpak om de detectie van onvoorspelbare scènes door baby's te meten, wat betekent dat de baby langer naar deze scènes keek in vergelijking met anderen. In één scène probeerde de volwassen acteur (de communicator) een ring op een trechter voor de baby's te stapelen, maar faalde omdat de trechter buiten het bereik was. Volgens eerdere studies interpreteerden de baby's de mislukte poging van de acteur als een signaal van de onderliggende intentie van de acteur om de ring te stapelen. Het team introduceerde vervolgens een tweede actor (de ontvanger) die erin slaagde om alle objecten te bereiken. In de belangrijkste testscène wendde de communicator zich tot de ontvanger en kuchte of zei een uniek woord ('koba') tegen de baby's.
Hoewel de baby's altijd de intentie van de communicator kenden, omdat ze eerdere stacking-pogingen waarnamen die faalden, had de ontvanger soms slechts de informatie die nodig was om de taak uit te voeren zoals bedoeld door de communicator, eigenlijk alleen wanneer de communicator het unieke woord zei, maar niet toen ze hoestte.
De onderliggende theorie van het experiment was dat als baby's begrepen dat spraak maar geen hoest informatie over een intentie zou communiceren, omdat de communicator spraak gebruikte en de ontvanger reageerde door de ring op de trechter te stapelen, moesten de baby's dit als een congruent resultaat beschouwen. De theorie werd bevestigd door de resultaten. De baby's hielden hun blik langer vast wanneer de ontvanger een andere actie uitvoerde, bijvoorbeeld door de eerder mislukte bewegingen van de communicators na te bootsen of door de ring ergens anders dan op de trechter te stapelen, wat aangeeft dat de baby's deze gebeurtenissen als een verrassing of als incongruente uitkomst beschouwden. De onderzoekers merkten op dat de baby's evenveel leken op de reactie van de ontvanger wanneer de communicator hoestte, omdat hoesten geen intenties communiceert.
Onishi, universitair hoofddocent bij de afdeling psychologie aan de Canadese McGill University, legt uit:

"Als volwassenen wanneer we mensen horen praten, hebben we de intuïtie dat ze informatie aan elkaar verstrekken, zelfs als we de taal die wordt gesproken niet begrijpen. En het is hetzelfde voor baby's Zelfs als ze het niet begrijpen de betekenis van de specifieke woorden die ze horen, ze realiseren zich dat woorden - zoals ons onzinnige woord 'koba' - informatie kunnen geven op een manier die hoest niet kan. "

Vouloumanos merkte op: "Wat belangrijk is, is dat het ons vertelt dat baby's toegang hebben tot een ander communicatiekanaal waarvan we voorheen niet wisten dat ze het hadden," en concludeerde: "Inzicht in dat spraak kan communiceren over dingen die niet waarneembaar zijn, geeft baby's een manier om meer te weten te komen over de wereld dan wat ze hebben meegemaakt. Baby's kunnen dit hulpmiddel gebruiken om inzicht te krijgen in andere mensen, waardoor ze zich kunnen ontwikkelen tot capabele sociale wezens. "
Geschreven door Grace Rattue