Neuroprotection: een oplossing voor neurologische aandoeningen?

Inhoudsopgave

1. Wat veroorzaakt neuronschade?
2. Soorten neuroprotectors
3. Drugs die veelbelovend zijn

Neuroprotectie verwijst naar de mechanismen en strategieën die worden gebruikt om te beschermen tegen zenuwbeschadiging of degeneratie en om de afbraak van het centrale zenuwstelsel te voorkomen.

Onderzoekers zijn op zoek naar manieren om het lichaam te beschermen na acute gebeurtenissen, zoals een beroerte of letsel aan het zenuwstelsel, en om te helpen bij chronische ziekten van het zenuwstelsel zoals Alzheimer, Parkinson of multiple sclerose (MS).

De ontwikkeling van neuroprotectieve agentia is nog gaande, hoewel er momenteel enkele in gebruik zijn.

Huidige neuroprotectors kunnen de reeds gemaakte schade niet ongedaan maken, maar ze kunnen beschermen tegen verdere zenuwbeschadiging en degeneratie of afbraak van het centrale zenuwstelsel (CZS) vertragen.

Wetenschappers onderzoeken momenteel een breed scala aan behandelingen. Sommige producten kunnen mogelijk in meer dan één stoornis worden gebruikt, omdat verschillende stoornissen veel van de onderliggende mechanismen delen.

Snelle feiten over neuroprotectie:

Hier zijn enkele kernpunten over neuroprotectie. Meer details staan ??in het hoofdartikel.

• Het veld van neuroprotectie-onderzoek ontwikkelt zich snel.
• Onderzoekers proberen een manier te vinden om zenuwen te beschermen tegen schade als gevolg van letsel of ziekte.
• Mensen met de ziekte van Alzheimer, Parkinson, beroerte en MS kunnen baat hebben bij nieuwe medicijnen.
• Huidige geneesmiddelen die veelbelovend zijn, zijn riluzole, fenytoïne en amiloride.

Wat veroorzaakt neuronschade?

Wetenschappers hopen neuroprotectieve middelen te vinden die beschermen tegen zenuwbeschadiging.

Om neuroprotectie te begrijpen, moeten we eerst kijken naar wat zenuwen doodt en de hersenfunctie remt.

Verschillende ziekten die betrekking hebben op het CZS hebben verschillende symptomen. De processen waardoor neuronen of zenuwcellen afsterven, zijn echter vergelijkbaar.

Momenteel wordt aangenomen dat deze processen het volgende omvatten.

Oxidatieve stress

Er ontstaat een disbalans tussen de productie van vrije radicalen door het lichaam en het vermogen om deze te verwijderen.

Vrije radicalen zijn wat overblijft na chemische reacties in het lichaam. Deze elektrisch geladen deeltjes kunnen interageren, stoffen veranderen en celschade veroorzaken.

Vrije radicalen zijn het resultaat van een zuurstofrijke omgeving. Het lichaam heeft ze nodig, maar ze moeten ook in evenwicht worden gehouden.

In het zenuwstelsel is oxidatieve stress verbonden met de progressie van de ziekte van Alzheimer, Parkinson en andere aandoeningen.

Multiple sclerose: wat u moet wetenNeuroprotectie zou een optie kunnen zijn voor mensen met multiple sclerose (MS). Meer informatie over MS.Lees nu

Mitochondriale disfunctie

De mitochondria zijn gespecialiseerde structuren, of organellen, in cellen die energie genereren.

Problemen met mitochondriën in neuronen zijn in verband gebracht met autisme, de ziekte van Alzheimer, de ziekte van Parkinson en verschillende psychische aandoeningen.

Problemen met mitochondriën elders in het lichaam worden verondersteld te zijn gekoppeld aan chronische gezondheidsproblemen zoals diabetes en astma.

excitotoxiciteit

Zenuwcellen kunnen in de hersenen sterven als ze overactief zijn.

Glutamaat, een chemisch brein, prikkelt de interactie tussen zenuwcellen. Het is een belangrijke stap in de neurotransmissie, het doorgeven van informatie van de ene zenuwcel naar de andere.

Te veel glutamaat kan echter celvernietiging veroorzaken.

Zenuwen die overgestimuleerd raken door zenuwimpulsen worden beschadigd of niet-functioneel.

Excitotoxiciteit is een belangrijke factor in zenuwbeschadiging na een beroerte.

Ontstekingsverschijnselen

Ontsteking overal in het lichaam vindt plaats wanneer het immuunsysteem reageert op een vreemd organisme of een infectie. Ontsteking kan ook optreden na celbeschadiging of letsel, omdat het lichaam zichzelf probeert te herstellen.

Wanneer ontsteking optreedt in de hersenen of het CZS, kan deze immuunrespons uiteindelijk neuronen doden omdat het schade herstelt of infecties bestrijdt.

Dit kan vaak de oorzaak zijn van celdood bij de ziekte van Alzheimer, Parkinson en infecties van de hersenen en het CZS.

Ophoping van ijzer

De opbouw van ijzer in de hersenen lijkt een rol te spelen bij degeneratieve ziekten zoals Alzheimer, Parkinson en amyotrofische laterale sclerose (ALS).

Onderzoekers zijn op zoek naar stoffen die kunnen helpen overtollig ijzer uit het centrale zenuwstelsel te verwijderen. Door ijzer te verwijderen, kunnen deze stoffen mogelijk de balans in de hersenen en het CZS herstellen.

Wetenschappers onderzoeken de rol van ijzer bij deze ziekten, in de hoop nieuwe behandelingen te vinden. Overtollig ijzer kan deel uitmaken van een cyclus van excitotoxiciteit en celdood.

Hersenen eiwitten

Bij dementie hopen bepaalde eiwitten zich op in de hersenen. Dit lijkt deel uit te maken van een complexer beeld, omdat onderzoek begint te suggereren dat de eiwitten zelf niet het probleem zijn.

Het probleem ligt volgens sommigen bij de ontstekingsveroorzakende moleculen die ze produceren.

Hoge niveaus van het tumornecrosefactor (TNF) -eiwit worden aangetroffen in een groot aantal verschillende degeneratieve CZS-aandoeningen. Hoge niveaus van TNF lijken te worden geassocieerd met excitotoxiciteit en hoge niveaus van glutamaat.

Typen neuroprotectie

Neuroprotectie heeft tot doel de zenuwdood na CZS-verwonding te beperken en het CZS te beschermen tegen vroegtijdige afbraak en andere oorzaken van zenuwceldood.

Neuroprotectieve middelen bestrijden de effecten van neurodegeneratie of zenuwbeschadiging.

Producten met neuroprotectieve effecten zijn gegroepeerd in de volgende categorieën.

Middelen om vrije radicalen op te vangen

Deze zetten beschadigde en ziekteverwekkende, onstabiele vrije radicalencellen om in moleculen die stabieler en gemakkelijker te beheren zijn voor het lichaam.

Onderzoekers onderzoeken een aantal mogelijke oorzaken van zenuwbeschadiging in de hoop een manier te vinden om dit te stoppen.

Antioxidanten zijn middelen die kunnen interageren met en de impact van vrije radicalen kunnen verminderen.Ze kunnen worden gevonden in voedingsmiddelen of supplementen.

Hoe ze werken, wordt niet volledig begrepen. Het lijkt sterk afhankelijk te zijn van zowel de ziekte waarop zij zich richten als de vele factoren die uniek zijn voor elk individu.

Vitamine E heeft bijvoorbeeld antioxiderende eigenschappen bij de ziekte van Alzheimer en, in mindere mate, ALS.

Onderzoek suggereert echter ook dat suppletie met vitamine E bij sommige mensen de hersenfunctie en dementie erger kan maken.

Het is belangrijk om met een arts te praten voordat u kruidenproducten, over-the-counter (OTC) medicijnen of supplementen gebruikt.

Veel producten kunnen interageren met andere geneesmiddelen of onverwachte bijwerkingen veroorzaken.

Anti-excitotoxische middelen

In theorie zal het blokkeren van de glutamaatreceptoren excitotoxiciteit en degeneratie voorkomen. Er is echter wat glutamaat nodig voor de normale werking van de zenuwcellen.

Amantadine, één behandelingsoptie voor de ziekte van Parkinson, lijkt te werken door de interactie tussen glutamaat en een ander chemisch brein te veranderen.

Bijwerkingen kunnen echter hallucinaties, wazig zien, verwardheid en zwelling van de voeten zijn.

Amantadine kan de door Parkinson veroorzaakte dyskinesie of onwillekeurige bewegingen helpen verminderen.

Apoptose (geprogrammeerde celdood) -remmers

Apoptose is de natuurlijke dood van cellen als een lichaam ouder wordt en groeit. Theoretisch zouden anti-apoptotische middelen dit proces in neuronen vertragen. Momenteel worden dit soort therapieën gebruikt bij onderzoek naar kankerbehandeling.

Ontstekingsremmende middelen

Deze hebben pijnstillende eigenschappen, maar kunnen ook van invloed zijn op de ontstekingsprocessen die betrokken zijn bij het verergeren van de ziekte van Parkinson en de ziekte van Alzheimer.

Een studie heeft aangetoond dat de helft van een baby-aspirine, of 40 milligram (mg) per dag, het risico op Alzheimer bij personen met type 2-diabetes kan verminderen.

Neurotrofische factoren

Deze groep biomoleculen bevordert de groei van neuronen. Wetenschappers onderzoeken manieren om de moleculen af ??te leveren voor behandelingsdoeleinden.

Metaalion-chelatoren

Omdat sommige mensen met de ziekte van Alzheimer, Parkinson en ALS meer ijzer dan normaal lijken te hebben, kunnen stoffen die het ijzergehalte kunnen verlagen, helpen bij deze ziekten.

Een studie van knaagdieren met de ziekte van Alzheimer vond dat de ijzerbindende behandeling hun toestand verbeterde. Meer studies zijn nodig.

Stimulerende

Onderzoekers zijn het oneens over de rol van stimulerende middelen bij de ontwikkeling van hersenfunctiestoornissen zoals dementie.

Dierproeven hebben gesuggereerd dat cafeïne neuroprotectief is, maar andere studies concluderen dat het een risicofactor kan zijn voor de ontwikkeling van dementie.

Een recent overzicht van onderzoek naar het gebruik van cafeïne en dementie heeft aangetoond dat het noch preventief noch schadelijk is voor de hersenfunctie.

Gentherapie

De bloed-hersenbarrière beschermt de hersenen tegen infecties en virussen, maar het kan ook voorkomen dat behandelingen de hersenen bereiken. Dit maakt het moeilijk om een ??behandeling rechtstreeks aan de hersenen toe te dienen.

Gentherapie, of het identificeren en vervangen van een ziekteveroorzakend gen, zou dit probleem kunnen oplossen.

Echter, zoals het geval is met veel neuroprotectors, is gentherapie nog niet bewezen consistent effectief te zijn.

Drugs die veelbelovend zijn

Sommige medicijnen worden momenteel geprobeerd bij mensen met ziekten zoals ALS en multiple sclerose (MS). Ze worden verondersteld neuroprotectieve effecten te bieden.

De bloed-hersenbarrière beschermt de hersenen tegen schadelijke stoffen, maar hindert ook sommige behandelingen. Gentherapie kan dit obstakel helpen overwinnen.

Ze bevatten:

• riluzole wordt gebruikt om ALS te behandelen. Eerst dacht dat het voornamelijk een glutamaat-remmer was, maar nu lijkt het vooral te interageren met natrium-, kalium- en calciummoleculen in het CZS. De precieze rol die het speelt bij het helpen van ALS is onbekend.
• fenytoïne wordt normaal gebruikt om aanvallen te behandelen. Bij testen op mensen met optische neuritis, een ontsteking van de oogzenuw die vaak geassocieerd is met MS, was er een vermindering van zenuwbeschadiging.
• amiloride is een diuretische pil die wordt gebruikt om congestief hartfalen en hoge bloeddruk te behandelen. Het heeft neuroprotectief voordeel getoond in een kleine studie van patiënten met MS

  Onderzoek naar neurodegeneratieve ziekten en mogelijke therapieën zijn opwindend en snel aan het veranderen, maar er is meer werk nodig voordat behandelingen als veilig en effectief kunnen worden beschouwd.