Plerixafor verbetert de werkzaamheid van chemo bij acute myeloïde leukemie

Volgens een studie gepubliceerd in het tijdschrift Bloed, onderzoekers van de medische faculteit van de universiteit van Washington in St. Louis hebben aangetoond dat een onderzoeksgeneesmiddel genaamd plerixafor chemotherapie effectiever maakt bij de behandeling van acute myeloïde leukemie, een kanker van de witte bloedcellen.
Het medicijn blokkeert deze cellen van binding aan beenmerg door ze in de bloedbaan te drijven, waar ze gevoeliger zijn voor chemotherapie.
Geoffrey L. Uy, M.D., co-eerste auteur van de studie en assistent-professor in de geneeskunde, zei:

"We zijn meestal heel goed in het opruimen van deze leukemiecellen uit het bloed, maar het is veel moeilijker om deze kankercellen uit het beenmerg te verwijderen."

52 personen met acute myeloïde leukemie (AML) bij wie de AML resistent was tegen het standaard chemotherapie-regime of die een recidief hadden, werden geïncludeerd om deel te nemen aan de gecombineerde fase I en II klinische studie. Alle 46 deelnemers aan de fase II-sectie van de proef kregen plerixafor. De onderzoekers ontdekten dat alle 46 deelnemers volledige remissie bereikten (er werd geen bewijs gevonden van kanker in het beenmerg of bloed na behandeling).
Uy, die patiënten behandelt in het Alivn J. Siteman Cancer Center aan de Washington University School of Medicine en het Barnes-Jewish Hospital, legde uit:

"Over het algemeen zien we complete remissies tussen de 20 en 30 procent, maar veel hangt af van de individuele kenmerken van de patiënt."

Resultaten van eerdere studies hebben aangetoond dat mutaties die AML veroorzaken, aanzienlijk kunnen verschillen tussen patiënten. Senior auteur, John F. DiPersio, M.D., Ph.D, de Virginia E. en Sam J. Golman hoogleraar Geneeskunde, merkt op dat al deze leukemiecellen, ongeacht individuele mutaties, afhankelijk zijn van de beschermende effecten van het beenmerg.
DiPersio, die ook mensen behandelt in het Siteman Cancer Center, zei:

"Met DNA-sequencing die zoveel mutaties identificeert die uniek zijn voor één patiënt, kan het heel moeilijk zijn om therapieën te vinden die direct op de kanker werken.
In plaats daarvan richten we ons op een gemeenschappelijke route waar alle leukemische cellen aan verslaafd zijn - in dit geval de relatief normale omgeving van het beenmerg. "

DiPersio vervolgt:

"Als deze resultaten in een grotere studie worden herhaald, zou het transformatief zijn, het zou de standaardmanier waarop we deze patiënten behandelen veranderen - we zouden deze benadering met iedereen gebruiken." Bovendien zou de aanpak van het richten op de micro-omgeving van tumoren ook kunnen worden gebruikt voor de behandeling van andere hematologische en solide tumor maligniteiten. "

Beenmerg beschermt leukemiecellen door de zelfmoordreactie te voorkomen die ervoor kan zorgen dat ze zichzelf vernietigen. Hoewel deze cellen zich niet snel in het beenmerg verdelen, zijn ze buitengewoon resistent tegen behandeling. Hoewel chemotherapie tijdelijk leukemie uit de bloedbaan kan verwijderen, kunnen 'beschermde' AML-cellen in het beenmerg ervoor zorgen dat de kanker terugkeert.
Plerixafor voorkomt dat de AML-cellen binden aan het beenmerg, waardoor de cellen in de bloedbaan worden geduwd en beginnen te delen, waardoor ze gevoeliger worden voor chemotherapie.
De Amerikaanse Food and Drug Administration heeft plerixafor in 2008 goedgekeurd voor gebruik voorafgaand aan een stamceltransplantatie voor de behandeling van personen die lijden aan non-Hodgkin-lymfoom en multipel myeloom (twee andere soorten bloedkanker). Bij deze twee ziekten wordt het medicijn gebruikt om normale stamcellen uit het beenmerg in de bloedbaan te verdrijven, waar ze vervolgens voor een transplantatie kunnen worden verzameld. Voor beide deze twee kankers is terugkeer van de eigen stamcellen van de patiënt na agressieve chemotherapie een standaardbehandeling.

DiPersio, uitgelegd:

"We hebben geholpen bij de ontwikkeling van plerixafor voor de mobilisatie van stamcellen. Dus als het ervoor zorgt dat normale stamcellen het beenmerg laten circuleren, zou het misschien hetzelfde kunnen doen met leukemische cellen."

Dit concept bleek effectief te zijn in een onderzoek met muizen met een vorm van AML door DiPersio en zijn team in 2009. Het team ontdekte dat muizen die met plerixafor werden behandeld naast chemotherapie de overleving hadden verbeterd vergeleken met muizen die alleen met chemotherapie werden behandeld. Volgens DiPersio is plerixador echter slechts gericht op één van de verschillende ketens die deze cellen aan het beenmerg hechten.
DiPersio, zei:

"Dit is een van de eerste klinische voorbeelden van het richten op het milieu waar leukemiecellen in leven. In de toekomst kunnen we andere medicijnen of combinaties van geneesmiddelen vinden die beter werken. Er zijn nu een aantal groepen over de hele wereld die bij elkaar komen vergelijkbare benaderingen. "

Geschreven door Grace Rattue