Onderzoekers identificeren potentiële risicofactoren voor ernstige hoogteziekte

Volgens een studie online gepubliceerd voorafgaand aan de gedrukte editie van de American Thoracic Society's American Journal of Respiratory and Critical Care Medicine, artsen kunnen bepalen wie waarschijnlijk een hoger risico op ernstige ziekte op grote hoogte (SHAI) heeft door specifieke, inspanningsgerelateerde reacties te meten. Ze ontdekten ook dat risicofactoren die verband houden met SHAI kunnen worden verminderd door het gebruik van acetazolamide (ACZ), een vaak voorgeschreven medicijn voor hoogteziekte.
Onderzoekers identificeerden drie aan beweging gerelateerde factoren:

• Zuurstoftekort bij inspanning (Sae), die de hoeveelheid zuurstof in het bloed meet tijdens het trainen
• Hypoxische hartrespons bij inspanning (HCRe), die de reactie van het hart op de training in een hypoxische (zuurstofarme) omgeving meet
• Hypoxische respiratoire respons bij inspanning (HVRe), waarbij ademhalingsveranderingen, zoals met name snelle ademhaling tijdens inspanning in een hypoxische omgeving worden gemeten. Alle parameters werden gemeten in gecontroleerde, hypoxische omstandigheden in een laboratoriuminstelling die omstandigheden op grote hoogte simuleert

Jean-Paul Richalet, MD, PhD, hoogleraar fysiologie aan de Université Paris 13: "Deze resultaten suggereren dat HCRe, HVRe en substantiële dalingen in Sae onafhankelijke risicofactoren zijn van SHAI, en dat verlagingen in Sae en HVRe kunnen worden gebruikt om voorspellen nauwkeurig het risico op het ontwikkelen van SHAI, "eraan toevoegend dat:" Tot op heden is dit de grootste epidemiologische studie van proefpersonen die zijn blootgesteld aan ziekten op grote hoogte, die eerder werden geëvalueerd op hun reacties op hypoxie. "
Onderzoekers beoordeelden gegevens die waren verkregen van 1.326 mannen en vrouwen voordat ze vertrokken op een grote excursie. Hooggelegen excursies werden gedefinieerd als een verblijf van minimaal 3 dagen hoger dan 4.000 meter boven de zeespiegel, terwijl ze op meer dan 3.500 meter boven zeeniveau sliepen. Alle deelnemers vulden een vragenlijst in met details over hun persoonlijke en familiale medische geschiedenis, gebruikelijke fysieke en bergbeklimmingsactiviteit en andere factoren. Onderzoekers voerden vervolgens routinematige hypoxische inspanningstesten uit bij alle deelnemers waarbij ze hartslag, ademhalings- en bloedzuurstofniveaus maten. De tests bestonden uit intervallen van 4, 4 minuten, zoals rust op normale zuurstofniveaus, rust op hypoxische niveaus, oefenen in hypoxie en oefenen in normale zuurstofniveaus.
Toen de deelnemers terugkwamen van hun excursies, vulden ze een nieuwe vragenlijst in die rapporteerde of ze ACZ hadden gebruikt en om te bepalen of ze SHAI-symptomen hadden gehad, waaronder longoedeem op grote hoogte (HAPE), zwelling van longweefsel, cerebraal oedeem op grote hoogte (HACE ), een zwelling van het hersenweefsel of ernstige acute bergziekte (AMS) die kan bestaan ??uit een verscheidenheid aan symptomen, zoals misselijkheid, hoofdpijn, vermoeidheid en duizeligheid.
Van een totaal van 1.326 respondenten, rapporteerden 318 een ernstige hoogteziekte, waaronder 105 die ACZ gebruikten en 213 die dat niet deden. Op basis van deze resultaten identificeerden onderzoekers welke factoren gekoppeld waren aan SHAI met inachtneming van pre- en post-excursiegegevens. Daarnaast hebben ze ook de werkzaamheid van ACZ op de ontwikkeling van SHAI vastgesteld.
Dr. Richalet legde uit:

"We vonden dat onder degenen die geen ACZ gebruikten, factoren zoals jonge leeftijd, vrouwelijk geslacht, geschiedenis van migraine, regelmatige lichamelijke activiteit, voorgeschiedenis van ernstige hoogteziekte, snelle stijging, HCRe, aanzienlijke veranderingen in Sae en HVRe significant geassocieerd waren met SHAI Geografisch gezien was het gebied van Ladakh, India, geassocieerd met een hoger risico op SHAI bij niet-ACZ-gebruikers. "

Dr. Richalet merkte op dat in die deelnemers die ACZ gebruikten als een preventieve maatregel in de Alpen, zoals jongere vrouwen met een voorgeschiedenis van migraine die regelmatig fysiek actief waren en significante veranderingen in HCRe en Sae meldden, de link niet langer bestond substantieel voor SHAI, hoewel het Ladakh-gebergte de grenswaarde bleef behouden. Bij deelnemers die ACZ gebruikten, waren een voorgeschiedenis van SHAI, snelle stijging en HVRe nog steeds gekoppeld aan SHAI; de associaties waren echter niet zo significant vergeleken met degenen die geen ACZ namen. De onderzoekers stelden ook vast dat het gebruik van ACZ als preventief middel het risico op het ontwikkelen van SHAI met 44% verminderde.

Dr. Richalet zei:

"Hoewel deze studie niet dubbelblind en placebo-gecontroleerd was, bevestigt deze studie in een groot aantal onderwerpen de effectiviteit van het preventieve gebruik van ACZ bij ziekten op grote hoogte. Deze resultaten wijzen erop dat preventief gebruik van ACZ het risico kan verminderen van SHAI bij gevoelige personen op hetzelfde niveau als die van niet-vatbare personen. "

Onderzoekers associeerden ook frequente fysieke activiteit met een verhoogd risico op SHAI, wat volgens Dr. Richalet het algemene geloof onder bergbeklimmersexperts ondersteunt dat het vergroten van het vermogen van het lichaam om zuurstof te absorberen tijdens inspanning geen voorspeller is van succes bij grote expedities.
Hij zei:

"Natuurlijk betekent dat niet dat degenen die grote hoogten bezoeken, moeten stoppen met trainen voor een expeditie, maar ze moeten zich realiseren dat intense aerobe training geen beschermende factor is tegen hoogtegerelateerde stoornissen."

Deze studie is de eerste om een ??mogelijk verband aan te geven tussen een geografische locatie van opstijging en SHAI. Dr. Richalet verklaarde:

"Wanneer gecorrigeerd voor alle andere risicofactoren, met name stijgingspercentage, bleef één locatie - Ladakh - geassocieerd met een hoger risico op SHAI bij zowel ACZ- als niet-ACZ-gebruikers. Geen duidelijke verklaring, gekoppeld aan het klimaat of de moeilijkheid van het terrein , is beschikbaar, hoewel veel informele rapporten melding maken van het hogere risico van deze locatie. "

Hij bleef zeggen dat hoewel vorige afleveringen van SHAI nog steeds de beste voorspeller voor nieuwe afleveringen blijven; studieresultaten ondersteunen het gebruik van hypoxische inspanningstests, vooral bij personen die hun eerste hoogtemeting plannen.
Hij concludeerde:

"Idealiter zou het testen moeten worden gericht op proefpersonen zonder eerdere ervaring op grote hoogte, die daarom informatie missen over potentiële risicofactoren, en degenen die in het verleden ernstige symptomen hebben gehad, om te bepalen of die episodes van SHAI te wijten waren aan fysiologische kenmerken. En natuurlijk, tijdens een bezoek aan hooggelegen gebieden, moet benadrukt worden dat de beste manier om ernstige symptomen te vermijden, is om langzaam op te stijgen - minder dan 400 meter hoogteverschil tussen twee opeenvolgende nachten boven 3000 meter tijdens de acclimatisatieperiode. "

Geschreven door Petra Rattue