Tweede kankerverbruik voornamelijk beperkt tot recidief van hetzelfde type

Wereldwijd wordt ongeveer 15% van de overlevenden van kanker gediagnosticeerd met een tweede primaire kanker. Een studie gepubliceerd in de Canadian Medical Association Journal (CMAJ) onthult dat degenen die kanker hebben overleefd meer dan het dubbele van het risico op een tweede primaire kanker van hetzelfde type lopen, maar het risico op het ontwikkelen van een tweede kanker van een ander type is slechts marginaal hoger.
Om vast te stellen of het risico op secundaire kanker is gerelateerd aan de eerste gediagnosticeerde kanker, hebben Deense onderzoekers gegevens voor de hele Deense bevolking (7.493.705 mensen) geëvalueerd van 1980 tot 2007. Ze hebben uit een totaal van 843.118 diagnoses, dat ongeveer 10% (765.255) had een of meer diagnoses van primaire kanker.
Ze ontdekten dat overlevenden van kanker een 2,2-voudig risico hadden om een ??tweede primaire kanker van hetzelfde type te ontwikkelen als de eerste en een 1.1 verhoogd risico op het ontwikkelen van een ander type tweede primaire kanker.
Ze merkten ook op dat het risico varieerde, afhankelijk van het type kanker, bijvoorbeeld, het risico op een tweede kanker van hetzelfde type was verminderd na prostaatkanker, met de grootste reductie na sarcoom, terwijl het risico op een tweede kanker van een ander type was ook verminderd na prostaatkanker met de grootste risicoreductie na strottenhoofdkanker.
De onderzoekers ontwikkelden een tabel met schattingen van risico's op herhaling en ontwikkeling van nieuwe vormen van kanker na 27 verschillende soorten kanker, om het verband tussen kanker beter te begrijpen en suggereren dat hun bevindingen waardevol kunnen zijn voor verdere kankeronderzoeken.
Dr. Stig Bojesen van het ziekenhuis Herlev, Academisch ziekenhuis Kopenhagen en de universiteit van Kopenhagen, en zijn co-auteurs schrijven:

"Het opvallende contrast tussen het 2,2-voudige verhoogde risico dat een tweede primaire kanker hetzelfde type is als het eerste en het 1,1-voudige verhoogde risico dat het van de eerste kanker verschilt, suggereert dat de kenmerken van de individuele patiënt betrokken waren. van een tweede primaire kanker lijkt specifiek te zijn voor het kankertype en wordt waarschijnlijk bepaald door de genetische en leefstijlrisicofactoren van de patiënt. "

Ze onderzochten ook de link van de eerste kanker naar roken, omdat bekend is dat roken de risico's van vele soorten kanker verhoogt.
Dr. Bojesen zei:

"We waren verrast om te zien dat in onze studie het risico van andere aan roken gerelateerde kankers bij patiënten die een aan roken gerelateerde kanker overleefden slechts een factor 1,2 was. Het goede nieuws is dat bij de individuele overlevende van kanker het verhoogde risico op een nieuwe kanker is voornamelijk beperkt tot dezelfde kanker als de eerste - zelfs bij mensen met een ongezonde levensstijl zoals roken. "

De auteurs schrijven:

"We speculeren over het algemeen dat risicofactoren die op de lange termijn werken voor de individuele patiënt typespecifiek lijken te zijn, maar andere verklaringen zijn ook aannemelijk: effecten van de behandeling en een toename (of afname) van de diagnostische bewaking kunnen het waargenomen risico van kanker in hetzelfde orgaan als in tegenstelling tot andere organen. "

Ze concluderen:

"Toekomstige studies van individuele paren van eerste en tweede primaire kankers moeten duidelijk maken of de associatie te wijten is aan gedeelde genetische of leefstijlrisicofactoren, co-diagnose van een primaire kanker in nauwe anatomische nabijheid tot de eerste kanker, behandeling van de eerste kanker of de timing van de diagnose van de eerste kanker (in de kindertijd versus volwassenheid). "

Dr. Marcy Winget van Alberta Health Services en haar co-auteur commentaar schrijven in een gerelateerde link, dat:

"Nielsen en collega's vonden dat het risico van een tweede primaire kanker sterk afhankelijk was van de soorten van de eerste en tweede vorm van kanker, heterogeniteit in risico was aanzienlijk voor alle soorten kanker, ongeacht of de tweede kanker hetzelfde type was als de eerste."

Ze benadrukken dat deze belangrijke heterogeniteit eerst moet worden onderzocht door het risico op specifieke kankers die gepaard zijn en vervolgens tweede kankers, in plaats van het totale risico.
Ze besluiten het schrijven, dat:

"Voorzichtigheid moet echter worden betracht bij het interpreteren van de bevindingen voor implicaties voor de klinische praktijk, gezien de aanzienlijke heterogeniteit in het risico."

Geschreven door Petra Rattue