Huidkankerpatiënten moeten worden onderzocht voordat ze Vemurafenib krijgen

Volgens een studie uitgevoerd door Cancer Research UK, kunnen verschillende genetische mutaties die huidkanker aanwakkeren een impact hebben op hoe patiënten reageren op het medicijn vemurafenib, wat betekent dat personen die lijden aan melanoma huidkanker voorafgaand aan de behandeling moeten worden gescreend.
Het team ontdekte dat bepaalde zeldzame genmutaties in de tumoren van patiënten die het medicijn toegediend krijgen, ook kunnen verklaren waarom sommige patiënten secundaire huidkanker met niet-melanoom ontwikkelen. De studie is gepubliceerd in het tijdschrift Genen en ontwikkeling.
Het medicijn is gericht tegen een veelvoorkomend defect in het gen BRAF, genaamd V600E. Vemurafenib werkt door te voorkomen dat BRAF een vitaal pad stimuleert dat de groei van kanker bevordert.
Deze mutatie is echter niet aanwezig in alle individuen die melanoom ontwikkelen. Ongeveer 18% van de patiënten die vemurafenib krijgen, ontwikkelt vervolgens andere, minder ernstige, vormen van niet-melanoma huidkanker, plaveiselcelcarcinoom genoemd, waarvoor operatieve verwijdering vereist is.
Onderzoekers aan de Universiteit van Leicester trachten te achterhalen waarom door het bestuderen van een groep muizen met zeldzame erfelijke ontwikkelingsstoornissen, RASopathieën genaamd. RASopathieën worden ook veroorzaakt door mutaties in het BRAF-gen, hoewel niet in de algemene mutatie die melanoom veroorzaakt.
De onderzoekers keken naar een specifieke zeldzame mutatie in BRAF genaamd L597V, die wordt aangetroffen bij zowel individuen met RASopathieën als patiënten met melanoom.
Het team ontdekte dat de zeldzame mutatie op zichzelf geen kanker veroorzaakte. Toen een tweede gen, RAS genaamd, ook werd gemuteerd, ontwikkelden de muizen kankers die vergelijkbaar waren met die veroorzaakt door de algemene mutatie. Bovendien ontdekte het team dat, hoewel de tumoren vergelijkbaar waren, de biologie die de kankers aandreef enigszins verschilt.
Volgens de onderzoekers betekent dit dat vemurafenib omgekeerde effecten had op cellen met de zeldzame fout in BRAS, wat betekent dat in daadwerkelijk verhoogde kankergroei.

Dr. Catrin Pritchard, van de Universiteit van Leicester, legde uit:

"Deze studie toont aan dat de L597V-fout alleen tot kanker leidt wanneer deze optreedt naast andere fouten in de cel, en uitlegt waarom mensen met RASopathieën de ziekte meestal niet ontwikkelen.
Maar omdat deze zeldzame fout op een andere manier werkt dan de gewone, heeft vemurafenib het tegenovergestelde effect en veroorzaakt het eigenlijk secundaire tumoren, zij het minder ernstige niet-melanoom. Dit suggereert dat mensen moeten worden gescreend om te zien welke fouten ze hebben voordat ze vemurafenib krijgen. "

Dr. Julie Sharp, senior wetenschapsinformatiemanager bij Cancer Research UK, zei: "Cancer Research UK-wetenschappers waren een van de eersten die het verband tussen melanoom en defecte BRAF ontdekten, en sindsdien zijn geneesmiddelen zoals vemurafenib, die dit pad blokkeren, gebleken een belangrijke stap voorwaarts in de behandeling van gevorderd melanoom Deze resultaten kunnen echter verklaren waarom vemurafenib bij sommige patiënten die secundaire kankers ontwikkelen minder effectief zijn.We hebben nu klinische proeven nodig om te zien of het analyseren van BRAF-fouten kan helpen bij het voorspellen van de respons op vemurafenib bij mensen, evenals bij muizen. "
Geschreven door Grace Rattue