Derde van Senior Medicare-begunstigden ondergaan onnodige operaties kort voordat ze sterven

Een studie gepubliceerd Online First in The Lancet heeft onthuld dat bijna een derde van de oudere Amerikaanse begunstigden van Medicare Medicijnen tijdens hun laatste levensjaar wordt geopereerd, de meeste procedures worden uitgevoerd in de maand vóór de dood, maar de kans op een operatie aan het einde van hun leven varieert aanzienlijk op basis van de leeftijd van de patiënt, het woongebied en de beschikbaarheid van ziekenhuisbedden. Dit suggereert dat sommige operaties vermeden kunnen worden of discretionair zijn, maar het kan ook een financiële motivatie zijn omdat chirurgische ingrepen zwaar betaald worden, en daarom kan de operatie niet voldoen aan de wensen van stervende patiënten.
Het is een bekend gegeven dat patiënten aan het einde van hun leven agressieve medische zorg ontvangen; een vijfde van de bejaarde Amerikanen sterft op de intensive care, ongeveer de helft wordt mechanisch geventileerd en een kwart ontvangt binnen enkele dagen voorafgaand aan hun dood een longreanimatie. Op dit moment weten onderzoekers weinig over chirurgische zorg in deze periode.
In hun studie hebben Ashish Jha van de Harvard School of Public Health in Boston, VS, en zijn collega-onderzoekers gegevens onderzocht van meer dan 1.802.000 begunstigden van Medicare tegen vergoeding in de Verenigde Staten die 65 jaar of ouder waren en in 2008 stierven. onderzocht de frequentie van oudere Amerikanen die in het laatste levensjaar een operatie hebben ondergaan en of belangrijke regionale factoren, zoals het aantal ziekenhuisbedden en de beschikbaarheid van chirurgen, van invloed zijn geweest op het verstrekken van chirurgische ingrepen aan stervende patiënten.
De onderzoekers ontdekten dat bijna een op de vijf begunstigden van Medicare-vergoeding die in 2008 stierf, in de laatste maand van hun leven is geopereerd, waarbij bijna een op de tien patiënten in hun laatste levensweek een chirurgische ingreep onderging.
De bevindingen onthulden ook dat het aantal patiënten dat een end-of-life-operatie onderging het hoogst was bij jongere patiënten, d.w.z. 38,4% van de mensen was 65 jaar oud, 35,3% was 80 jaar en 23,6% was tussen de 80 en 90 jaar oud.
De studie toonde aan dat de regio met de hoogste intensiteit van Munster in Illinois een drievoudig groter aantal chirurgische procedures had vergeleken met de regio met de laagste intensiteit van Honolulu.
De auteurs merken op dat de bevindingen suggereren dat de beschikbaarheid van ziekenhuishoofden per hoofd, ongeacht het aantal chirurgen, mogelijk de kans dat patiënten aan het einde van hun leven een operatie ondergaan, verhoogt. Regio's met hoge intensiteit hebben bijna 40% meer bedden per hoofd in vergelijking met gebieden met een lage intensiteit en hebben ook aanzienlijk hogere uitgaven voor Medicare.
De auteurs geven uiting aan hun bezorgdheid over de waarschijnlijkheid dat oudere Amerikanen aan het einde van hun leven een operatie ondergaan die mogelijk wordt beïnvloed door factoren zoals de praktijken en cultuur van de zorgverlener in plaats van de juiste medische zorg of de voorkeuren van individuele patiënten:

"Voor clinici moeten deze gegevens een zorgvuldige afweging van de doelstellingen van een patiënt vereisen bij het beoordelen van de noodzaak van chirurgische interventie aan het einde van het leven."

Toonaangevende auteur Ashish Jha besluit te zeggen:

"Toekomstig onderzoek moet zich richten op de reden waarom deze grote variaties bestaan.Voor beleidsmakers die de variatie in zorg willen verminderen, zou de aandacht kunnen worden gericht op factoren die leiden tot een overaanbod zoals betalingssystemen die hoeveelheid zorg belonen over de kwaliteit en geschiktheid van de zorg. ."

Amy Kelley van de Mount Sinai School of Medicine in New York, VS, verklaart in een reactie:

"Het verlenen van een passende, voorkeursbehandeling voor patiënten met een ernstige ziekte is de gedeelde verantwoordelijkheid van alle artsen. Chirurgen, zoals huisartsen, zijn verplicht om samen met patiënten en hun families de juiste zorgdoelen te bepalen en behandelplannen aan te bevelen die helpen die doelen bereiken ... Beleidsmakers moeten prikkels afstemmen op verzekeringsplannen, zorginstellingen en zorgverleners met individuele patiëntdoelen. "

Geschreven door Petra Rattue