Helpt Severe Caloriebeperking u langer te leven? Waarschijnlijk niet

Volgens een 25-jarig onderzoek met rhesusapen hielp een leven lang met een dieet met een zeer lage calorie niet langer, rapporteerden onderzoekers van de Louisiana State University in Baton Rouge in het tijdschrift Natuur. Resusapen zijn genetisch relatief vergelijkbaar met mensen. Ze werden gevoed met een dieet bestaande uit 30% minder calorieën dan de controlegroep gedurende een kwart eeuw.
De auteurs zeggen dat er twee factoren zijn die de grootste invloed hebben op de levensduur:

• Goede genen
• Een gezond en uitgebalanceerd dieet

Don Ingram, een gerontoloog die het onderzoek bijna dertig jaar geleden ontwierp terwijl hij bij het NIA (National Institute on Aging) zat, zei: "Te denken dat een eenvoudige afname van calorieën zo'n wijdverspreide verandering veroorzaakte, dat was opmerkelijk."
Aan het begin van de studie, er waren al suggesties dat ernstige caloriebeperking op de lange termijn een positief effect kan hebben op de levensduur. Verschillende studies hebben aangetoond dat half uitgehongerde rondwormen veel langer leefden dan hun goed gevoede tegenhangers. Dierstudies met ratten hadden aangetoond hoe caloriearme diëten hen langer jong houden.
Wetenschappers van de Washington University School of Medicine in St. Louis, Missouri, stelden voor dat caloriearme diëten de kerntemperatuur van een mens verlagen, wat resulteert in een langere levensduur.

Een studie uitgevoerd door onderzoekers van de afdeling Genetica Evolutie en Milieu aan het University College London, publiceerde een artikel in Natuur die zeiden dat eiwitrijke diëten ons langer laten leven, en geen caloriearme.
Een recente studie toonde aan dat het beperken van calorieën een genetisch domino-effect kan veroorzaken dat resulteert in langzamere veroudering.
Een studie uit 2009, uitgevoerd in het Wisconsin National Primate Research Centre (WNPRC), wees uit dat 13% van de rhesusapen met een zeer laagcalorisch dieet stierven aan leeftijdgerelateerde oorzaken, vergeleken met 37% in de groep met het "normale dieet".
Ingram is van mening dat het WNPRC-experiment een tekortkoming had - de voeding in beide groepen was ongezond. Een ongezond laagcalorisch dieet is minder slecht voor je dan een ongezond dieet met een hoger caloriegehalte. Hun dieet bevatte 28,5% sucrose, in vergelijking met deze recente waarin sucrose slechts 3,9% van hun totale calorieën in het dieet vormde. De NIA-apen consumeerden ook visolie en antioxidanten, de WNPRC-exemplaren niet.
De WNPRC-studieleider, Rich Weindruch, zei zelf dat het dieet van zijn apen waarschijnlijk minder gezond was.
Ook werden porties niet gecontroleerd in het WNPRC-experiment, de dieren hadden onbeperkte toegang tot hun voedsel, terwijl de NIA-apen dit niet deden, ze ontvingen elke dag vaste hoeveelheden. Bijgevolg wogen de WNPRC-apen in beide groepen meer dan die in de equivalente groepen in de NIA-studie. Ingram is van mening dat de WNPRC-studie het verschil aantoonde tussen een ongezonde controlegroep en een andere groep met een ander dieet, in plaats van een gezonde controlegroep versus een caloriearme.
Ingram zei:

"Toen we aan deze onderzoeken begonnen, was het dogma dat een calorie een calorie is, ik denk dat het duidelijk is dat de soorten calorieën die de apen aten een groot verschil maakten."

De auteurs suggereren dat gemengde resultaten van verschillende dierproeven waarschijnlijk de genetische diversiteit tussen stammen weerspiegelen. De NIA-apen kwamen uit een genenpool uit India, terwijl de WNPRC-soorten afkomstig waren van andere genetische lijnen uit China en India.

De moleculaire effecten van caloriebeperking zijn niet zo eenvoudig

Wetenschappers hadden verwacht dat ze in staat zouden zijn om één gen te sluiten, een ander te openen en op die manier trajecten te vinden om de ziekte te beperken en het verouderingsproces te vertragen. Ze zeggen echter dat sleutelpaden niet allemaal hetzelfde zijn, ze variëren van dier tot dier.
David Sinclair, een geneticus aan de Harvard Medical School in Boston, Massachusetts, zei: "Het kan ons een decennium kosten om levensverzekeringsnetwerken op te lossen."
Verrassend genoeg is er weinig informatie over caloriebeperking in verband met langzamere veroudering bij de mens, aldus de auteurs. Volgens observationele studies zijn mensen die het langst leven van gemiddeld gewicht - geen dunne mensen die weinig calorieën eten.
Volgens Nir Barzilai, een gerontoloog aan het Albert Einstein College of Medicine in New York, hebben honderdduizenden met hem gepraat en hem de indruk gegeven dat genetica een veel grotere invloed heeft op de levensduur dan levensstijl of dieet. Hij noemde honderdjarigen 'een mollig stel'.
Ingram, die zegt dat hij van lekker eten houdt, zegt dat hij studies verwelkomt die zich richten op voedingssamenstelling in plaats van wiskunde (pure calorie-inname).
Ingram vroeg zich af:

"Is de menselijke levensduur gefixeerd? Dat geloof ik nog steeds niet."

Wetenschappers van de Universitaire School voor Geneeskunde van Washington in St. Louis in 2008 hadden al de suggestie geopperd dat caloriearme diëten knaagdieren langer kunnen laten leven, maar mogelijk zijn ze minder effectief bij mensen.
Geschreven door Christian Nordqvist