Wat u moet weten over actinomycosis

Inhoudsopgave

1. Oorzaken
2. Soorten
3. symptomen
4. Diagnose
5. Behandeling

Actinomycose is een zeldzame, besmettelijke ziekte, waarbij bacteriën zich van het ene lichaamsdeel naar het andere verspreiden via lichaamsweefsels en af ??en toe het bloed. Het kan de huid of diepere delen van het lichaam aantasten.

De meeste bacteriële infecties blijven in een deel van het lichaam. In het geval van actinomycose kan schade aan het gebied rond de locatie van de bacteriën, als gevolg van letsel of trauma, de bacteriën naar andere gebieden verplaatsen.

Actinomycose kan leiden tot chronische, etterige of met pus gevulde ontsteking van diep weefsel. Het kan resulteren in weefselsterfte en de vorming van holten en fibrotische massa, of "knopen" van vezelig weefsel.

Het exacte aantal getroffen mensen is niet bekend. De infectie is niet besmettelijk, omdat de bacteriën niet kunnen overleven buiten het menselijk lichaam. Het is waarschijnlijker dat het mannen beïnvloedt dan vrouwen en vaker voorkomt bij volwassenen dan bij kinderen.

Actinomycosis beïnvloedt dieren vaker dan mensen. Runderen, varkens, paarden en honden kunnen het ontwikkelen. Wilde dieren kunnen ook worden aangetast, en het is gebruikelijk bij kangoeroes. Hoewel zowel dieren als mensen actinomyces-bacteriën hebben, worden ze elk beïnvloed door verschillende soorten die niet heen en weer gaan tussen de andere.

Dit artikel gaat in op actinomycose bij mensen.

Oorzaken

Actinomycose wordt veroorzaakt door de bacterie Actinomyces, zoals A. israelii en A. bovis.

Bij actinomycose beginnen bacteriën in een deel van het lichaam en gaan geleidelijk over naar een ander deel.

De meeste mensen hebben Actinomyces-bacteriën in de bekleding van de mond, keel, spijsverteringskanaal en urinekanaal en het is aanwezig in het vrouwelijke voortplantingssysteem.

De bacteriën leven onschadelijk in het lichaam, maar ze worden gevaarlijk als een persoon een ziekte ontwikkelt, of als er schade aan de weefselvoering is waardoor de bacteriën zich uit de normale omgeving verspreiden.

Actinomyces-bacteriën zijn anaëroob, wat betekent dat ze diep in lichaamsweefsels bloeien, waar de zuurstofniveaus erg laag zijn. Bacteriën die in diepere weefsels leven, zijn moeilijker te diagnosticeren en het duurt vaak langer om ze te behandelen.

De ziekte kan worden veroorzaakt wanneer interne lichaamsweefsels worden doorboord, bijvoorbeeld door iets scherps in de slokdarm of door tandbederf of tandvleesontsteking.

Naarmate de ziekte vordert, kunnen pijnlijke abcessen zich vormen en in omvang groeien, meestal gedurende een periode van maanden. Soms kan het zo ernstig zijn dat omringend bot en spieren worden gepenetreerd. De infecties kunnen groot genoeg zijn dat de huid openbreekt en grote hoeveelheden pus lekken.

Soorten

Actinomycose kan in vrijwel elk deel van het menselijk lichaam voorkomen, maar bepaalde delen worden vaker aangetast.

Iets meer dan de helft van alle gevallen treft het hoofd- en nekgebied en de rest komt voor in gebieden zoals de borstkas en het maagdarmkanaal.

Er zijn vier hoofdtypen:

Orocervicofaciale actinomycose

Orocervicofaciale actinomycose beïnvloedt de mond, kaak of nek en komt meestal voort uit gebitsproblemen, vaak veroorzaakt door tandbederf en slechte mondhygiëne.

Actinomycose kan abcessen veroorzaken na een tandheelkundige ingreep.

De bacterie leeft in tandplak. Door trauma aan de mond of het gezicht kan dit ook worden veroorzaakt, inclusief deeltjes die het slijmvlies beschadigen. Het kan zich ook ontwikkelen na een tandheelkundige ingreep.

De infectie kan meteen duidelijk zijn, of binnen één tot enkele weken na het trauma. De patiënt zal een harde, pijnlijke zwelling van het huid- of weke delenweefsel opmerken, bekend als een "houtachtige" fibrose, of ze kunnen een abces ontwikkelen.

Het is de meest voorkomende vorm en het is goed voor 50 procent van alle gevallen.

Thoracale actinomycose

Een thoracale actinomycose-infectie kan zich ontwikkelen in de luchtwegen en de longen.

Het gebeurt vaak wanneer bacteriën uit de mond en keel onbedoeld worden ingeademd en de longen binnendringen.

De symptomen beïnvloeden de longen om mee te beginnen, maar ze kunnen zich uitstrekken tot het gebied rond de longen, de borstholte en de wervels van de bovenste romp. De patiënt kan zwakte, koorts, een productieve hoest en ernstig gewichtsverlies ervaren.

Abdominale actinomycose

Abdominale actinomycose-infectie treedt op in de buik, maar kan andere delen van het spijsverteringsstelsel beïnvloeden, van de slokdarm tot het anorectale gebied.

Het gebeurt vaak na een geval van blindedarmontsteking. De patiënt ontwikkelt vaak abcessen, aanhoudende koorts en pijn. Actinomyces in de buikholte kan leiden tot infectie in het hartzakje, wat de zak rond het hart is, of in de lever of milt. Soms kan een secundaire bekkenontsteking het gevolg zijn.

Bekkenactinomycose

Bekkenactinomycose treedt op binnen het bekken. De infectie kan zich vanuit de vagina verspreiden. Ooit geloofde men dat vrouwen die een spiraaltje gebruiken voor anticonceptie een grotere kans hadden om dit type infectie te ontwikkelen bij langdurig gebruik, maar het risico wordt nu geschat op zeer laag, ongeveer 0,001 procent.

Bepaalde gynaecologische procedures maken het waarschijnlijk dat vrouwen bekkenactinomycose ontwikkelen. De bacteriën kunnen ook abcessen in de eierstokken en eileiders veroorzaken en ze kunnen leiden tot complicaties met andere organen in de buik en het bekken.

Zelden heeft actinomycose invloed op het centrale zenuwstelsel (CZS). Dit kan direct gebeuren door een laesie in de nek of in het gezicht, of het kan zich van elders verspreiden. Het kan leiden tot een abces in de hersenen, hoofdpijn en neurologische symptomen veroorzaken.

Een ander zeldzaam type beïnvloedt de huid en botten, meestal wanneer de infectie zich vanuit diepere weefsels verspreidt.

symptomen

Actinomycosis kan verschillende vormen aannemen. Het kan ook andere infecties nabootsen, en zelfs neoplasmen.

Actinomycosis is een bacteriële infectie die zich door lichaamsweefsels verspreidt.

De ziekte kenmerkt zich meestal door een aantal kleine, onderling verbonden abcessen.

De symptomen verschillen afhankelijk van het type actinomycose, maar ze kunnen zijn:

• Zwelling en ontsteking op de plaats van de infectie
• Weefselbeschadiging en littekenweefsel
• Abcessen of met pus gevulde knobbeltjes
• Kleine gaatjes of tunnels in weefsel, fistels genaamd, die een soort klonterige pus kunnen lekken.

De ernst van de symptomen hangt meestal af van het gebied van het lichaam dat door de infectie is getroffen.

Er kunnen pijn en koorts zijn, evenals lichaamspijnen, vermoeidheid en een algemeen gevoel van onwel zijn. Geschat wordt dat 75 tot 95 procent van de actinomycose-laesies en -infecties ook andere bacteriën omvatten. Actinomycoses werkt niet altijd alleen.

Diagnose

Laboratoriumonderzoeken die worden gebruikt om actinomycose te diagnosticeren omvatten microscopisch onderzoek van een cultuur van sputum of pus, of weefsel dat in een biopsie wordt genomen.

Pus of weefsel bevatten typisch gele zwavelkorrels.

Behandeling

Actinomycose kan een chronische aandoening zijn en een langdurige behandeling met antibiotica is gebruikelijk. Patiënten kunnen een behandeling nodig hebben van 6 weken tot 12 maanden.

In sommige gevallen wordt een operatie uitgevoerd om een ??abces te draineren of om een ??geïnfecteerd onderdeel te verwijderen, waarna een antibioticakuur van drie maanden nodig kan zijn om het probleem op te lossen.

Om de kans op het ontwikkelen van actinomycose te verkleinen, moeten patiënten alcoholmisbruik vermijden, een goede gezondheid behouden, chronische medische aandoeningen onder controle houden en goede mondhygiëne toepassen.

In landen met een goede toegang tot antibiotica en tandheelkundige diensten, is de incidentie van actinomycose meestal lager.