ADHD Drugsvoorschrift groeide gestaag meer dan 12 jaar, VS.

Het aantal kinderen in de leeftijd van 4 tot 17 jaar dat ADHD-medicijnen wordt voorgeschreven in de VS is gestaag toegenomen sinds 1996, onderzoekers van de NIH (National Institutes of Health) en AHRQ (Agency for Healthcare Research and Quality) hebben in de VS gerapporteerd American Journal of Psychiatry. De auteurs schreven dat aandachtstekortstoornis met hyperactiviteit, die vaak tot in de volwassenheid voortduurt, een van de meest voorkomende stoornissen bij kinderen is.
Een persoon met ADHD vindt het moeilijk om concentratie te houden en op te letten en kan moeite hebben om gedrag en overactiviteit (hyperactiviteit) te beheersen. Stimulantia, zoals methylfenidaat (Ritalin) of amfetaminen (Adderall) worden vaak gebruikt om ADHD te behandelen. Cognitieve gedragstherapie (CBT), evenals enkele andere gedragsmatige benaderingen, hebben enkele gunstige effecten.
In 1987 had slechts 0,6% van de kinderen stimulerende medicijnen voorgeschreven, tegen 2,7% in 1997. In 2002 bedroeg het percentage ongeveer 2,9%. De auteurs schrijven echter dat de afgelopen jaren het gebruik van medicijnen en het aantal diagnoses van ADHD weer is toegenomen.
7,8% van de kinderen in de leeftijd van 4 tot 17 jaar in 2003 werden gediagnosticeerd met ADHD, vergeleken met 9,5% in 2007, volgens gegevens verzameld van de National Survey of Children's Health van de Health Resources and Services Administration.
Medeauteur Benedetto Vitiello, M.D. zei:

"Stimulerende medicijnen werken goed om ADHD-symptomen onder controle te houden, maar ze zijn slechts één behandelingsmethode voor de aandoening, experts schatten dat ongeveer 60 procent van de kinderen met ADHD met medicatie wordt behandeld."

Dr. Vitiello en Samuel Zuvekas Ph.D. verzamelde gegevens van de enquête van het Medical Expenditure Panel, een AHRQ-gesponsord nationaal representatief jaarlijks onderzoek van Amerikaanse huizen, om te ontdekken hoe gemeenschappelijk het voorschrijven van stimulerende middelen was voor personen jonger dan 19 jaar van 1996 tot 2008.
Het voorschrijven nam toe van 2,4% in 1996 tot 3,5% in 2008 - wat de auteurs beschreven als een "langzame maar gestage toename"; een gemiddelde toename van 2,4% per jaar. Van 1987 tot 1996 bedroeg de toename ongeveer 17% per jaar.
Kinderen van zes tot twaalf jaar hadden de hoogste algemene incidentie van het voorschrijven van stimulerende middelen, die steeg van 4,2% in 1996 tot 5,1% in 2008. Van de 13- tot 18-jarigen steeg het snelheidspercentage het snelst, van 2,3% in 1996 tot 4,9% in 2008.
Dr. Vitiello zei:

"Deze continue toename bij tieners weerspiegelt waarschijnlijk een recent besef dat ADHD vaak aanhoudt naarmate kinderen ouder worden en niet altijd uit hun symptomen groeien."

In 2004 ontving slechts 0,1% van de kleuters een stimulerend recept - in feite daalde de leeftijdsgroep tussen 2002 en 2008.
Drie keer zoveel jongens kregen ADHD-medicijnen voorgeschreven dan meisjes, rapporteerden de auteurs. Het medicatiegebruik onder blanke kinderen was 4,4% in 2008, vergeleken met 2,9% voor Afro-Amerikaanse kinderen en 2,1% bij Hispanics.
Ondanks lagere voorschrijfcijfers onder etnische minderheden neemt het gebruik van stimulerende middelen voor deze groep kinderen toe. De auteurs geloven dat dit komt omdat er meer erkenning en acceptatie is van het gebruik van medicijnen voor behandeling van ADHD in een breder spectrum van de Amerikaanse samenleving.
Westerse staten hebben aanzienlijk lagere ADHD-receptwaarden dan in de rest van de VS - dit deel van het land heeft de afgelopen paar jaar geen toename gekend. In het noordoosten steeg het tarief echter van 2,7% in 2002 tot 4,6% in 2008.
Dr. Zuvekas zei:

"Deze aanhoudende verschillen in voorgeschreven gebruik van stimulerende middelen in verband met leeftijd, ras en etnische achtergrond en geografische locatie duiden op een aanzienlijke variabiliteit in hoe families en artsen ADHD-behandeling benaderen in de Verenigde Staten."

Toen ze het geschatte ADHD-percentage bij kinderen vergeleken met het gebruik van voorgeschreven medicijnen, ontdekten de auteurs dat een aanzienlijk aantal geen medicijnen krijgt.
De auteurs schreven:

"De kinderen met de meest ernstige symptomen nemen meer kans op het nemen van stimulerende middelen, mensen met mildere symptomen worden vaker behandeld met psychosociale behandelingen of andere niet-stimulerende medicijnen."

Geschreven door Christian Nordqvist