Alzheimer - Experimenteel medicijn kan de progressie stoppen

Volgens bevindingen in een studie gepubliceerd in PLoS One, een nieuwe kandidaat-geneesmiddel kan het eerste medicijn zijn dat in staat is om de verwoestende mentale achteruitgang van de ziekte van Alzheimer te stoppen. Onderzoekers toegediend het medicijn, bekend als J147, aan muizen met de ziekte van Alzheimer en waargenomen een bijbehorende verbetering in geheugen en preventie bij hersenbeschadiging. Het nieuwe medicijn is ontwikkeld door wetenschappers van het Salk Institute for Biological Studies, geleid door David Schubert, en zou in de nabije toekomst kunnen worden uitgeprobeerd als een behandeling voor de ziekte van Alzheimer bij mensen.
David Schubert, hoofd van Salk's Cellular Neurobiology Laboratory, legde uit:

"J147 verbetert het geheugen bij zowel normale muizen als de ziekte van Alzheimer en beschermt de hersenen ook tegen het verlies van synaptische verbindingen.Geen geneesmiddelen op de markt voor Alzheimer hebben beide eigenschappen."

De onderzoekers zeggen dat hoewel de werkzaamheid en veiligheid van de nieuwe verbinding bij mensen nog niet is vastgesteld, de resultaten erop wijzen dat het medicijn een potentiële behandeling zou kunnen worden bij mensen met de ziekte van Alzheimer.
Volgens cijfers van de National Institutes of Health lijden maar liefst 5,4 miljoen Amerikanen aan Alzheimer. De Alzheimer Association schat dat tegen 2050 meer dan 16 miljoen door de ziekte zullen worden getroffen, resulterend in jaarlijkse medische kosten van meer dan $ 1 triljoen.
De ziekte van Alzheimer veroorzaakt een gestage, onomkeerbare achteruitgang van de hersenfunctie. Getroffen personen ervaren een progressief verlies van geheugen en het vermogen om helder na te denken, wat er vervolgens toe leidt dat de persoon niet in staat is om eenvoudige taken uit te voeren, zoals eten en praten, en uiteindelijk eindigt in de dood.

Alzheimer is geassocieerd met ouder worden, met een typisch begin bij personen van 60 jaar of ouder, hoewel een klein percentage van de families een genetisch risico heeft voor een eerder begin. Van de top tien van oorzaken van sterfte is de ziekte van Alzheimer de enige ziekte die niet kan worden voorkomen, genezen of verminderd om langzaam voortgang te boeken.
Het begin van de ziekte van Alzheimer lijkt te worden beïnvloed door een complexe mix van genetica, leefstijlfactoren en de omgeving, hoewel wetenschappers nog steeds onduidelijk zijn wat de oorzaak van de ziekte is. Tot nu toe hebben geneesmiddelen die zijn ontwikkeld voor de behandeling van de ziekte van Alzheimer, zoals Aricept, Razadyne en Exelon, slechts korte perioden van geheugenverbeteringen opgeleverd, maar stoppen niet de algehele progressie van de ziekte.
Schubert en zijn team trachten een nieuw type medicijn te vinden, maar in plaats van de huidige trend van de farmaceutische industrie te volgen, besloten ze om een ??andere aanpak te volgen. De farmaceutische industrie lijkt zich uitsluitend te richten op de biologische routes die betrokken zijn bij de vorming van amyloïde plaques, de dichte afzettingen van eiwitten, die kenmerkend zijn voor de ziekte, maar volgens Schubert hebben alle op amyloïde gebaseerde geneesmiddelen tot nu toe gefaald in klinische onderzoeken.
In plaats daarvan ontwikkelden ze methoden waarin ze levende neuronen gebruikten die in laboratoriumschotels werden gekweekt om de waarschijnlijkheid te beoordelen of nieuwe synthetische verbindingen al dan niet effectief zijn in het beschermen van de hersencellen tegen verschillende pathologieën die verband houden met hersenveroudering. Op basis van de testresultaten van elke chemische iteratie van de lead compound, een test die oorspronkelijk was ontworpen voor de behandeling van beroerte en traumatisch hersenletsel, slaagden Schubert en zijn team erin de chemische structuur te wijzigen om een ??veel krachtiger Alzheimer-medicijn te produceren.
Marguerite Prior, een onderzoeksmedewerker in het lab van Schubert, die samen met Qi Chen, een voormalige Salk-postdoctoraal onderzoeker, het project leidde, legde uit:

"Alzheimer is een complexe ziekte, maar de meeste geneesmiddelenontwikkeling in de farmaceutische wereld heeft zich geconcentreerd op één enkel aspect van de ziekte - de amyloïde-route .Daarentegen, door deze verbindingen in levende celculturen te testen, kunnen we bepalen wat ze doen tegen een bereik van leeftijdsgerelateerde problemen en selecteer de beste kandidaat die meerdere aspecten van de ziekte aanpakt, niet slechts één. "

De onderzoekers testten vervolgens hun veelbelovende J147-verbinding als een orale medicatie bij muizen. In samenwerking met Amanda Roberts, een professor in moleculaire neurowetenschappen bij The Scripps Research Institute, voerden ze een reeks gedragstests uit, waaruit bleek dat het medicijn het geheugen bij normale knaagdieren verbeterde.

Ze toonden vervolgens aan dat J147 cognitieve achteruitgang bij dieren met de ziekte van Alzheimer voorkwam en ook bewezen dat muizen en ratten die met het medicijn werden behandeld meer van een eiwit produceerden dat van de hersenen afkomstige neurotrofe factor (BDNF) wordt genoemd. BDNF is een molecuul dat betrokken is bij geheugenvorming en beschermt neuronen tegen toxische beledigingen. Het helpt ook bij de groei van nieuwe neuronen en maakt contact met andere hersencellen.
Volgens de onderzoekers, op basis van de uitgebreide mogelijkheden van de verbindingen om zenuwcellen te beschermen, kan J147 ook effectief zijn bij de behandeling van andere neurologische aandoeningen, waaronder de ziekte van Parkinson en Huntingdon, evenals amyotrofische laterale sclerose (ALS) en beroerte.
Het onderzoek werd ondersteund door financiering door de Fritz B. Burns Foundation, de National Institutes of Health, de Bundy Foundation en de Alzheimer's Association.
Geschreven door Petra Rattue