Bloedonderzoek kan helpen om moeders te identificeren die een postnatale depressie riskeren

Ongeveer één op de zeven nieuwe moeders lijdt aan postnatale depressie (PND), een aandoening die meestal ongeveer twee weken na de bevalling begint. Een eenvoudige, nauwkeurige bloedtest om te bepalen welke vrouwen het meeste risico lopen, kan snel worden ontwikkeld als gevolg van de ontdekking die de onderzoekers van Warwick University hebben gedaan toen ze vrouwen op specifieke genetische varianten hebben onderzocht.
De studie werd gepresenteerd op het International Congress of Endocrinology / European Congress of Endocrinology door professor Dimitris Grammatopoulos, hoogleraar Molecular Medicine aan Warwick's University, die uitlegt:

"Het huidige screeningsbeleid steunt op de opportunistische bevinding van PND-gevallen met behulp van hulpmiddelen zoals de Edinburgh Postnatal Depression Score (EPDS), maar met dergelijke tests kunnen vrouwen met een risico niet worden geïdentificeerd, voordat ze de aandoening ontwikkelen."

Het team evalueerde 200 zwangere vrouwen voor PND met behulp van de EPDS eenmaal tijdens het eerste bezoek aan de antenatale kliniek van de vrouw, met een tweede beoordeling die volgde binnen twee tot acht weken na de bevalling. De onderzoekers ontdekten dat degenen die PND ontwikkelden een hogere kans hadden om specifieke genetische varianten te hebben, waaronder de bcl1 en rs242939 single nucleotide polymorphisms (SNPs) [2] van de glucocorticoïdereceptor en de corticotrophin-releasing hormone receptor-1 genen.
Deze receptoren zijn betrokken bij het beheersen van de activiteit van de hypothalamus-hypofyse bijnier (HPA) -as, die een endocrien systeem is dat wordt geactiveerd als reactie op stress. Een van de belangrijkste functies van de hypothalamus is het koppelen van het zenuwstelsel aan het endocriene systeem via de hypofyse, die een aantal hormonen vrijgeeft in de bloedstroom die de vitale lichaamsfuncties regelen. De bevindingen lijken erop te wijzen dat PND een bepaalde subgroep van depressie met een duidelijk genetisch element kan zijn. Dit zou betekenen dat sommige vrouwen genetisch sterker reageren op omgevingsfactoren die depressies teweegbrengen dan andere.

Professor Grammatopoulos verklaarde:

"Hoewel we al wisten dat er een associatie was van de HPA-as met depressie, is onze eerste onderzoek een verband tussen specifieke elementen van deze route en het specifieke geval van PND. We zijn nu van plan verder onderzoek te doen naar andere genetische varianten van de HPA-as in een grotere, multi-center studie met vrouwen uit Coventry, Birmingham en Londen We denken dat we een belangrijke stap vooruit hebben gezet in het karakteriseren van de potentiële risico's en daarom de weg banen voor een tijdige, passende medische behandeling voor vrouwen die waarschijnlijk PND ontwikkelen. "

PND moet niet worden verward met het hebben van de 'babyblues', die een mildere, meer tijdelijke conditie is. PND is een ernstige aandoening met symptomen, zoals verdriet, huilpisodes, veranderingen in eet- en slaappatroon, verminderd libido, angst en prikkelbaarheid die een aanzienlijk effect op de kinderen kunnen hebben. Moeders die depressief zijn, hebben bijvoorbeeld de neiging om hun kinderen minder genegenheid te tonen; ze spelen meestal minder vaak met hun kinderen en gebruiken mogelijk minder 'babypraat', bedoeld om de aandacht van een kind te trekken. Onvoldoende moeder-kind interactie kan ertoe leiden dat de kinderen op latere leeftijd lijden aan leer- en emotionele problemen.
De onderzoekers stellen dat de rol van de HPA-as in dit type depressie tot nu toe niet is bewezen, hoewel het duidelijk lijkt dat PND kan worden veroorzaakt door een of andere vorm van hormonale onbalans.
Professor Grammatopoulos besloot en zei:

"We zijn van mening dat we een ontdekking hebben gedaan met belangrijke klinische en sociale implicaties. Als we vrouwen die waarschijnlijk PND hebben, van tevoren kunnen identificeren, zodat ze op een gepaste en vroege manier kunnen worden behandeld, zullen we de levens niet alleen van mensen hebben verbeterd. de ouders, maar ook van hun kinderen. "

Geschreven door Petra Rattue