Veranderende gezondheidszorgfinanciering in Canada brengt geen kosten met zich mee

Volgens een rapport in CMAJ (Canadian Medical Association Journal), alternatieve financiering voor gezondheidszorg in Canada zal niet resulteren in lagere kosten of extra financiële duurzaamheid. Recente onderzoeken van vooraanstaande denktanks hebben dergelijke oplossingen geadviseerd als ernstige bezuinigingen op de gezondheidszorg, hogere belastingen, particuliere ziektekostenverzekering, copayments voor openbare gefinancierde diensten en andere manieren om fondsen te werven.
Gezondheidszorgkosten in Canada zijn ongeveer 10,4% van het bruto binnenlands product (BBP), vergelijkbaar met veel landen in de Europese Unie, zoals Duitsland (10,5%), Frankrijk (11,2%), Zweden (9,4%) en anderen. In vergelijking met de VS die 16% van het BBP besteden aan gezondheidszorg. Alle landen hebben verschillende manieren om gezondheidszorg te financieren, zoals, door middel van belastingen in het Verenigd Koninkrijk en Canada, particuliere ziektekostenverzekeringen in Zwitserland en de VS, een mix van overheidsfinanciering, werkgeversverzekeringen en gebruikersvergoedingen voor patiënten.
Dr. Sacha Bhatia van het Massachusetts General Hospital en de Harvard Medical School schrijft:

"ondanks de verschillende methoden om de gezondheidszorg te financieren, heeft de bestedingsgraad de afgelopen 15 jaar de economische groei in bijna elk land in de OESO (Organisatie voor Economische Samenwerking en Ontwikkeling) en inperking van de groei van de gezondheidszorg overtroffen. omdat de bevolking vergrijst, is een enorme zorg voor niet alleen Canada, maar voor alle ontwikkelde economieën. "

Vanwege de hogere administratieve kosten om meerdere financiers te traceren, lijkt er bewijs te zijn dat particuliere gezondheidszorg niet leidt tot grote publieke besparingen. Bovendien tonen de statistieken van Ontario aan dat de meeste gezondheidszorgkosten (84%) worden besteed aan 5% van de bevolking, meestal personen met chronische ziekten, kwetsbare ouderen en economisch achtergestelde personen. De meerderheid van deze personen kan geen particuliere ziektekostenverzekering betalen, wat betekent dat de meeste zorgkosten nog steeds onder het openbare stelsel vallen.
Dr. Bhatia legt uit:

"De conclusie is dat ons gezondheidssysteem, net als veel mensen over de hele wereld, moet blijven investeren en zijn afleveringssystemen moet moderniseren om de gezondheid van onze burgers te verbeteren, wat op zijn beurt de gezondheidszorg duurzaam zal maken."

Hij beweert dat een nationale strategie voor farmacie en een grootschalig inkoopplan voor medische apparatuur kan resulteren in miljarden dollars aan besparingen voor overheden. Verbeterde, gecoördineerde gezondheidsbevordering gericht op obesitas en diabetes, thuiszorg ondersteunt om senioren en chronisch zieken thuis te houden en verantwoordingsmaatregelen voor zorgverleners zouden de kosten helpen verminderen en de bevalling verbeteren.
Dr. Bhatia concludeert dat suggesties die deze financieringsmodellen op de een of andere manier ons zorgstelsel financieel duurzaam maken, niet door bewijsmateriaal worden ondersteund. Canadezen kunnen het zich niet veroorloven om die weg te gaan.
Geschreven door Grace Rattue