Hiv-positieve jongeren en lage botdichtheid

Volgens een onderzoek door een onderzoeksnetwerk dat wordt ondersteund door de National Institutes of Health, jonge mannen die voor HIV worden behandeld, hebben meer kans op een lage botmassa dan andere mannen van hun leeftijd. Van lage botmassa is algemeen bekend dat dit resulteert in een hoger risico op botbreuken. Conclusies suggereren dat artsen die deze patiënten behandelen, deze nauwgezet moeten controleren op tekenen van botverlies.
Andere eerder uitgevoerde onderzoeken hebben aangetoond dat volwassenen die HIV-positief zijn met botverlies ook een verhoogd risico hebben op botbreuken, gedeeltelijk als gevolg van het gebruik van bepaalde anti-HIV-medicijnen.
In dit specifieke onderzoek werden de jonge mannen gemiddeld 2 jaar vóór de studie gediagnosticeerd. Bij geen van hen werd vanaf de geboorte hiv gediagnosticeerd.
De studie was bedoeld om de oorzaak van botverlies te vinden en kan niet concluderen dat lage botmassa geen reeds bestaand kenmerk was vóór de HIV-infectie. De bevindingen hebben aangetoond dat alle jonge mannen naast botverlies ook veel risicofactoren hadden, zoals alcohol- en tabaksgebruik en een lage calciuminname.
Tijdens de studie waren de patiënten die anti-HIV-medicijnen gebruikten gedurende een korte tijd in behandeling, maar er werd nog steeds een lagere botdichtheid waargenomen dan bij andere mannen van hun leeftijd.

Bezorgdheid over het risico van fracturen

Co-auteur, Dr. Kapogiannis, van de afdeling kindergeneeskunde, adolescenten en moeders aids van het Eunice Kennedy Shriver National Institute of Child Health and Human Development (NICHD), zei:

"Deze bevindingen suggereren een kortetermijneffect van HIV-therapie op botten in tijden waarin mensen nog steeds groeien en botmassa opbouwen. Dit geeft aanleiding tot bezorgdheid over het risico van fracturen naarmate ze ouder worden."

Ongeveer 250 tieners en jonge mannen (leeftijd 14-20) namen deel aan deze studie. Meer dan 88% beschreef zichzelf als Afrikaans-Amerikaans of Latijns-Amerikaans, en leefden allemaal in stedelijke gebieden. Vragen werden beantwoord met betrekking tot medische geschiedenis, dieet, lichaamsbeweging en andere leefstijlgewoonten.
Tijdens het onderzoek ondergingen de deelnemers lichaamsscans om hun botdichtheid en verdeling van vet en magere spiermassa in specifieke delen van hun lichaam te meten. Onderzoekers maten de dichtheid van botten in het lichaam als geheel en concentreerden zich op de wervelkolom en heupbeenderen, die vatbaarder zijn voor botverlies. Lichaamsvet en de hoeveelheid vet in de armen, benen en romp werden ook beoordeeld.
Uit bevindingen bleek dat de botdichtheid in HIV-positieve jonge mannen waren (in vergelijking met de andere niet-HIV-deelnemers):

• 5% tot 8% lager in de heupregio
• 2% tot 4% lager in het ruggenmerggebied

Botverliesfactoren waren aanwezig in alle mannen in het onderzoek

De auteurs concludeerden dat andere risicofactoren die mogelijk kunnen bijdragen aan botverlies, waaronder tabaks- en alcoholgebruik en lage inname van calcium en vitamine D, aanwezig waren bij alle jonge mannen. Onderzoekers vonden ook dat HIV-positieve deelnemers die niet waren begonnen met de behandeling minder lichaamsvet hadden dan die in de andere twee groepen.
Botdichtheid, calcium en ander mineraalgehalte neigden het laagst te zijn bij degenen die medicatie voor HIV gebruikten. Lagere botmassa werd gevonden bij alle jongeren die HIV hadden in vergelijking met hun HIV-negatieve tegenhangers. Lagere botmassa werd ook gevonden bij HIV-positieve deelnemers die een anti-HIV-regime hadden, in tegenstelling tot patiënten die geen medicatie gebruikten.

De onderzoekers ontdekten dat de mannen niet genoeg calcium of vitamine D innamen. Ook werd opgemerkt dat meer dan 30% van de deelnemers rookte, evenals de helft die zei dat ze niet regelmatig gebruikten. Deze twee factoren kunnen bijdragen aan zwakkere botten.
Concluderend hebben de onderzoekers vastgesteld dat aanvullende langetermijnstudies nodig zijn om vast te stellen of botverlies tijdens de adolescentie het risico op fracturen op latere leeftijd verhoogt. Ze merkten ook op dat jonge mannen die pas gediagnosticeerd zijn met HIV baat zouden hebben bij lichaamsbeweging, de juiste hoeveelheden calcium en vitamine D zouden krijgen, stoppen met roken en hun alcoholgebruik zouden beperken.
Geschreven door Kelly Fitzgerald