Hoe reageren artsen op incentives?

Volgens een analyse in CMAJ, de Canadian Medical Association Journal, Arbeidseconomie kan een waardevol perspectief bieden bij het aanpakken van het aanbod van artsen en toegang tot zorg. Brian Golden en Sandra Rotman, voorzitter van Health Sector Strategy aan de Rotman School of Management van de Universiteit van Toronto, en hun co-auteurs schrijven:

"Het begrijpen en nauwkeurig voorspellen van de reactie van artsen op incentives is essentieel als overheden het aanbod van artsendiensten willen vergroten."

In Canada blijft de toegang tot de gezondheidszorg een uitdaging in veel regio's. Ondanks een eerder overaanbod van artsen ondervinden veel mensen momenteel moeilijkheden bij het verkrijgen van zorg.

Volgens de onderzoekers:

"Centraal in de kwestie van toegang staat de toereikendheid van het aanbod van artsen - met name of het aantal artsen en hun werkinspanning voldoende tegemoetkomt aan de behoeften van de bevolking aan de gezondheidszorg. Het aanbod wordt op passende wijze beheerd wanneer er noch een tekort noch een overschot is aan de bevolking. Diensten."

De auteurs stellen dat als provinciale en territoriale overheden beleid zouden opstellen dat artsen zou kunnen overtuigen om invloed uit te oefenen op de levering van diensten die ze aanbieden door langer te werken, de strategie vervolgens zou helpen de toegang tot zorg te vergroten.
Er bestaat echter ook een risico dat deze strategie averechts werkt, omdat een verhoogde beloning om meer artsen aan te trekken ook onbedoeld zou kunnen leiden tot het gevolg dat artsen zouden kiezen om minder uren te werken.

Een andere strategie zou kunnen zijn dat de regeringen niet-looncompensatie aanbieden, zoals terugbetaling van collegegeld, wervings- of retentiebonussen, ondersteuning voor verplaatsing of personeelskosten, maar niet-beloningen die niet verbonden zijn met de uren die artsen werken "verminderen ook de vaste kosten van een praktijk en creëren een zuiver inkomenseffect, waardoor minder uren werk en minder geleverde diensten worden gecreëerd. "
De auteurs concluderen:

"Het koppelen van compensatie aan de tijdsbesteding of geleverde diensten, in tegenstelling tot vormen van beloning die geen verband houden met de gewerkte tijd, zal beter het doel van langere werktijden garanderen. Beleidsmakers moeten erkennen dat beleid voor compensatie kan resulteren in precies wat we hopen - of juist het tegenovergestelde. "

Geschreven door Petra Rattue