Hoe stress het immuunsysteem helpt

Hoewel het bekend is dat chronische stress slecht voor je is, onthult een nieuwe studie van ratten dat kortstondige stress je immuunsysteem daadwerkelijk kan stimuleren.
De studie, online gepubliceerd in de Journal of Psychoneuroendocrinology en uitgevoerd door onderzoekers van de Stanford University School of Medicine en twee andere universiteiten, voegt gewicht toe aan het bewijs dat immuunrespons verhoogd wordt door de zogenaamde "vecht of vlucht" reactie.
Volgens de onderzoekers bieden hun bevindingen het vooruitzicht om op een dag stresshormoonniveaus te kunnen manipuleren om de respons van patiënten op vaccins of herstel na operaties of wonden te verbeteren.
Chronische stress heeft nadelige effecten, waaronder onderdrukking van de immuunrespons. Echter, hoofdauteur van de studie Firdaus Dhabhar, Ph.D., universitair hoofddocent psychiatrie en gedragswetenschappen en lid van het Stanford Institute for Immunity, Transplantation and Infection, legde uit dat kortstondige stress immuunactiviteit stimuleert.
Het immuunsysteem speelt een vitale rol bij het beschermen van ons lichaam tegen ziekten, het bestrijden van infecties en bij het helen van wonden.
Dhabhar legde uit: "Moeder Natuur gaf ons de vecht-of-vluchtreactie op stress om ons te helpen, niet om ons te doden."
Volgens de onderzoekers beschrijven de bevindingen het fijn afgestemde systeem van het lichaam om gevaar te detecteren en zich voor te bereiden zichzelf te beschermen. Dhabhar zei:

"Je wilt niet dat je immuunsysteem te allen tijde alert blijft, dus de natuur gebruikt de hersenen, het orgaan dat het meest in staat is om een ??naderende uitdaging te detecteren, om die detectie aan de rest van het lichaam te signaleren door het vrijgeven van stress te sturen. hormonen. Zonder hen kon een leeuw niet doden, en een impala kon niet ontsnappen. "

In de studie onderwierpen de onderzoekers ratten aan milde stress door ze te beperken (voorzichtig en met volledige ventilatie) in transparante plexiglas-omhullingen. Het team trok meerdere keren bloed gedurende een periode van twee uur en ontdekte dat de stress een enorme mobilisatie van verschillende belangrijke soorten immuuncellen veroorzaakte in de bloedbaan en andere delen van het lichaam.
Bovendien ontdekte het team dat deze mobilisatie van immuuncellen werd georkestreerd door drie hormonen - norepinephrine, epinefrine en corticosteron - die door de bijnieren werden afgegeven als reactie op de milde stress.
De hormooncycli werkten om immuuncellen uit de milt en het beenmerg in het bloed te brengen en, ten slotte, aan verschillende "frontlinie" -organen.
Om aan te tonen dat specifieke hormonen verantwoordelijk waren voor verplaatsingen van specifieke celtypen, dienden de onderzoekers de drie hormonen, afzonderlijk of in verschillende combinaties, toe aan ratten waarvan de bijnier blij was verwijderd, zodat ze niet in staat waren om hun eigen stresshormonen te produceren.
Toen het team het patroon van de afgifte van stresshormoon dat eerder bij de rat was waargenomen, kopieerde, kwamen dezelfde immuuncellen-migratiepatronen naar voren in de ratten zonder bijnieren. De placebo-behandeling heeft niet zo'n effect gehad.
Volgens Dhabhar komt norepinefrine vroeg vrij en speelt het een sleutelrol bij het transport van immuuncellentypen, zoals lymfocyten, monocyten en neutrofielen, in het bloed. Verder transporteerde Epinephrine monocyten en neutrofielen in het bloed en dwong lymfocyten naar bestemmingen zoals de huid. Corticosteron, dat iets later wordt vrijgegeven, heeft ervoor gezorgd dat vrijwel alle soorten immuuncellen uit de circulatie zijn geraakt, naar bestemmingen zoals de huid.
De onderzoekers legden uit dat het algemene effect van deze bewegingen is om de immuungereedheid te vergroten.
De resultaten van deze studie kunnen leiden tot medische toepassingen, zoals het toedienen van lage doses stresshormonen of geneesmiddelen die deze spiegel of antagonist zijn om de immuunreactiviteit van patiënten voor procedures zoals chirurgie of vaccinatie te optimaliseren.
Dhabhar concludeerde: "Meer studies zullen vereist zijn, inclusief bij menselijke proefpersonen, die we hopen te voeren, voordat deze toepassingen kunnen worden geprobeerd."
Geschreven door Grace Rattue