Grote internationale emfyseemproeven tonen veelbelovende minimaal invasieve procedure niet succesvol bij het verbeteren van de symptomen

Gepubliceerd in een speciale European Respiratory Society-uitgave van The Lancet, een procedure die aanvankelijk de primaire hoop had getoond bij het verlichten van de symptomen van ernstig emfyseem, heeft zijn vroege succes in het eerste gerandomiseerde spoor van luchtwegomleiding niet herhaald en er werd geen duurzaam voordeel aangetoond.
Op dit moment zijn 6 miljoen mensen wereldwijd getroffen door emfyseem, maar er is geen remedie en er zijn maar weinig behandelingsopties beschikbaar. Gekenmerkt door de vernietiging en hyperinflatie van de longen, laat de ziekte mensen die eraan lijden geen lucht uit hun longen krijgen, waardoor ademhalen en normale dagelijkse activiteiten zoals eten, baden en lopen moeilijk worden.
Luchtweg-bypass is gemaakt om longinflatie en kortademigheid te verminderen. Tijdens de operatie creëren chirurgen nieuwe doorgangen in de longen om ingesloten lucht vrij te maken, die worden ondersteund en versterkt met drug-eluting stents.
Een eerder haalbaarheidsonderzoek bij 35 patiënten 6 maanden na de bypass van de luchtweg meldde een aanzienlijke vermindering van het restvolume (RV, de hoeveelheid lucht die in de longen achterblijft na volledige uitademing) en verbetering van de dyspneu (kortademigheid).
De EASE-studie (Exhale-luchtwegstents voor emfyseem) is opgezet om de veiligheid en werkzaamheid van de luchtwegomleiding bij patiënten met ernstig emfyseem te onderzoeken. 315 patiënten werden tussen oktober 2006 en april 2009 ingeschreven bij 38 gespecialiseerde centra wereldwijd, en willekeurig toegewezen aan luchtwegomleiding (208) of schijnprocedure (107), en gevolgd gedurende maximaal 12 maanden.
Hoewel beide groepen bronchoscopie ondergingen, ontvingen alleen individuen in de behandelingsgroep de bypassoperatie van de luchtweg, wat de plaatsing van maximaal zes stents inhield.
Ondanks resultaten 1 dag na de operatie met een aanzienlijke verlaging van RV en toegenomen geforceerde vitale capaciteit (FVC: de totale hoeveelheid ingeademde lucht en gedwongen uit de longen), waren deze effecten na één maand niet langer detecteerbaar. Na 6 maanden werden er geen verschillen gemeld in de FVC en een kortademigheidstest (Medical Research Council dyspnoea-score) tussen de behandelingsgroepen.
Gedurende de eerste zes maanden werd ten minste één respiratoir nadelig effect gemeld door 30 (14,4%) patiënten die luchtweg-bypass kregen in vergelijking met 12 (11,2%) van degenen die placebo-controle kregen. De meest voorkomende bijwerkingen waren exacerbatie van chronische obstructieve longziekte of longinfecties die langer dan 7 dagen in het ziekenhuis moesten worden opgenomen.
Hoewel de onderzoekers probeerden de teleurstellende resultaten uit te leggen door te suggereren dat een combinatie van factoren de schuld kan zijn, inclusief passages die worden aangemaakt maar niet stent en slijm die stentblokkades veroorzaken. Ze benadrukken echter wel dat het onderzoek waardevolle lessen opleverde die toekomstige interventies zullen adviseren (met name dat deze zeer zieke mensen algemene anesthesie en een complexe bronchoscopische operatie kunnen verdragen), en tevens een uniek model kunnen bieden voor het uitvoeren van gerandomiseerde, schijnonderzoek gecontroleerde onderzoeken op medische apparaten.
De onderzoekers concluderen:

"Ondanks de acute vermindering van regionale luchtvallen met een aanvaardbaar veiligheidsprofiel, liet de EASE-studie geen langdurige langetermijneffecten zien bij patiënten met ernstig homogeen emfyseem." Het toekomstig gebruik van luchtwegomleiding vereist een verbetering van de duurzaamheid om RV-verlaging te behouden. "

Walter Weder en Erich Russi van Zurich University Hospital, Zurich, Switzerland lichten in een opmerking toe:

"De technische ontwikkeling op dit gebied moet worden voortgezet, met als doel de doorgankelijkheid van stents in de luchtwegen te verlengen.In toekomstige onderzoeken moet de selectie van patiënten zorgvuldig worden gedaan, zodat de kans op een persistent therapeutisch effect groot is. gemaakt, zal een gedetailleerde analyse van de EASE-studie nodig zijn om respondentpopulaties te identificeren en de procedurele methoden te verbeteren. "

Geschreven door Grace Rattue