Kaart van het griepvirus van 1918, van onschatbare waarde voor het omgaan met toekomstige pandemieën, zeggen wetenschappers

Het beschikbaar hebben van de volledige genetische kaart van het griepvirus van 1918 dat 50 miljoen mensen wereldwijd heeft gedood, biedt nieuwe inzichten in de biologie van het griepvirus en zal toekomstige epidemieën helpen voorkomen en beheersen, volgens een publicatie die online in het tijdschrift is gepubliceerd. MBIO op dinsdag.
Terwijl de opstanding van een dergelijk dodelijk virus het vooruitzicht schept dat het in verkeerde handen valt, zijn de bioveiligheidsproblemen aangescherpt en de kennis die is opgedaan door het bestuderen van de volledige structuur van een 'uitgestorven' agent is van onschatbare waarde geweest en zal ons helpen beschermen onszelf tegen toekomstige pandemieën, zeggen de auteurs, die afkomstig zijn van het National Institute of Allergy and Infectious Diseases (NIAID), onderdeel van de National Institutes of Health in de VS, en verschillende andere instellingen in de VS en Australië.
In hun paper geven hoofdauteur en hoofd van de afdeling Virale pathogenese en evolutie in het laboratorium voor infectieziekten bij NIAID, Jeffery K. Taubenberger en collega's een samenvatting van de bijdrage die wetenschappers hebben geleverd bij het samenstellen van de verschillende genetische structuren van de griep van 1918 virus door de jaren heen.
Ze vertellen hoe de "Spaanse griep" pandemie van 1918, de "dodelijkste enkele gebeurtenis in de geschiedenis van de mensheid", gefrustreerde artsen en wetenschappers uit de vroege 20e eeuw probeerde de oorzaak te achterhalen, en hoe dit de vooruitgang in ontdekkingsmethoden en gezondheidspraktijken stimuleerde.
Uiteindelijk, ongeveer 15 jaar later, begonnen wetenschappers griepvirussen te isoleren, maar biologische methoden om te bestuderen hoe ze tevoorschijn komen, ziekte veroorzaken en vervolgens terugwijken, kwamen pas decennia later beschikbaar.

Pas in 1996 werd het mogelijk om fragmenten te herstellen, hoewel sterk gedegradeerd, van viraal genetisch materiaal van geconserveerd weefsel van griepslachtoffers van de epidemie van 1918. Hieruit is met behulp van technieken zoals "reverse genetics" en fragmentatie van het genetisch materiaal geleidelijk een duidelijk en bruikbaar beeld van het virus ontstaan.

1918 Virus Nakomelingen hebben later pandemieën veroorzaakt

De auteurs leggen uit hoe nu voldoende genetische fragmenten van viraal RNA zijn teruggevonden om sequencing en reconstructie van het complete 1918-virus mogelijk te maken, onthullend dat de virussen die de grieppandemieën van 1957, 1968 en 2009 veroorzaakten allemaal afstammen van het 1918-virus.
Ze herhalen bijvoorbeeld hoe studies hebben aangetoond dat de pandemische stam van 2009 soortgelijke structuren heeft als het 1918-virus, uitleggen waarom jongere mensen, wier lichaam niet was blootgesteld aan de stam of de vroege afstammelingen, het meest kwetsbaar waren voor het griepvirus 2009.
"Dus, in het begin van de pandemie in 2009, een beperkt vaccin dat anders misschien verkeerd was geleid naar de traditionele risicogroep, werden ouderen (die paradoxaal genoeg veel minder risico liepen in 2009) in plaats daarvan toegediend aan jongere personen, die het meeste baat hadden bij" zij schrijven.

Universeel vaccin

Een andere grote vooruitgang die werd geboekt door het ontdekken van enkele van de fysieke structuren van het 1918-virus, en in het bijzonder die van andere griepvirussen, is het zogenaamde "universele" griepvaccin dat minder vaak kan worden gegeven, maar biedt een brede bescherming tegen verschillende griepvirussen.
Een dergelijke fysieke structuur waarvan de openbaring helpt om universele vaccins te ontwikkelen, is het HA-eiwit:
"Gekenmerkte eiwitmotieven op de HA-virusstructuur van 1918, geconserveerd in veel uiteenlopende HA-eiwitten van verschillende subtypen, dienen als een functionele basis voor de volgende generatie vaccinbenaderingen gericht op het verschaffen van brede, kruisreactieve immuniteit tegen [influenza A-virussen] van verschillende subtypen, inclusief H5N1-virussen, "schrijf de auteurs.
Het zou een voor de hand liggende "grote vooruitgang" zijn, suggereren ze, als dergelijke ontwikkelingen zouden betekenen dat we zouden kunnen afzien van het hebben van jaarlijkse vaccinaties, wat momenteel de enige manier is om te reageren op de "continue antigene drift van virale epitopen onder de druk van het immuunsysteem" selectie".

Een nauwlettender kijk houden op dierlijke soorten

In een ander onderzoeksgebied vergelijkingen van het 1918-virus met stammen die bij dieren zijn gevonden, hebben geholpen om de veranderingen aan te wijzen die ze zouden moeten ondergaan om zich aan te passen aan menselijke gastheren. Dit werk helpt de aandacht te vestigen op dierlijke stammen op de juiste plaatsen.
Over het algemeen heeft de reconstructie van het griepvirus uit 1918 de wetenschap geholpen een grote stap voorwaarts te zetten in het begrijpen hoe nieuwe virussen verschijnen en evolueren, zeggen Taubenberger en collega's.

Ze zeggen ook dat het heeft geholpen verklaren hoe ons lichaam en immuunsysteem reageren op virussen en de bacteriële infecties die vaak volgen.

Eerste zorgen over "Dual Use"

In het begin waren er enkele ernstige zorgen over het herrijzen van een "uitgestorven" pandemievirus, vooral een van de dodelijkste infectieuze agentia in de menselijke geschiedenis, en het daaropvolgende debat over de vraag of de voordelen groter waren dan het risico dat het virus in de verkeerde handen valt, heeft een aantal belangrijke problemen rond de nationale veiligheid die hebben geleid tot wijzigingen in richtlijnen en protocollen voor biocontainment en bioveiligheid.
Dit kristalliseerde een aantal vragen over onderzoek met "tweeërlei gebruik", dat wordt gedefinieerd als "werk met duidelijke voordelen voor de samenleving waarvoor er ook een theoretisch potentieel bestaat voor misbruik (bijv. Bioterrorisme)", zeggen de auteurs.
Maar over het algemeen suggereren ze in hun review "enkele van de belangrijke inzichten in de biologie van het influenzavirus en de volksgezondheid die al zijn voortgekomen uit de sequentiebepaling en reconstructie van het 1918-virus".
"We stellen dat het leren van de meest bewaakte geheimen van onze dodelijkste biologische vijanden een essentieel middel is om onszelf te beschermen tegen toekomstige gebeurtenissen van vergelijkbare aard," zij merken op.
Geschreven door Catharine Paddock PhD