MIT Research: Het voordeel van ambiguïteit in taal

De meesten denken dat taal is geëvolueerd als een manier voor mensen om informatie uit te wisselen, maar taalkundigen en andere communicatiestudenten hebben lang over de reden waarom taal is geëvolueerd. Beroemde linguïsten, waaronder Noi Chomsky van MIT, hebben gedebatteerd dat taal eigenlijk slecht is ontworpen voor communicatie en dat het slechts een bijproduct is van een systeem dat om andere redenen is geëvolueerd, misschien voor het structureren van onze eigen gedachten.
Als bewijs voor hun theorie benadrukken deze taalkundigen het feit dat taal dubbelzinnig is. Zij beweren dat in een schema, dat is geoptimaliseerd voor het doorgeven van informatie tussen een spreker en een luisteraar, elk woord slechts één betekenis zou hebben om elk risico op verwarring of misverstanden te voorkomen. In een studie gepubliceerd in het tijdschrift kennis een team van MIT cognitieve wetenschappers heeft nu de linguïstische hypothese omgekeerd met een nieuwe theorie, die stelt dat ambiguïteit taal feitelijk maakt meer efficiënt omdat het het hergebruik mogelijk maakt van korte, efficiënte geluiden die luisteraars gemakkelijk kunnen onderscheiden, afhankelijk van de context.
Senior auteur van de studie Ted Gibson, een MIT-hoogleraar cognitieve wetenschap, zegt:

"Verschillende mensen hebben gezegd dat ambiguïteit een probleem is voor communicatie. Maar als we eenmaal begrijpen dat context ondubbelzinnig is, dan is ambiguïteit geen probleem - het is iets waar je van kunt profiteren, omdat je gemakkelijk [woorden] in verschillende contexten opnieuw en opnieuw kunt gebruiken nog een keer."

Het woord 'Mean' is bijvoorbeeld een nogal ironisch voorbeeld van ambiguïteit, omdat het duidelijk kan betekenen iets aan te duiden en te betekenen, maar het kan ook verwijzen naar een intentie of doel, bijvoorbeeld zoals in 'Ik was van plan naar de winkel te gaan' . Het kan een ander woord zijn voor iets of iemand die beledigend of smerig is, maar ook verwijst naar het 'wiskundig gemiddelde' en alleen door een 's' aan het einde van het woord toe te voegen, wordt de definitie nog veelzijdiger, bijvoorbeeld 'een betekent "een doel" verwijst naar een instrument of methode, of financieel beheer, zoals in "leven volgens eigen middelen".
Gezien al deze verschillende definities, wordt letterlijk niemand die de Engelse taal beheerst verward wanneer hij het woord 'gemeen' hoort. De reden is dat de verschillende zintuigen van het woord in heel verschillende contexten voorkomen, waardoor luisteraars de betekenis ervan bijna automatisch kunnen interpreteren.
De onderzoekers geloven dat de eenvoudigste woorden voor taalverwerkingssystemen hoogstwaarschijnlijk bestaan ??vanwege deze disambiguerende kracht van context, die de ambiguïteit van talen kan beperken om woorden opnieuw te gebruiken.
Op basis van eerdere studies en observaties suggereren ze dat woorden met minder lettergrepen, hoge frequentie en de eenvoudigste uitspraken de meeste betekenissen zouden hebben.
Om hun theorie te onderzoeken, voerden de onderzoekers corpusstudies uit in het Nederlands, Engels en Duits. Een corpusstudie is de studie van de taal op basis van 'echte' taalvoorbeelden die worden opgeslagen in corpora (of corpora), d.w.z. gecomputeriseerde databases gecreëerd voor taalkundig onderzoek.

Hun theorie dat kortere woorden die vaker voorkwamen en overeenkwamen met de typische geluidspatronen van de taal, vaak dubbelzinnig zijn, werd bevestigd toen ze bepaalde eigenschappen van woorden vergeleken met hun aantal betekenissen. Ze merkten op dat de trends statistisch belangrijk waren in alle drie de talen.
Om te begrijpen waarom dubbelzinnigheid een taal meer in plaats van minder efficiënt maakt, moet men de concurrerende wensen van een spreker en luisteraar onderzoeken. Terwijl een spreker zo min mogelijk woorden wil overbrengen naar een luisteraar met zo min mogelijk woorden, probeert de luisteraar een volledig en specifiek begrip te krijgen van wat de spreker probeert over te brengen. Zoals de onderzoekers echter al hebben opgemerkt, is het "cognitief goedkoper" als de luisteraar bepaalde dingen uit de context van het gesprek besluit, in plaats van dat de spreker meer tijd moet besteden aan langere en meer uitgebreide beschrijvingen.
Het resultaat is een systeem dat leunt naar dubbelzinnigheid door de 'gemakkelijkste' woorden opnieuw te gebruiken. Piantadosi stelt dat zodra de context in aanmerking wordt genomen, duidelijk wordt dat "dubbelzinnigheid eigenlijk iets is wat je zou willen in het communicatiesysteem."

Implicaties voor de informatica

Volgens de onderzoekers toont de statistische aard van hun paper een trend op het gebied van taalkunde aan die meer en meer afhankelijk wordt van informatietheorie en kwantitatieve methoden.

Gibson stelt dat "de invloed van informatica in de taalkunde momenteel erg groot is" en voegt hieraan toe dat natuurlijke taalverwerking (NLP) een hoofddoelstelling is van diegenen die opereren op het kruispunt van de twee velden.
Piantadosi benadrukt dat ambiguïteit in natuurlijke taal enorme uitdagingen biedt voor NLP-ontwikkelaars en zegt:

"Ambiguïteit is alleen goed voor ons [als mens] omdat we deze zeer geavanceerde cognitieve mechanismen hebben om te disambigueren. Het is echt moeilijk om uit te werken wat dat precies is, of zelfs een soort benadering die je zou kunnen krijgen voor een computer. "

Zoals Gibson echter opmerkte, is dit probleem al lang bekend bij computerwetenschappers en hoewel de nieuwe studie een betere theoretische en evolutionaire verklaring biedt voor de dubbelzinnigheid, het feit dat, "Kort gezegd, als u enige menselijke taal in uw input of output, je zit vast met de nodige context om te disambigueren, "hij bestaat nog steeds, zegt hij.
Geschreven door Petra Rattue