Zenuwsignalen worden verzonden als elektrische impulsen met verschillende snelheden

Na zestig jaar is een theorie die zegt dat zenuwsignalen door het lichaam worden verzonden met verschillende snelheden als elektrische impulsen, bewezen in een recent onderzoek.
Een team van de Universiteit van Edinburgh analyseerde hoe deze signalen worden overgedragen via zenuwvezels, waardoor ons lichaam zich kan verplaatsen en zintuigen kan herkennen, waaronder reuk en aanraking.
Dit onderzoek, gepubliceerd in Huidige biologie en gefinancierd door de Wellcome Trust, bevestigt het idee dat oorspronkelijk ontstond Nobelprijswinnaar Sir Andrew Huxley.
Het is algemeen bekend dat een isolerende laag genaamd myeline, die zenuwvezels omringt, belangrijk is voor het proces van het identificeren van hoe snel de signalen worden verzonden.
Hiaten, bekend als knooppunten, onderbreken de isolerende myeline op consistente intervallen langs de zenuw.
De experts hebben door hun onderzoek aangetoond dat zenuwvezels sturen sneller signalen naar de zenuwen als de afstand tussen de knopen langer is.
Sir Andrew Huxley heeft eerst het idee ontwikkeld dat de afstand tussen de openingen afhankelijk kan zijn van hoe snel de elektrische signalen zijn. Zijn onderzoek naar het zenuwstelsel leverde hem de Nobelprijs op in 1963. Helaas is hij eerder dit jaar overleden.
De auteurs hopen dat deze bevinding mensen zal helpen begrijpen wat er met hen zal gebeuren als ze zenuwbeschadiging hebben, terwijl ze ook kennis verstrekken over hoe zenuwen zich vormen voor en na de geboorte.
Professor Peter Brophy, directeur van het Center for Neuroregeneration van de University of Edinburgh, verklaarde:

"De studie geeft ons meer inzicht in hoe het centrale en perifere zenuwstelsel werken en wat er gebeurt nadat de zenuwen gewond zijn geraakt." We weten dat perifere zenuwen de capaciteit hebben om te herstellen, maar kortere lengtes van isolatie rond de zenuwvezels na reparatie beïnvloeden de snelheid met welke impulsen door het lichaam worden gestuurd. "

De snelheid waarmee zenuwimpulsen werden verzonden, bereikte een piek toen de myeline een bepaalde lengte bereikte, ontdekte het team.
Het onderzoek, uitgevoerd bij muizen, leverde ook bewijs dat een eiwit met de naam periaxine verantwoordelijk is voor het reguleren van de lengte van myelinelagen rond zenuwvezels.
Geschreven door Sarah Glynn