Wachtlijsten voor orgaantransplantaties kunnen kunstmatig worden opgeblazen, Experts voor transplantatie van orgaandonoren

Wachtlijsten voor orgaantransplantaties waren het onderwerp van discussie voor orgaantransplantatie-experts en hun opvattingen werden eerst online gepubliceerd als een Viewpoint door The Lancet. Ze zijn van mening dat dergelijke lijsten kunstmatig kunnen worden opgeblazen, omdat niet alle patiënten die een transplantatie nodig hebben ervoor kiezen om er één te ontvangen (en deze varieert afhankelijk van het orgaan). Het gezichtspunt is van Professor Rinaldo Bellomo, University of Melbourne en Department of Intensive Care, Austin Hospital, Melbourne, Australië, en Dr Nereo Zamperetti, Department of Anesthesia and Intensive Care Medicine, San Bortolo Hospital, Vicenza, Italië en collega's.
Patiënten worden op de transplantatielijst actief of inactief gemarkeerd op basis van hun interesse in het ontvangen van de transplantatie.
De auteurs vermelden:

"Cruciaal is dat niet alle patiënten op wachtlijsten staan
komt eigenlijk in aanmerking voor transplantatie. "

Ze verwijzen naar een oud artikel dat werd gepubliceerd in de Washington Post in 2008 waarin werd gesteld dat inactieve patiënten een groot deel vormden van naar schatting 100.000 patiënten in de VS, wachtend op verschillende transplantaties.
Hoewel verwacht wordt dat sommige patiënten tijdelijk inactief kunnen worden vanwege infecties, bewegende locaties en andere redenen, is de Washington Post artikel ging verder met te zeggen dat:

"... meer dan 55 procent van de patiënten op de lijst voor harten, en bijna 49 procent die op levers wachtte, was meer dan twee jaar inactief. Bijna de helft van degenen die op de nieren wachtten was minstens een jaar inactief - en bijna een derde voor meer dan twee jaar ... In sommige gevallen werden evaluaties van de geschiktheid van de patiënt voor een transplantatie nooit voltooid ... [zoals in] meer dan 36 procent van de kandidaten voor niertransplantatie ".

De auteurs hebben ook een vergelijking gemaakt van orgaantransplantatielijsten met de diagnose en behandeling van diabetes. Zij stelden dat de bloedsuikerspiegels die diabetes definiëren zich in de loop der jaren hebben ontwikkeld en dat geleidelijk meer en meer mensen in aanmerking komen voor behandeling met geneesmiddelen.
Ze zeggen:

"Een wachtlijst die korter is dan de redelijke hoeveelheid transplanteerbare organen kan garanderen dat elke op de lijst vermelde patiënt een transplantatie krijgt, maar sommige patiënten zal verlaten zonder een levensreddend orgaan dat daadwerkelijk beschikbaar zou kunnen zijn. Dus is enige inflatie onvermijdelijk en biedt het de mogelijkheid om kies de meest geschikte ontvanger voor een bepaald orgaan (naar grootte, immunologische compatibiliteit, enzovoort). Maar over een bepaalde bovengrens (schijnbaar overschreden in veel landen) kan deze lijstinflatie onaanvaardbaar worden. "

De auteurs hebben gesuggereerd dat de criteria om op de wachtlijst te staan ??op drie niveaus moeten worden herzien, waarbij het eerste niveau het nationale en internationale niveau is. Gezien het feit dat niet iedereen kan worden genezen vanwege beperkte middelen en dat de kosten van transplantatie zeer hoog zijn, moet elk land beslissen over het belang dat zij zullen hechten aan transplantatieprogramma's en de middelen die zij bereid zijn te investeren in dit medische gebied. zorg.
Ze zeiden:

"Telkens wanneer we een patiënt behandelen, maken we een toewijzingskeuze.Misschien is een reflectie nodig over hoeveel we een aanwezige patiënt willen helpen overleven, terwijl hij de behoeften van de patiënten die afwezig zijn over het hoofd ziet."

Het tweede beoordelingsniveau dat zij voorstellen zou de in het eindstadium voorkomende orgaanziekte moeten zijn, die in het algemeen moet worden bekeken, aangezien transplantatie slechts een klein onderdeel is van de veelzijdige zorg die nodig is.
De auteurs zeggen:

"Transplantatieprogramma's mogen niet leiden tot een verkeerde toewijzing van middelen, weg van de beste zorg voor alle patiënten die getroffen zijn door orgaanfalen."

De orgaantransplantatie-experts gaven aan wat de behoeften van de patiënten en hun families waren:

"Het op de lijst van transplantaties plaatsen moet alleen met een patiënt worden besproken als een latere transplantatie redelijkerwijs mogelijk is, en strikte en strenge toegangscriteria tot korte lijsten leiden en idealiter tot geen sterfte van patiënten op wachtlijsten."

In Italië, dat ook het land van herkomst van een van de auteurs is, is gesuggereerd dat de wachtlijst voor levertransplantatie korter moet zijn dan het dubbele aantal getransplanteerde organen per jaar.
In Toscane evolueren artsen geleidelijk van compatibiliteit naar het nieuwe concept van transplantabiliteit. Compatibiliteit is het proces waarbij een beste overeenkomst voor ABO-bloedgroepantigenen, leeftijd, HLA enz. Wordt geïdentificeerd, terwijl transplanteerbaarheid de werkelijke waarschijnlijkheid is van het ontvangen van een orgaan.
De auteurs zijn van mening dat het niet gerechtvaardigd is om een ??patiënt een wachtlijst voor een orgaantransplantatie te laten ingaan alleen omdat de patiënt een orgaanfalen in het eindstadium heeft. Patiënten kiezen mogelijk niet altijd voor transplantatie.
Ze zeggen:

"Geneeskunde (en transplantatie ermee) is geen middel om de dood te verslaan, maar om mensen te helpen op hun best het leven te leiden dat ze het waard vinden om te leven.(conclusie) Over de gegevens die openbaar beschikbaar zijn, lijkt de lijstinflatie in omvang van land tot land te variëren, maar deze inflatie komt wereldwijd voor. De grootte van wachtlijsten en de daaruit voortvloeiende mismatch tussen behoeften en middelen is niet alleen een wetenschappelijke of biomedische constructie, maar ook een sociale constructie. Wij betogen dat meer open discussie zou kunnen leiden tot de formulering van duidelijke, transparante, publiekelijk beschikbare en sociaal aanvaarde criteria voor opname. Deze criteria kunnen dan transparant worden toegepast en kunnen zorgen voor een betere bescherming van alle patiënten die worden getroffen door een ziekte in het eindstadium, een eerlijker gebruik van hulpbronnen en het succes op de lange termijn van het transplantatiesysteem zelf. "

"Reflecties over wachtlijsten voor transplantatie"
Nereo Zamperetti MD, Prof Rinaldo Bellomo MD, Pasquale Piccinni MD, Claudio Ronco MD
The Lancet, Early Online Publication, 12 juli 2011 doi: 10.1016 / S0140-6736 (10) 62343-4
Geschreven door Anne Hudsmith