De eigen huid van de patiënt kan worden gebruikt om meerdere ziekten te behandelen

In de afgelopen jaren heeft de stamcelonderzoeksgemeenschap grote opwinding gegenereerd over de mogelijkheid om stamcellen uit de eigen huid van een patiënt te ontwikkelen voor de behandeling van verschillende aandoeningen zoals kanker, de ziekte van Parkinson en de ziekte van Alzheimer.
Dergelijke therapieën zouden de noodzaak opgeven om stamcellen afkomstig van menselijke embryo's te gebruiken en theoretisch immunologische problemen omzeilen die zich voordoen bij het gebruik van cellen van de ene persoon om een ??andere te behandelen, waardoor controverse wordt vermeden.
De ontwikkeling van het afleiden van stamcellen uit volwassen cellen, geïnduceerde pluripotente stamcellen (iPSC's) genoemd, sinds het artikel bijna vijf jaar geleden, heeft unieke kenmerkende problemen bij het gebruik ervan opgeworpen en zelfs hun immunologische veiligheid is in twijfel getrokken.
Paul S. Knoepfler, universitair hoofddocent UC Davis in de celbiologie en de menselijke anatomie, is van mening dat het vinden van obstakels bij een dergelijke nieuwe en nieuwe aanpak normaal is en onderzoekers er niet van mag weerhouden actief onderzoek te doen.
Knoepfler en Bonnie Barrilleaux, een postdoc die in het laboratorium van Knoepfler werkt, heeft een routekaart geschreven om oplossingen te vinden voor de problemen met iPSC's, die online beschikbaar is en is gepubliceerd in het nummer van 5 augustus van Journal Cell Stem Cell. Hun artikel "iPSCs induceren om te ontsnappen" beveelt onderzoeksstrategieën aan om sneller vooruitgang te boeken op het gebied van toepassingen voor ziekten bij de mens.
Knoepfler, die ook faculteitslid is van het UC Davis Genome Center en UC Davis Cancer Center, zei:

"IPSC's bieden het potentieel om vele ziekten te behandelen als een alternatieve of adjuvante therapie voor medicijnen of operaties.Problemen die zijn geïdentificeerd met het gebruik ervan kunnen waarschijnlijk worden overwonnen, waardoor iPSC's van het laboratoriumgerecht naar patiënten kunnen springen die er baat bij zouden kunnen hebben."

De eerste iPSC's zijn afgeleid van muiscellen in 2006 en een jaar later van menselijke cellen. Hoewel deze cellen veel cellen bevatten die dezelfde regeneratieve eigenschappen hebben als menselijke embryonale stamcellen, worden ze in een laboratorium verkregen uit volwassen cellen, zoals huidcellen, door ze te induceren of dwingen specifieke genen uit te drukken die normaal gesproken in dat type slapen. cel.
In theorie zouden iemands huidcellen bijvoorbeeld kunnen worden gebruikt om neuronen te maken die de neurotransmitter dopamine produceren en worden afgeleverd aan de delen van de hersenen waar dopamine ontbreekt bij patiënten met de ziekte van Parkinson. Cellen kunnen ook worden gemaakt om de hartspier en bloedvaten te regenereren na hartaanvallen of neuronen na verwondingen aan het ruggenmerg. Verschillende laboratoria van UC Davis, waaronder het Knoepfler-laboratorium, produceren en bestuderen menselijke iPSC's.
Een groot voordeel ten gunste van het gebruik van iPSC's ten opzichte van stamcellen geproduceerd uit embryo's is de eliminatie van afstoting vanwege immunologische verschillen tussen donor (embryo) en patiënt, omdat de iPSC's van elke individuele patiënt zouden worden geproduceerd.
Een recent onderzoek naar muizen met iPSCs liet echter zien dat weefselafstoting in sommige gevallen kan optreden. Knoepfler suggereert dat deze specifieke studie werd uitgevoerd in de context van tumoren, die meestal zeer immunogeen zijn en niet van toepassing zijn voor menselijk gebruik.

Hoewel de mogelijkheid dat menselijke iPSC's immunologische aandacht vermijden verder onderzoek vereist, benadrukt Knoepfler dat iPSC's nog steeds een aantrekkelijke potentiële weg bieden voor stamcelgebaseerde geneesmiddelen, naast embryonale stamcellen.
Een angst voor het gebruik van iPSC's of embryonale stamcellen is dat cellen met het vermogen om in veel verschillende celtypen te veranderen, welig tierend kunnen worden en kankertumoren kunnen produceren, maar Knoepfler benadrukt dat studies met het implanteren van grote aantallen ongedifferentieerde stamcellen in muizen werden behandeld met immunosuppressieve geneesmiddelen om transplantaten te weigeren en daarom voorwaarden ideaal gemaakt voor het ontstaan ??van kanker. Hij beweert dat het onwaarschijnlijk is dat hij wordt toegepast wanneer mensen worden behandeld voor daadwerkelijke ziekten, omdat in dergelijke gevallen de stamcellen worden gekweekt om een ??specifieke functie te hebben en de natuurlijke immuunafweer van het lichaam aanwezig zou zijn.
Stamceltherapie is al jaren met succes gebruikt voor de behandeling van leukemie en gerelateerde bot- en bloedkankers, die alleen het begin van stamcellen vertegenwoordigen, zodat ze bijna elk weefsel kunnen gebruiken dat kan worden gebruikt voor menselijke therapieën vanwege hun "pluripotente" aard Het gebruik van iPSC's zou het scala aan ziekten die openstaan ??voor stamcelbehandelingen enorm kunnen vergroten, waardoor eventuele veiligheids- en ethische zorgen over het gebruik van embryonale stamcellen worden geëlimineerd.
Knoepfler verklaarde:

Dr. Barrilleaux en ik pleiten voor een verschuiving in onderzoeksprioriteiten Toekomstige onderzoeken van iPSC's zouden zich meer en meer moeten richten op kwesties die het meest relevant zijn voor het uiteindelijke klinische gebruik van de cellen, wat de snelste weg biedt om patiënten te behandelen met deze potentieel krachtige therapeutische tool. "

Knoepfler's persoonlijk onderzoek omvat het analyseren van hoe stamcellen te reguleren tijdens normale embryonale ontwikkeling, en ook tijdens genezing en regeneratie. Daarnaast onderzoekt hij hoe controlesystemen in de war raken bij ontwikkelingsstoornissen en kanker. Het laboratorium van Knoepfler maakt gebruik van toonaangevende genomics-technologie om een ??beter begrip te krijgen van het gedrag van stamcellen en hoe dit gedrag voor klinisch gebruik kan worden veranderd.
Geschreven door Petra Rattue