Routine mammogrammen: 10 patiënten werden per 1 keer onrechtmatig gediagnosticeerd

Het "moeten we niet moeten we" debat gaat verder met betrekking tot routine borstkanker screening, met nieuw onderzoek van de Harvard School of Public Health (HSPH), wat aangeeft dat tussen 15% en 25% van de gevallen overdiagnosed zijn.
Routinematige mammogrammen zijn sinds de late jaren tachtig de norm geworden en men denkt dat dit de frontlinie is in de strijd tegen borstkanker. Vrouwen ouder dan 40 hebben over het algemeen een jaarlijkse screening. Meer recentelijk begonnen artsen en patiënten echter de noodzaak in twijfel te trekken om elk jaar de borsten met X-Rays te blazen, om nog maar te zwijgen van het feit dat vrouwen het onaangename gevoel van het onderzoek dat behoorlijk agressief is op de borst zelf, en enigszins invasief zijn voor de patiënt psychologisch. Valse positieven kunnen ook leiden tot veel stress bij de patiënt, evenals tot onnodige biopsieën en onnodige doktersafspraken en tests.
Met nieuwe kankergeneesmiddelen op de markt, zeggen de tegenstanders van borstkankeronderzoek dat de ziekte gemakkelijker te behandelen is en dat veel vrouwen zich veel meer bewust zijn van het regelmatig controleren van hun borsten, waardoor de routine mammogrammen een dure en onnodige oefening in de volksgezondheid worden. .
De Havard-studie is gemaakt op basis van gegevens van vrouwen in Noorwegen en hoofdauteur Mette Kalager, een gastwetenschapper bij HSPH, en een onderzoeker bij het Telemark-ziekenhuis in Noorwegen, verduidelijkt haar werk:

"Mammografie is mogelijk niet geschikt voor gebruik bij screening op borstkanker omdat het geen onderscheid kan maken tussen progressieve en niet-progressieve kanker ... Radiologen zijn getraind om zelfs de kleinste tumoren te vinden in een poging zoveel mogelijk kankers te detecteren om te kunnen genezen borstkanker, maar de huidige studie draagt ??bij aan het toenemende aantal bewijzen dat deze praktijk een probleem voor vrouwen heeft veroorzaakt - diagnose van borstkanker die geen symptomen of de dood zou veroorzaken. "

Kalager gaat verder met het geldige punt dat haar bevindingen vrouwen en hun artsen moeten aansporen om goed geïnformeerd en evenwichtig te zijn in hun aanpak. Nu de drie decennia volksgezondheidsaandrijving om de bevolking voor borstkanker op te voeden en te screenen (die relatief gemakkelijk wordt behandeld als ze vroeg wordt opgevangen), volwassen is geworden, moet het potentiële voordeel van routinematige mammografie worden verrekend met de nadelen ervan. Deze kunnen zijn psychische nood, biopsieën, operaties of chemotherapie en hormoonbehandelingen voor ziekten die nooit symptomen zouden hebben veroorzaakt.
Kalager en haar team analyseerden gegevens van bijna 40.000 vrouwen met invasieve borstkanker in Noorwegen. Bijna 8.000 van hen werden gediagnosticeerd tijdens de 10-jarige roll-out van het Noorse borstkanker screeningsprogramma, dat in 1996 begon, voor vrouwen van 50 tot 69 jaar. Het programma in Noorwegen werd geleidelijk ingevoerd, zodat onderzoekers die konden vergelijken die werden gescreend tegen degenen die dat niet waren. Ze keken ook naar gegevens van vóór de introductie van 1996, die teruggingen tot 1986, om te kijken naar diagnoses van borstkanker bij vrouwen zonder routinematige screening.
Hun idee, dat logisch is, was dat als routinematige screening even succesvol zou zijn als de voorstanders ervan beweren, het aantal diagnoses in een laat stadium aanzienlijk zou zijn gedaald. Helaas was dit niet het geval - wat ze wel vonden, was een grote mate van overdreven diagnose:

• 7.793 vrouwen met de diagnose borstkanker door deelname aan het bevolkingsonderzoek


• 7.793 vrouwen met de diagnose borstkanker door deelname aan het bevolkingsonderzoek


• Voor elke 2.500 vrouwen die worden uitgenodigd voor screening, zullen 2.470 tot 2.474 nooit worden gediagnosticeerd met borstkanker en 2.499 zullen nooit aan borstkanker sterven


• Slechts één dood door borstkanker zal worden voorkomen


• Maar 6 tot 10 vrouwen op 2500, zullen overdiagnost worden en behandeld worden met een operatie, bestralingstherapie en mogelijk chemotherapie zonder enig voordeel.

De cijfers zijn eigenlijk best verschrikkelijk, schade aanrichtend tussen zes en tien patiënten om er maar één te redden, en ze zijn zeker niet binnen een redelijke foutmarge. Aan de andere kant heeft recent onderzoek uit Nederland aangetoond dat hun nationale screeningprogramma behoorlijk succesvol is in het voorkomen van borstkanker. Het is daarom de moeite waard om beide standpunten in balans te brengen en te zien dat de waarheid misschien ergens in het midden van de twee argumenten ligt. Geef de patiënten de mogelijkheid om routinematig te screenen, presenteer ze met de voor- en nadelen, leer ze om zichzelf vaker te onderzoeken en wanneer positieve resultaten terugkomen van routinematige screening, weet dat ze misschien niet het volledige beeld geven.
Geschreven door Rupert Shepherd