Wetenschappers ontdekken de link tussen prostaatkanker en vitamine A

Een recente studie, gepubliceerd in het tijdschrift Nucleic Acids Research, heeft onthuld dat wetenschappers, geleid door professor Norman Maitland van de Universiteit van York, een verband tussen vitamine A en prostaatkanker hebben ontdekt. Zijn onderzoek heeft een bepaald prostaatkanker-gen gevonden dat onder controle staat van retinezuur, een vorm van vitamine A.
Deze bevindingen vormen de basis voor het testen van retinoïnezuurtherapie en het vermogen ervan om stamcellen van prostaatkanker te dwingen zich te wijzigen in meer gespecialiseerde cellen. Dit proces, bekend als differentiatie, kan deze cellen doden of hun kwetsbaarheid voor chemotherapie vergroten.
ATRA (all-trans-retinoïnezuurtherapie) is met succes toegepast bij patiënten met acute promyelomcytische leukemie, waardoor de overlevingspercentages van 0% tot 80% zijn verbeterd. Prostaatkanker wordt elk jaar in bijna 40.000 mannen in het VK gediagnosticeerd, waarbij jaarlijks ongeveer 10.000 mannen sterven.
Maitland herinnert eraan dat lage niveaus van vitamine A in het bloed altijd in verband zijn gebracht met prostaatkanker, maar de redenen daarvoor waren onduidelijk. Dit onderzoek heeft de biologische relatie aangetoond tussen expressies van retinoïsche receptoren en laboratoriummodellen van prostaatkankers. Maitland en zijn team hebben ontdekt dat de prostaat-transglutaminase, een van de meest prostaatspecifieke genen, wordt gecontroleerd door de retinoïnezuursignaleringsroute.
Hij merkt op:

"Wanneer retinoïnezuur in een prostaatkankercel terechtkomt, bindt het aan een van de drie receptoren in de kern van de cel. Deze binding triggert vervolgens een reeks moleculaire gebeurtenissen in de kern die ertoe leidt dat het TGP-gen wordt aan- of uitgezet. hebben aangetoond dat dezelfde situatie ook geldt voor een aantal andere genen: al deze genen vertellen de cel vervolgens hoe hij zich moet gedragen - bijvoorbeeld door delen. "

In eerder onderzoek heeft professor Maitland gesuggereerd dat differentiatietherapieën zijn misbruikt bij kankerbehandelingen, maar een effectieve behandeling kan zijn als deze in kleine doses wordt gebruikt.
Eerder hebben oncologen retinoïnezuur op een toxisch niveau gebruikt. In de toekomst zullen ze moeten leren om lage doses te gebruiken die sterk genoeg zijn om de eigenschappen van gemakkelijk te beïnvloeden cellen te veranderen. Sommige cellen kunnen onvoorspelbaar reageren. Maitland en zijn collega's zullen deze effecten onderzoeken voordat deze behandeling op patiënten kan worden toegepast.
Geschreven door Kelly Fitzgerald