Sensuele streling - Hoe reageert de hersenen? Neurowetenschappers verklaren het

Iemand liefkozen, zoals een schouder aanraken, iemands wang strelen, iemands hoofd borstelen, etc. geeft vaak een liefdevolle aanraking aan, hoewel deze signalen ook als zeer aversief kunnen worden ervaren, afhankelijk van wie het doet en wie de ontvanger is.
Neurowetenschappers van California's Institute of Technology (Caltech) in samenwerking met Valeria Gazzola en Christian Keysers van de Universiteit van Groningen in Nederland besloten de hersendynamiek van het maken van verbindingen tussen aanraking en emotie te onderzoeken.
Hun bevindingen, gepubliceerd in de Proceedings van de National Academy of Sciences (PNAS) onthullen dat de associatie begint in de primaire somatosensorische cortex van de hersenen, het gebied van de hersenen dat tot nu toe werd geloofd om alleen te reageren op elementaire aanraking, maar niet op de emotionele kwaliteit ervan.
Tijdens een functionele MRI-scan bepaalden de onderzoekers de hersenactiviteit van zelf-geïdentificeerde heteroseksuele mannelijke studiedeelnemers die op het been werden gestreeld terwijl ze een video met twee scenario's bekeken. In de eerste video boog een aantrekkelijke vrouw zich om hen te strelen, terwijl het tweede scenario bestond uit dezelfde strelende aanraking, maar door een man. De deelnemers meldden een plezierige ervaring toen ze dachten dat de vrouw hen had aangeraakt, maar een afkeerende reactie op de man waarvan ze geloofden dat ze hen raakte. Hun rapporten werden bevestigd door de MRI-scans, die de verschillende ervaringen weerspiegelden in de activiteit gemeten in de primaire somatosensorische cortex van elke man.
Michael Spezio, een bezoekende medewerker bij Caltech, die ook assistent-professor psychologie is aan het California's Scripps College in Claremont, legde uit:

"We hebben voor het eerst aangetoond dat de primaire somatosensorische cortex - het hersengebied dat codeert voor elementaire aanrakingseigenschappen, zoals hoe ruw of glad een object is - ook gevoelig is voor de sociale betekenis van een aanraking. Over het algemeen dacht men dat er afzonderlijke hersenen zijn trajecten voor hoe we de fysieke aspecten van aanraking op de huid verwerken en voor hoe we die aanraking emotioneel interpreteren - dat wil zeggen, of we het als prettig, onaangenaam, gewenst of afstotelijk voelen. Ons onderzoek toont aan dat, integendeel, emotie is betrokken bij de primaire stadia van sociale aanraking. "

De deelnemers wisten niet dat het in beide gevallen een vrouw was die hun been streelde zoals in de video. Ze zagen de aanraking anders wanneer ze geloofden dat de man hen aanraakte in plaats van de vrouw.
Ralph Adolphs, Bren hoogleraar Psychologie en Neurowetenschappen bij Caltech en directeur van het Caltech Brain Imaging Center, legde uit:

"De primaire somatosensorische cortex reageerde meer op de 'vrouwelijke' aanraking dan op de 'mannelijke' aanrakingstoestand, zelfs terwijl de proefpersonen alleen een video bekeken van een persoon die zijn / haar been nadert. We zien reacties in een deel van het brein dat alleen wordt verwerkt basisaanraking die volledig werd opgewekt door de emotionele betekenis van sociale aanraking voorafgaand aan de aanraking zelf, eenvoudigweg in afwachting van de streling die onze deelnemers zouden ontvangen. "

Gazzola merkte op: "Intuïtief geloven we allemaal dat wanneer we door iemand aangeraakt worden, we eerst objectief de fysieke eigenschappen van de aanraking waarnemen - de snelheid, de zachtheid, de ruwheid van de huid. Pas daarna, in een scheidbare tweede stap gebaseerd op wie ons heeft aangeraakt, geloven we dat we deze aanraking min of meer waarderen? "
Ze bleef volhouden dat het experiment bewijst dat dit tweestaps-gezichtsvermogen onjuist is, althans met betrekking tot de hersengebieden die van elkaar gescheiden zijn. Ze voegt eraan toe dat de persoon waarvan we denken dat hij ons aanraakt, zelfs de veronderstelde objectieve weergave van wat de aanraking op de huid voelde, vertekent.
Keysers zei: "Niets in onze hersenen is echt objectief, onze perceptie is diep en doordringend gevormd door hoe we ons voelen over de dingen die we waarnemen."
De bevindingen kunnen een nieuw licht werpen op het helpen bij het opnieuw vormgeven van sociale reacties op aanraking bij mensen met autisme.
Spezio merkt op: "Nu we duidelijk bewijs hebben dat primaire somatosensorische cortex de emotionele betekenis van aanraking codeert, kan het mogelijk zijn om te werken met vroege sensorische paden om kinderen met autisme te helpen positiever te reageren op de zachte aanraking van hun ouders en broers en zussen."
De bevindingen wijzen ook op het potentieel van het gebruik van filmclips of virtual reality om positieve reacties op zachte aanraking bij slachtoffers die zowel foltering als seksueel en lichamelijk misbruik hebben ondergaan, opnieuw te programmeren.
In toekomstige experimenten hopen de onderzoekers te evalueren of het effect even robuust is bij vrouwen als bij mannen, evenals bij mannen en vrouwen van alle seksuele oriëntaties, naast het onderzoeken van de potentiële ontwikkeling van deze sensorische paden bij zuigelingen of kinderen.
Geschreven door Petra Rattue