Somatosensorische neuronen blijven overactief na blootstelling aan luide geluiden

Het is algemeen bekend dat het even duurt voordat de hoorzitting weer 'normaal' is na het luisteren naar te luide muziek. De American Tinnitus Association schat dat er bijna 50 miljoen mensen zijn in de Verenigde Staten en miljoenen meer wereldwijd die lijden aan tinnitus, die kunnen variëren van intermitterend en licht irriterend tot chronisch, ernstig en slopend. Er is geen remedie voor tinnitus.
Een nieuwe studie gepubliceerd in het eerste nummer van februari van The Journal of Neuroscience heeft aangetoond dat onderzoekers van het Health System van de Universiteit van Michigan suggereren dat overmatige blootstelling aan geluid daadwerkelijk meer blijvende veranderingen in onze gehoorscircuits kan veroorzaken die mogelijk leiden tot tinnitus, algemeen bekend als oorsuizen.
In een eerdere studie toonden de onderzoekers aan dat tastgevoelige "somatosensorische" zenuwen in het gezicht en de hals na gehoorschade overactief kunnen worden. De zenuwen lijken te overcompenseren voor het verlies van auditieve input, wat resulteert in het brein dat 'echt' geluid interpreteert of liever 'hoort' dat niet echt bestaat.
Bevindingen van de nieuwe studie die gebaseerd is op het vorige onderzoek van Shore, hebben aangetoond dat na blootstelling aan harde ruis de somatosensorische neuronen, die informatie over aanraking, vibratie, huidtemperatuur en pijn dragen, zeer actief blijven zelfs nadat het horen zichzelf terugkeert naar normaal.
Volgens vooraanstaande onderzoeker Susan E. Shore, Ph.D., van UM's Kresge Hearing Research Institute, die hoogleraar otolaryngologie en moleculaire en integratieve fysiologie is aan de UM Medical School, hoewel de studie werd uitgevoerd bij cavia's, de bevindingen spelen een belangrijke rol bij het vinden van een mogelijke verlichting voor mensen die lijden aan tinnitus.
Zij beweert:

"De dieren die tinnitus ontwikkelden na een tijdelijk verlies in hun gehoor na harde blootstelling aan lawaai waren degenen die een verhoogde activiteit in deze neurale paden hadden opgelopen. In de toekomst kan het mogelijk zijn om tinnituspatiënten te behandelen door de hyperactiviteit te dempen door deze auditieve herprogrammering - schakel circuits in de hersenen aan. "

Bij normaal horen is de eerste ontvangst van signalen die via de gehoorzenuw uit het oor komen de dorsale cochleaire kern, wat een gebied in de hersenen is dat ook fungeert als het centrum waar "multitasking" neuronen andere sensorische signalen verwerken, zoals aanraking samen met hoorinformatie.

Volgens het eerdere onderzoek van Shore worden andere sensorische signalen die de dorsale cochleaire kern binnenkomen versterkt tijdens gehoorverlies. Wetenschappers zijn van mening dat in veel gevallen deze overcompensatie door de somatosensorische neuronen tinnitus oproept.
Babyboomers worden vooral getroffen door tinnitus. Ze vinden dit steeds vaker als ze een leeftijd bereiken waarop hun gehoor waarschijnlijk slechter zal worden en dat ze beginnen te lijden aan tinnitus, wat meestal gebeurt met gehoorverlies, maar ook kunnen optreden na een hoofd- en nektrauma zoals na een auto-ongeluk of tandheelkundig werk . Het is ook de belangrijkste handicap onder de leden van de strijdkrachten.
Shore, die ook lid is van het wetenschappelijke adviescomité van de American Tinnitus Association, zegt dat de betrokkenheid van somatosensorische zenuwen in het hoofd en de nek verklaart waarom veel patiënten met tinnitus het volume en de toonhoogte van het geluid kunnen veranderen door hun kaken op elkaar te drukken of te bewegen hun hoofd en nek.
Ze concludeert:

"Dit is het eerste onderzoek dat aantoonde dat bij de dieren die tinnitus ontwikkelden nadat het gehoor weer normaal was geworden, de excitatie van de somatosensorische zenuwen in het hoofd en de nek voortduurde. Dit sluit aan bij ons eerdere onderzoek, dat suggereert dat deze somatosensorische excitatie een belangrijke is. component van tinnitus: hoe beter we de onderliggende oorzaken van tinnitus begrijpen, hoe beter we in staat zullen zijn om nieuwe behandelingen te ontwikkelen. "

Geschreven door Petra Rattue