Bipolaire stoornis begrijpen

De biologie en genetica van een bipolaire stoornis worden niet goed begrepen, waardoor het begrijpen van de aandoening een uitdaging wordt. Nu gebruiken onderzoekers in een nieuwe studie een integratieve aanpak om de biologie van bipolaire stoornissen te onderzoeken.
Dr. Inti Pedroso en zijn collega's onderzochten de resultaten van drie onderzoeken, waarin de associatie van algemene genvarianten met bipolaire stoornissen door het gehele genoom werd onderzocht. Daarnaast onderzocht het team een ??onderzoek naar genexpressiepatronen in post-mortem hersenweefsel van personen bij wie de diagnose bipolaire stoornis was gesteld.

Dr. John Krystal, redacteur van Biologische psychiatrie verklaarde:

"Geen enkele van onze onderzoeksbenaderingen verschaft ons voldoende informatie om de neurobiologie van psychiatrische stoornissen te begrijpen.Dit innovatieve papier worstelt op een creatieve manier met deze uitdaging en helpt ons vooruit te komen in het denken over de neurobiologie van bipolaire stoornissen."

Dr. Pedroso zei: "We hebben informatie over genetische variatie uit duizenden gevallen en controles gecombineerd met hersen-genexpressiegegevens en informatie uit eiwitdatabases om netwerken van genen en eiwitten in de hersenen te identificeren die cruciaal zijn in de ontwikkeling van bipolaire stoornissen."
Het team was in staat om risico-genvarianten te definiëren die als functie werden beschouwd, vanwege de associatie met veranderingen in genexpressieniveaus en om deze functionele genvarianten te groeperen in biologisch zinvolle paden.
De resultaten vonden dat het effect te wijten was aan genen die een rol speelden in verschillende neurale signaleringsroutes, zoals de Notch- en Wnt-signaleringsroutes, die sleutelprocessen zijn in neurotransmissie en hersenontwikkeling. Ze suggereren ook dat deze genen waarschijnlijk ook een rol spelen bij het veroorzaken van deze aandoening. Volgens de onderzoekers lokaliseren deze genen naar de menselijke postsynaptische dichtheid die van vitaal belang is voor de neuronale functie en vertonen hun knockouts van muizen verschillende gedragsfenotypes, terwijl sommige genen bekende doelen zijn van farmacologische therapieën voor bipolarisatie.
Dr. Gerome Breen, hoofddocent aan het King's College London Institute of Psychiatry, concludeerde:

"Onze studie geeft een aantal van de eerste aanwijzingen om de biochemische en ontwikkelingsprocessen te tonen die betrokken zijn bij het veroorzaken van risico's voor het ontwikkelen van deze levenslange en kostbare ziekte." We hebben gewezen op potentiële nieuwe wegen voor nieuwe medicamenteuze behandelingen en interventies. "

Geschreven door Grace Rattue