ADHD-medicijn Lisdexamfetamine Dimesylate (LDX) toont belofte voor kinderen en adolescenten

Shire plc presenteerde positieve resultaten op het hoogste niveau van hun eerste Europese fase III-studie van lisdexamfetamine dimesylate (LDX), ontworpen voor kinderen en adolescenten in de leeftijd van 6 tot 17 jaar met Attention-Deficit / Hyperactivity Disorder (ADHD). LDX wordt eenmaal daags toegediend en is de eerste chemisch geformuleerde langwerkende prodrug van dexamfetamine voor de behandeling van ADHD. Het is momenteel alleen in licentie in de VS, Brazilië en Canada.
Resultaten van het fase III-onderzoek toonden de LDX-werkzaamheid op de primaire en belangrijkste secundaire maatregelen vergeleken met placebo, evenals een consistent veiligheidsprofiel met de bekende effecten van amfetaminebehandeling en eerdere LDX-onderzoeken.
Dr Jeffrey Jonas, Senior Vice President van Research and Development voor Shire's Specialty Pharmaceuticals, verklaarde:

"De resultaten van dit Europese onderzoek tonen aan dat een eenmaal daagse ochtenddosis van LDX effectief was bij kinderen en adolescenten met ten minste matig symptomatische ADHD en consistent zijn met die van eerdere onderzoeken die buiten Europa zijn uitgevoerd. Deze resultaten bieden belangrijke klinische onderzoeksgegevens ter ondersteuning van LDX en de mogelijke rol ervan als een nieuwe optie voor de behandeling van ADHD bij kinderen en adolescenten in Europa Het onderzoek zal het klinische pakket ondersteunen voor het indienen van een Europese aanvraag voor een vergunning voor het in de handel brengen. "

De klinische studie was een fase III, dubbelblinde, multi-center, parallelle groep, placebo- en actief-gecontroleerde, dosis-optimalisatie, veiligheids- en werkzaamheidstudie van lisdexamfetaminedimesylaat dat werd uitgevoerd op 48 locaties in Europa (België, Frankrijk, Duitsland , Hongarije, Italië, Nederland, Polen, Spanje, Zweden en het Verenigd Koninkrijk).
In het gerandomiseerde, zeven weken durende lange onderzoek ontvingen 336 patiënten met ADHD in de leeftijd van 6 tot 17 jaar ofwel LDX, osmotisch gecontroleerde methylfenidaat met verlengde afgifte (OROS-MPH **) of placebo in een 1: 1: 1-verhouding eenmaal per dag in de ochtend. De dosering was 30, 50 en 70 mg / dag voor LDX en 18, 36 en 54 mg voor OROS-MPH (54 mg is de hoogste sterkte die beschikbaar is in Europa).
Onderzoekers definieerden gematigd symptomatische ADHD als een baseline ADHD-RS-IV totale score van ?28. De ADHD-RS-IV weerspiegelt de huidige symptomatologie van ADHD op basis van criteria die in de Diagnostisch en statistisch handboek voor psychische stoornissen, vierde reeks (DSM-IV). Scores variëren van 0 (weerspiegelt geen symptomen) tot 54 (als gevolg van ernstige symptomen).
Om gegevens over een huidige standaardtherapie voor ADHD in Europa te verstrekken, omvatten onderzoekers de OROS-MPH actieve referentiebehandelarm. De primaire vergelijking was LDX versus placebo zonder planning op formele vergelijkingen tussen LDX en OROS-MPH. De volgende uitsluitingscriteria waren opgenomen in de studie, maar niet beperkt tot: symptomen die een LD-indicatie en / of OROS-MPH-therapie kunnen hebben als een geschiedenis van drugsmisbruik; substantiële symptomen als gevolg van comorbide psychiatrische diagnose; geschiedenis van ernstige hartafwijkingen; en intolerantie of overgevoeligheid voor amfetamine en / of methylfenidaat.
De primaire maat werd bepaald als een verandering in de totale score van de ADHD-RS-IV van LDX in vergelijking met placebo.
Op baseline was de totale score van ADHD-RS-IV 40,7 voor patiënten die LDX ontvingen, 41,0 voor patiënten met placebo en 40,5 voor deelnemers die OROS-MPH gebruikten. Op het eindpunt van de studie was de totale score 16,0 voor patiënten in de LDX-groep, 34,8 voor de placebogroep en 21,7 voor de OROS-MPH-groep. Het verschil was statistisch significant (p
Als een belangrijke secundaire werkzaamheidsmaatstaf beoordeelden onderzoekers de verbetering met LDX in vergelijking met placebo, terwijl ze OROS-MPH als een actieve controle op de Clinical Global Impressions en Global Improvement (CGI-I) -schaal omvatten. Uit bevindingen bleek dat 78% van de patiënten in de LDX-groep een verbetering van de symptomen vertoonde in vergelijking met 14% in de placebogroep en 61% in de OROS-MPH-groep.
Hoewel alle behandelingsgroepen ernstige bijwerkingen hadden, d.w.z. 3 deelnemers in de LDX- en placebogroep en 2 patiënten in de OROS-MPH-groep, leken de meeste van deze SAE's geen verband te houden met de behandeling. Patiënten in de LDX-groep rapporteerden de meest voorkomende (> 10%) op de behandeling optredende bijwerkingen (TEAE's) als hoofdpijn, verminderde eetlust, gewichtsverlies, slapeloosheid, misselijkheid en anorexia. 5% van de patiënten binnen de LDX-groep ondervond TEAE's die leidden tot stopzetting van de behandeling, vergeleken met respectievelijk 4% in de placebogroep en 2% in de OROS-MPH-groep. In vergelijking met andere LDX-onderzoeken bij ADHD, bleven de algemene aard, het patroon en de incidentie van TEAE's in dit onderzoek consistent. Meer resultaten over deze studie zullen binnenkort worden gepubliceerd.
Geschreven door Petra Rattue