Antischimmelmedicijn Thiabendazol biedt alternatief alternatief voor kankertherapie

Tijdens onderzoeken naar de relatie tussen gist, kikkers, muizen en mensen hebben onderzoekers van het College voor Natuurwetenschappen van de Universiteit van Texas ontdekt dat een goedkoop antischimmelmiddel genaamd thiabendazol de tumorgroei vertraagt ??en mogelijk kan worden gebruikt als chemotherapie voor de behandeling van kanker. De studie werd gepubliceerd de PLoS Biology.
Thiabendazol wordt al 4 decennia lang gebruikt voor antischimmelbehandeling. Het door de FDA goedgekeurde generieke geneesmiddel dat oraal wordt ingenomen, wordt momenteel niet gebruikt voor de behandeling van kanker.
Hye Ji Cha, Edward Marcotte, John Wallingford en hun team ontdekten dat thiabendazol een vasculair verstorend middel is, omdat het nieuw opgerichte bloedvaten vernietigt, die van aanzienlijk nut zouden kunnen zijn als chemotherapie-instrument gezien het feit dat het remmen van bloedvaten en vasculaire groei is waarvan bekend is dat ze tumoren en tumoren verhongeren, veroorzaken de groei van nieuwe bloedvaten om hun onbeheerste groei te voeden.
Het team voerde een experiment uit in muismodellen en ontdekte dat thiabendazol de groei van bloedvaten verminderde in fibrosarcoma-tumoren, d.w.z. kankers van bindweefsel die doorgaans zwaar zijn bevolkt met bloedvaten met meer dan 50%. Ze merkten ook op dat het medicijn de snelheid waarmee tumoren groeien, verminderde.
Marcotte, hoogleraar scheikunde, verklaarde:

"Dit is heel spannend voor ons, omdat we op een bepaalde manier de eerste door de mens goedgekeurde vasculaire verstorende middelen ontdekten." Ons onderzoek suggereert dat thiabendazol waarschijnlijk klinisch kan worden gebruikt in combinatie met andere chemotherapieën. "

De ontdekking is een culminatie van onderzoek over verschillende disciplines en organismen. Marcotte en zijn team ontdekten in een eerdere studie dat genen in eencellige gist en gewervelde dieren evolutionaire geschiedenis delen. Terwijl de genen in gisten verantwoordelijk zijn voor het reageren op verschillende stresss op de cellen, zijn bij vertebraten de genen opnieuw gebruikt om de ader en slagadergroei of angiogenese te reguleren.
Marcotte verklaarde: "We redeneerden dat we door het analyseren van deze specifieke reeks genen mogelijk in staat zijn om geneesmiddelen te identificeren die zich richten op de gistroute die ook werken als angiogenese-remmers die geschikt zijn voor chemotherapie."
Hun theorie werd bevestigd. Cha, een van de universiteitsstudenten in cel- en moleculaire biologie aan de universiteit, was op zoek naar een molecuul dat de werking van die gistgenen zou blokkeren en ontdekte dat thiabendazol dit wist te bereiken. Cha heeft het medicijn vervolgens getest in het ontwikkelen van kikkerembryo's, omdat dit snelgroeiende gewervelde dieren zijn waarmee wetenschappers de groei van bloedvaten bij levende dieren kunnen observeren. Ze ontdekte dat kikkerembryo's die in het water met het thiabendazool waren gegroeid er niet in slaagden om bloedvaten te laten groeien, of dat die groeiden werden opgelost door het medicijn. Tot hun verrassing merkten ze op dat de bloedvaten van het embryo teruggroeiden toen het medicijn werd verwijderd.
Toen Cha thiabendazol testte in Petrischalen waarin menselijke bloedvatcellen werden gekweekt, ontdekte ze dat het medicijn ook de groei in de menselijke cellen remde. Ze testte het medicijn vervolgens op fibrosarcoomtumoren bij muizen, wat ook een vertraging van de tumorgroei en een afgenomen bloedvatgroei bevestigde.
Wallingford, universitair hoofddocent ontwikkelingsbiologie en Cha's gediplomeerde adviseur, samen met Marcotte, zei: "We zijn niet op zoek gegaan naar een vasculaire verstorende agent, maar dat is waar we terecht zijn gekomen. Dit is een opwindend voorbeeld van de kracht van nieuwsgierigheid onderzoek en de inzichten die kunnen voortkomen uit het combineren van disciplines in de biologie. "
Het team is van plan klinische proeven met mensen uit te voeren en bespreekt momenteel de volgende stappen met klinische oncologen. Marcotte concludeert: "We hopen dat de klinische proeven gemakkelijker zullen zijn omdat het al is goedgekeurd door de FDA voor menselijk gebruik."
Geschreven door Petra Rattue