Coaches kunnen helpen bij het herstel van patiënten met een beroerte

Na een ontslag uit het ziekenhuis krijgen patiënten met een beroerte vaak te maken met een nieuwe beperking of gebrek aan functie, waardoor wijzigingen in medicijnen of een nieuw recept bijzonder verwarrend kunnen zijn. Dit kan tot verschillende complicaties leiden, zoals het innemen van de verkeerde medicijnen, het vergeten van medicatie of overmedicatie, wat er allemaal toe kan leiden dat het opnieuw wordt opgenomen in het ziekenhuis.
Een pilotstudie online gepubliceerd in het nummer van 25 juli van het tijdschrift BMC Public Health heeft nieuwe manieren onderzocht om patiënten met een beroerte te ontlasten, en het lijkt erop dat patiënten baat hebben bij telefoontjes en gesprekken met een 'stroke coach'.

Cheryl D. Bushnell, MD, universitair hoofddocent neurologie en directeur van het Primary Stroke Center van Wake Forest Baptist, roept op tot een betere overgang van ziekenhuis naar huis, en zegt:

"Veel patiënten zijn niet alleen overweldigd door de nieuwe diagnose van een beroerte, maar ook door de risicofactoren die mogelijk worden blootgelegd tijdens het CVA-verblijf, dit betekent nieuwe medicijnen of aanpassingen aan de oude. aan mensen in het ziekenhuis voordat ze naar huis gaan, kan worden vergeten met al het andere dat gebeurt tijdens het verblijf in het ziekenhuis, dus het krijgen van wat extra onderricht na thuiskomst kan deze overgang helpen. "

Bushnell en haar team volgden 30 ontslagen patiënten met een beroerte die twee of meer medicijnveranderingen hadden vanaf het moment dat ze in het ziekenhuis werden opgenomen tot hun ontslag. De patiënten werden in twee groepen verdeeld, waarbij de eerste 20 patiënten werden geselecteerd om een ??'stroke-coach' te hebben, terwijl de rest van de patiënten geen extra coaching had.

Voordat de patiënten in de coachgroep uit het ziekenhuis werden ontslagen, onderzocht de coach informatie bij elke patiënt en hun verzorger, die informatie bevatten over wanneer 911 te bellen, hun arts en / of apotheker, evenals levensstijlsuggesties om een ??beroerte te voorkomen. Ze hebben ook een controlelijst doorgenomen van de risicofactoren van de individuele patiënt en gedetailleerde informatie over elke factor en een lijst van hun huidige medicijnen, inclusief dosering en waar het medicijn voor is. Degenen in de coachgroep kregen ook een telefoontje van hun coach binnen 2 weken na ontslag, waarbij de coach de patiënten algemene beroerte-informatie gaf, het belang om een ??andere gebeurtenis te voorkomen en de voorgeschreven medicatie te nemen, evenals hoe ze hun klachten kunnen verlichten. individuele beroerte risicofactoren.
De coach beoordeelde ook of elke deelnemer zijn ontslagopdracht volledig begreep door elk middel ter preventie van beroerte op de ontslaglijst van de patiënt te beoordelen en vroeg of de patiënt zich aan hun medicatieregime hield en vroeg hen of ze dat niet deden. De coach controleerde ook of elke patiënt de reden begreep dat hij elke specifieke medicatie moest nemen. Dit betrof onder meer de patiënt vragen hoe ze hun medicatie innemen, hoe ze het opnieuw vullen en of ze de bijwerkingen van het medicijn kennen. Voordat het telefoongesprek werd beëindigd, werd aan elke patiënt gevraagd of ze specifieke vragen hadden over hun medicatie of beroerteherstel.
Na elk gesprek stuurde de coach medicatiegerelateerde vragen door naar een apotheker en degenen die een beroerte hadden gehad met een verpleegster in een beroerte, voordat de antwoorden werden samengesteld en de patiënt terugbelde om de informatie door te geven. De antwoorden werden ook samengevat en naar de primaire zorgverlener van de deelnemer gestuurd. Bovendien vatte de coach eventuele lange antwoorden in eenvoudige taal samen en stuurde deze naar de juiste patiënt in een vervolgbrief.

Drie maanden later nam een ??interviewer contact op met alle patiënten om te onderzoeken hoe ze ermee omgingen. Het team ontdekte dat de verschillen in kennis over beroerte en medicijnen beide groepen relatief gelijk waren, met slechts een marginaal verschil tussen de twee groepen, maar in termen van problemen of verslechtering van de symptomen, 93,8% in de coachingsgroep en slechts 77,8% van degenen in de controlegroep wisten wat te doen. Ze merkten ook op dat een aanzienlijk hoger percentage van de coachingpatiënten (93,8%) hun primaire zorgverlener had gezien sinds ontslag, vergeleken met slechts 60% van de patiënten in de controlegroep. Bovendien hadden degenen in de coachingsgroep vaak lagere scores voor ernst van de depressie, hogere gerapporteerde scores voor de gezondheidssituatie en minder beperkingen dan patiënten in de controlegroep.
De onderzoekers zijn zich bewust van de beperkingen van hun studie vanwege de kleine patiëntenpopulatie. Zij zijn echter van mening dat de overweldigende positieve feedback met betrekking tot de coaching na de ontslag, de haalbaarheid om dit element toe te voegen aan lozingsplannen en de vroege invloed op het houden van vervolgafspraken met hun eerstelijnszorgaanbieders, aantonen dat programma's zoals deze lijkt van nut te zijn voor beroerteslachtoffers.
Geschreven door Grace Rattue