nl.3b-international.com
Betekent multi-stam antilichaam het einde van jaarlijkse griepvaccinaties?
Het jaarlijkse griepvaccin duurt slechts een seizoen omdat het immuunantilichamen triggert die zich specifiek richten op een deel van het griepvirus dat elk jaar verandert. Maar wat als het mogelijk was om een ??deel te targeten dat niet zo vaak veranderde, en dit deel was hetzelfde in verschillende stammen zodat één antilichaam zich op veel griepstammen kon richten: ga voor breedte in tegenstelling tot specificiteit? Het lijkt erop dat een team van wetenschappers van het Howard Hughes Medical Institute (HHMI) een dergelijk antilichaam heeft gevonden, CH65 genaamd. Ze schrijven over hun ontdekking in het 8 augustus nummer van de Proceedings van de National Academy of Sciences.
Onder studieleider Dr Stephen C. Harrison, een HHMI-onderzoeker en hoogleraar biologische chemie en moleculaire farmacologie en pediatrie, aan de Harvard Medical School en in Children's Hospital, Boston, het team wendde zich tot inspiratie voor de diversiteit van het menselijk immuunsysteem, zoals Harrison legde uit aan de pers:
"Ons doel is om te begrijpen hoe het immuunsysteem antilichamen selecteert en die informatie gebruikt om beter te worden in het maken van een vaccin dat u in een richting zal leiden die breedte ten opzichte van specificiteit bevordert."
Wanneer het influenzavirus ons lichaam binnendringt, reageert ons immuunsysteem door antilichamen te produceren die antigenen aanvallen, meestal die op de buitenste beschermende laag van het virus. Het virus heeft een aantal verschillende antigenen en elk van onze immuunsystemen reageert iets anders en produceert een uiteenlopende reeks antilichamen in een menselijke populatie, maar niet in één persoon.
Er zijn verschillende stammen van het griepvirus, en deze muteren vaak, waarbij het grootste deel van de verandering zit in de genen die coderen voor de glycoproteïnemoleculen op hun buitenste coating. Het is dit dat ons immuunsysteem meestal antilichamen produceert voor: en de hemagglutinine- en neuraminidase-oppervlakte-eiwitten in het bijzonder. Wanneer het virus muteert, veranderen deze "noppen" van de buitenlaag van vorm, waardoor het een nieuwe look krijgt die het menselijke immuunsysteem niet herkent en niet kan aanvallen voordat het een nieuwe toolkit van antilichamen heeft geproduceerd, tegen welke tijd het virus is binnengevallen en begon zich te vermenigvuldigen, en het individu komt neer met de griep.
Het griepvaccin werkt door ons een voorsprong te geven op dit proces. Wanneer het vaccin ons lichaam binnenkomt, heeft het al (als de vaccinontwerpers de stammen die in het volgende griepseizoen correct zullen circuleren) de nieuwe antigenen gokken, dus ons immuunsysteem begint de nieuwe antilichaamtoolkit te produceren voorafgaand aan het verwachte virus invasie.
Daarom is het ontwikkelen van een effectief jaarlijks griepvaccin afhankelijk van het anticiperen op welke antigeennoppen de nieuwe griepstammen het komende seizoen op hun vacht zullen dragen. Harrison en collega's beschrijven dit als:
"Seizoensgebonden antigene afwijking van het circulerend influenzavirus leidt tot een vereiste voor frequente veranderingen in de samenstelling van het vaccin, omdat blootstelling of vaccinatie menselijke antilichamen oproept met beperkte kruisneutralisatie van afgeleide stammen."
Maar wat als, als u kijkt naar het brede scala van reacties van het menselijk immuunsysteem op griep, u antilichamen zou kunnen vinden die een deel van het virus hebben aangevallen dat niet zo vaak is veranderd?
Je zou dit kunnen doen als je genomische technologie had waarmee je snel de moleculen in het immuunsysteem van mensen kon scannen. Dit is wat Harrison en collega's hebben weten te bereiken, met de hulp van medewerkers van de Duke University in Durham, North Carolina.
"Wat dit ons toelaat is een momentopname te maken van de verschillende soorten antilichamen die in een persoon worden gemaakt in reactie op een vaccin," zei Harrison.
En tot hun verrassing, en nogal onverwacht, vonden ze een antilichaam dat meerdere stammen van het griepvirus herkende: het menselijke monoklonale antilichaam CH65.
Ze waren verrast omdat wetenschappers eerder hadden gedacht dat het niet mogelijk was om antilichamen te richten op het deel van het griepvirus dat CH65 lijkt te bereiken.
CH65 mikt op een deel van het hemagglutinine-oppervlakte-eiwit dat het virus niet zo gemakkelijk kan muteren zonder het vermogen om menselijke cellen te infecteren te verminderen. Het deel is de "receptorzak" die de receptoren op menselijke cellen herkent waaraan het virus bindt om toegang te krijgen, cellen binnen te gaan en hun middelen te kapen. Als dit deel zou muteren, zou het de menselijke receptoren niet herkennen en zou het virus falen.
Harrison zei dat veel wetenschappers hadden verondersteld vanwege de grotere afmeting van antilichamen in vergelijking met hun doelwitplaatsen, dan zouden alle die gericht waren op het gebied van het receptorbindmiddel zich ook richten op de omringende, meer veranderbare gebieden, dus als ze zouden muteren, dan zouden de antilichamen niet binden.
Maar het lijkt erop dat CH65 zo stevig aan de receptorholte bindt dat het dit vermogen behoudt, zelfs wanneer omliggende gebieden muteren.
Om CH65 te vinden, begonnen Harrison en zijn collega's met cellen van een donor die het griepvaccin van 2007 had gekregen. Met behulp van de nieuwe genomische gereedschappen genereerden ze een reeks antilichamen van de donorcellen om te testen tegen verschillende griepstammen. CH65 was een van deze.
Met de hulp van medewerkers van de Amerikaanse Food and Drug Administration (FDA), kon het team van Harrison de antilichamen testen tegen 36 griepstammen die tussen 1988 en 2007 ontstonden. CH65 herkende en onderschepte met succes het hemagglutinine uit 30 van hen.
Toen ze CH65 vergeleken met andere antilichamen van dezelfde donor, was het team in staat om uit te werken hoe het immuunsysteem van de donor was geëvolueerd om een ??reeks antilichamen te produceren met een brede immuniteit als gevolg van meerdere blootstellingen aan virussen in de tijd.
Harrison zei:
"Hoewel het ongebruikelijk is om zulke algemeen effectieve antilichamen tegen het griepvirus te vinden, kunnen ze eigenlijk vaker voorkomen dan we beseffen."
"Wat dit ons vertelt is dat het menselijke immuunsysteem zijn reactie op de griep kan fine-tunen en daadwerkelijk antilichamen kan produceren die, hoewel in een lage frequentie, een hele reeks stammen neutraliseren," voegde hij eraan toe.
Maar hier is een voor de hand liggende vraag die velen op dit punt zouden kunnen stellen: als we gewoon doorgaan met het produceren van een vaccin op basis van CH65, zal dat niet gewoon een soort van "evolutionaire druk" creëren die ervoor zorgt dat het griepvirus begint met het muteren van zijn receptor bindende zak? En dan zouden we weer terug bij af zijn, elk jaar een nieuw vaccin moeten maken.
Daarom zouden Harrison en collega's er de voorkeur aan geven deze ontdekking in een iets andere richting te gaan, althans voorlopig.
Wat ze nu willen doen, is CH65 gebruiken om te onderzoeken hoe het immuunsysteem van een persoon kiest welke antilichamen te produceren als ze worden geconfronteerd met een virus, omdat het niet alle antigenen aanpakt die het tegenkomt. Als het immuunsysteem van sommige mensen CH65 kan produceren, is er dan ook een manier om iedereen te overtuigen hetzelfde te doen?
Dus in plaats van regelrecht de vaccinatieroute af te lopen, willen Harrison en collega's een stapje terug doen en proberen, zoals Harrison uitlegde, 'te begrijpen hoe het immuunsysteem antilichamen selecteert en die informatie gebruikt om beter te worden in het maken van een vaccin dat jij in een richting die breedte prefereert boven specificiteit ".
"Het ontwikkelen van een griepvaccin is momenteel een hit-of-miss onderneming," vervolgde Harrison. "We vaccineren met een virus of een deel van een virus en hopen dat de immuunrespons in een nuttige richting zal evolueren."
"Maar voor virussen zoals influenza die snel muteren, willen we een reactie hebben die heel goed werkt bij het blokkeren van zowel de stam van het virus in het vaccin en veel verwante soorten. Deze resultaten wijzen uit welke strategieën we kunnen gebruiken om om dat doel te bereiken, "voegde hij eraan toe.
Harrison werkt nu samen met een andere HMMI-onderzoeker dr. Nikolaus Grigorieff, hoogleraar biochemie aan de Brandeis-universiteit in Waltham, Massachusetts, om meer te weten te komen over de structuur van antilichamen en hoe dit verandert naarmate ze evolueren als reactie op vaccinatie. Ze hopen in de loop van de tijd snapshots van antilichaamstructuren te maken en hopelijk een patroon te vinden dat onthult hoe het immuunsysteem kiest voor welke structuren.
Harrison zei dat andere onderzoekers CH65 langs de klinische weg kunnen nemen. Sommigen hebben het over "therapeutische antilichamen", die kunnen worden gegeven aan patiënten met ernstige ziektebeelden of patiënten met een verzwakt immuunsysteem, om hen te helpen het virus te bestrijden. Hij zei dat CH65 een "zeer interessante molecule was om daarover na te denken".
Geschreven door Catharine Paddock PhD
Hartaanvalrisico hoger met baanverlies
Nieuw onderzoek bij oudere volwassenen in de VS vindt dat werkloos zijn, veelvoudig baanverlies lijden en zelfs korte tijd zonder werk gaan, is gekoppeld aan een groter risico op een hartaanval (acuut myocardiaal infarct, AMI) vergeleken met geen baanverlies. De onderzoekers suggereren dat mensen die meerdere banen verliezen, een risico op een hartaanval hebben dat vergelijkbaar is met roken.
Acht kankers gericht op $ 3 miljard investering door MD Anderson Cancer Center
Het "Moon Shots Program" is gelanceerd als onderdeel van een agressieve poging om de wetenschappelijke ontdekkingen met betrekking tot acht belangrijke kankers om te zetten in klinische vooruitgang die de sterfte verminderen, zo kondigde het University of Texas MD Anderson Cancer Center aan. Volgens de American Cancer Society zullen er tegen 2015 naar schatting 11 zijn.
