Enzym PRSS3 gekoppeld aan agressieve prostaatkanker

Een enzym, bekend als PRSS3, is specifiek geassocieerd met agressief prostaatkankerrisico, onderzoekers van de Mayo Clinic, Florida meldden deze week in het dagboek Moleculair kankeronderzoek.
De wetenschappers, die beweren dat zij de eersten zijn om het enzym te koppelen aan prostaatkanker, voegden eraan toe dat ze een stof hebben ontwikkeld die PRSS3 kan stoppen om metastase aan te moedigen - wanneer kanker zich buiten het punt van oorsprong naar andere delen van het lichaam verspreidt.
Senior onderzoeker, Evette Radisky, Ph.D., een kankerbioloog, zei:

"Dit molecuul is een protease, wat betekent dat het andere moleculen verteert PRSS3-activiteit verandert de omgeving rond prostaatkankercellen - misschien door ze te bevrijden van het omringende weefsel - om kwaadaardigheid en invasiviteit te bevorderen.
Ik denk niet dat PRSS3 de enige factor is die betrokken is bij het besturen van agressieve prostaatkanker, maar het kan van belang zijn voor een bepaalde subset van deze vorm van kanker - de soort die potentieel dodelijk is. "

Dr. Radisky en zijn team wilden uit gegevens over eerdere klinische onderzoeken die informatie hadden over moleculen die op onregelmatige wijze zijn ingeschakeld bij kanker, bepalen welke enzymen metastase hebben aangemoedigd.
In een eerdere studie hadden ze een verband tussen de protease en de beginstadia van borstkanker geïdentificeerd.
Ze wilden weten of een andere kanker deze protease abnormaal tot expressie brengt en wanneer. Ze verzamelden en analyseerden gegevens uit verschillende bronnen.
EEN protease is een enzym dat eiwitten en peptiden afbreekt.

Dr. Radisky zei:

"De link tussen PRSS3-activiteit en agressieve prostaatkanker sprong bij ons uit en we vonden een definitieve trend van toenemende PRSS3-expressie met progressie van kanker."

In een dierexperiment waarbij muizen met prostaatkanker werden gebruikt, toonden ze aan dat protease-expressie van vitaal belang was voor prostaatkanker metastase. Toen PRSS3 tot zwijgen werd gebracht, verspreidde de kanker zich niet.
Het team had eerder de structuur van de PRSS3-protease gekristalliseerd en een plaats op het enzym geïdentificeerd waar een klein proteïnetherapeuticum zich kon binden om de "scissoring" -werking van het molecuul aan te vullen.
Dr Radisky zei: "De protease heeft een actieve site die andere eiwitten afbreekt, en onze remmende stof kleeft aan de site en sluit deze af."

De auteurs geloven dat hun doorbraak de weg kan banen voor "verschillende mogelijke toekomstige klinische toepassingen".
Prostaatkankerpatiënten konden worden getest op de aanwezigheid van het enzym, zodat artsen konden bepalen welke het grootste risico op uitzaaiingen hadden, voegde Radisky eraan toe.
Het team heeft een 'prototype medicijn' ontwikkeld, waarvan ze zeggen dat het een sjabloon biedt waarop een middel kan worden gebruikt om patiënten met agressieve prostaatkanker te behandelen. Dr. Radisky zei:

"Onze remmer heeft niet de eigenschappen die we nodig hebben voor een klinisch bruikbaar geneesmiddel, maar het stelt ons wel op de juiste weg om er een te ontwikkelen."

Geschreven door Christian Nordqvist