Insulinetherapie kan helpen bij het herstel van atherosclerotische laesies bij diabetische patiënten

Volgens een studie gepubliceerd in het februari nummer van de The American Journal of Pathology, insuline toegepast in lage doses activeert de ontwikkeling van nieuwe elastische vezels in culturen van gladde spiercellen van menselijke aorta. De studieresultaten bieden betere inzichten in cellulaire en moleculaire mechanismen van diabetische vaatziekten.
Hoofdonderzoeker, Aleksander Hinek, MD, Ph.D, DSc, hoogleraar, Afdeling Cardiovascular Research, The Hospital for Sick Children en de afdeling Laboratory Medicine and Pathobiology, University of Toronto, legt uit:

"Onze resultaten onderschrijven in het bijzonder het gebruik van insulinetherapie voor de behandeling van atherosclerotische laesies bij patiënten met type 1 diabetes, waarbij de inductie van nieuwe elastische vezels de ontwikkelende plaques mechanisch zou stabiliseren en arteriële occlusies zou voorkomen."

Verminderde cellulaire gevoeligheid voor insuline en primaire insulinedeficiëntie zijn betrokken geweest bij de pathogenese van verstoorde genezingsprocessen, hypertensie en atherosclerose, die allemaal vaak worden gezien bij individuen die lijden aan type 1 en type 2 diabetes.
Hoewel, onderzoekers hebben niet de mogelijkheid onderzocht van een directe bijdrage van insuline aan de moleculaire en cellulaire mechanismen die de ontwikkeling van elastogenese (elastische vezels) beheren.
Een reeks onderzoeken werd uitgevoerd door de onderzoekers om te achterhalen of lage doses insuline de ontwikkeling van elastogenese in kweken van gladde spiercellen van menselijke aorta zouden triggeren.
Ze ontdekten dat insuline de afbraak van elastische vezels in culturen van gladde spiercellen van menselijke aorta activeert. Voor de eerste keer toonden gegevens aan dat lage therapeutische concentraties van insuline het elastogene effect singulier opwekken via de activering van de insulinereceptor en de stroomafwaartse activering van de P13K-signaalroute induceren.
De onderzoekers ontdekten dat de ultieme opwaartse regulatie van de depositie van elastogenese door insuline wordt bereikt via twee parallelle mechanismen, waarbij de eerste het begin is van de expressie van het elastinegen en de tweede de tropoelastinesecretie versterkt.
Significant, experimentele gegevens van het onderzoek geven aan dat insulineafhankelijke activering van de elastine-gentranscriptie plaatsvindt na scheiding van de FoxOl-transcriptiefactor van het specifieke domein dat is gedetecteerd binnen de elastinegenpromoter.
Bovendien tonen de bevindingen ook aan dat insuline kan helpen bij het reizen van tropoelastine naar de secretoire endosomen, waar het kan worden gekoppeld aan S-GAL / EBP, het eiwit dat de secretie verbetert.
Dr. Hinek, concludeerde:

"Wij geloven dat onze ontdekking van de elastogene werking van insuline zorgt voor een beter begrip van de pathologische mechanismen waarbij het gebrek aan insuline bij diabetes type 1, of insulineresistentie bij diabetes type 2, bijdraagt ??tot de ontwikkeling van hypertensie en de snelle progressie van atherosclerose .
Belangrijk is dat onze nieuwste resultaten aangeven dat het ontdekte elastogene effect van lage concentraties (0,5-10 nM) insuline niet beperkt is tot de arteriële gladde spiercellen. Aldus stimuleert insuline ook de vorming van elastische vezels door menselijke huidfibroblasten en door myofibroblasten geïsoleerd uit menselijke harten.
Deze waarnemingen vormen een echte nieuwigheid op het gebied van regeneratieve geneeskunde en ondersteunen 1) lokale toepassing van kleine doses insuline voor het verlichten van moeilijke genezing van huidwonden bij diabetische patiënten en 2) systematische toediening van insuline bij patiënten na een hartinfarct, in de hoop dat insuline geïnduceerde elastische vezelafzetting kan de vorming van slecht aangepaste collageenachtige littekens in het myocardium verlichten. "

Geschreven door Grace Rattue