De nieuwe behandeling van Alzheimer komt mogelijk door te ontdekken hoe plaques tot wirwar leiden

De ziekte van Alzheimer heeft twee belangrijke kenmerken: accumulatie van amyloïde eiwitplaques buiten hersencellen en van neurofibrillaire knopen van tau-eiwit in hersencellen. De plaques verschijnen eerst, en dan de klitten, die de indruk wekken dat de ene de andere veroorzaakt. Het bewijs hiervan is echter schaars en wetenschappers geloven dat het precies uitzoeken hoe deze gebeurtenissen verbonden zijn, zullen leiden tot nieuwe behandelingen om de meedogenloze voortgang van deze verwoestende hersenkraker te vertragen.
Nu een nieuwe studie gepubliceerd in de laatste uitgave van Human Molecular Genetics lijkt een belangrijke aanwijzing te zijn voor het verband tussen plaques en knopen in de ziekte van Alzheimer.
David R. Borchelt, hoogleraar neurowetenschappen, en Guilian Xu, een assistent-onderzoeker van het College of Medicine aan de Universiteit van Florida in de VS, en collega's, gebruikten een muismodel om te onderzoeken hoe amyloïde plaques tau-knopen kunnen veroorzaken.
Hoewel beide plaques en klitten karakteristiek zijn voor Alzheimer, produceren amyloïde plaques alleen niet de ziekte. De symptomen van de patiënt worden aanzienlijk slechter wanneer de knopen verschijnen.
"Het begrijpen van hoe deze reeks gebeurtenissen werkt, wordt als cruciaal beschouwd en kan leiden tot nieuwe therapeutische benaderingen," zegt Borchelt in een persverklaring die deze week is gepubliceerd.
We weten al dat veel van de energie die cellen produceren ervoor zorgt dat de eiwitten die ze synthetiseren de juiste driedimensionale vorm hebben en precies zo worden gevouwen dat ze essentiële celfuncties kunnen uitvoeren. Misvormde of verkeerd gevouwen eiwitten worden weggevoerd, vernietigd en gerecycled.
De onderzoekers hadden een vermoeden dat er zich eens amyloïde plaques tussen cellen gaan vormen, dit interfereert op de een of andere manier met de vitale eiwitsynthese die in cellen voorkomt.
"... we probeerden te bepalen of er aanwijzingen zijn voor veranderde cytosolische eiwitvouwing door te beoordelen of amyloïde-depositie ervoor zorgt dat normaal oplosbare eiwitten verkeerd worden gevouwen", schrijven ze in hun studiepapier.
Wat ze vonden in hun "transgene muizen die het Alzheimertype amyloïdose modelleren" was dat als amyloïde plaques zich buiten cellen verzamelden, de eiwitten in de cellen hun vermogen om opgelost te blijven in de vloeibare omgeving in cellen (cytosolisch) begonnen te verliezen:
"Met behulp van een methode die wasmiddelextractie en sedimentatie in combinatie met proteomische benaderingen omvatte, identificeerden we een groot aantal cytosolische eiwitten die specifieke verliezen in oplosbaarheid vertonen als amyloïde accumuleert," rapporteren ze.
Borchelt, die ook directeur is van het SantaFe HealthCare Alzheimer's Research Center van UF en het McKnight Brain Institute, zegt:
"Dit tekort aan celfunctie zou de weg kunnen banen voor de vorming van de neurofibrillaire knopen die de belangrijkste pathologie van symptomen lijken te zijn."
De suggestie is dat wanneer tau-eiwit wordt aangetast door dit verlies aan oplosbaarheid, het zijn normale vorm verliest en begint te binden aan andere tau-eiwitten.

Als dit proces eenmaal aan de gang is, loopt het uit de hand en verstoort het de balans tussen eiwitsynthese en eiwitrecycling en vult de cel zich met abnormaal gevormde tau-klompen die de neurofibrillaire knopen veroorzaken die kenmerkend zijn voor de ziekte van Alzheimer.
Sommige farmaceutische bedrijven zijn al op zoek naar nieuwe medicijnen die het vouwen van eiwitten in hersencellen herstellen of verbeteren.
Hoewel deze nieuwe studie zou suggereren dat ze op de goede weg zijn, waarschuwen de onderzoekers dat er meer studies moeten worden gedaan voordat we kunnen zeggen dat we volledig begrijpen of en hoe amyloïde plaques tot tau-knopen leiden. Hun bevindingen bieden echter een nieuw gebied om naar te kijken.
In de tussentijd hebben onderzoekers in Duitsland een studie gepubliceerd die suggereert dat de ziekte van Alzheimer een gevolg kan zijn van eiwitbollen in de kern van cellen die een verkeerd signaal afgeven voor celdeling.
Geschreven door Catharine Paddock PhD

PET-scans identificeren nu hersenziekte in levende NFL-spelers

Een nieuwe hersenafbeeldtechniek is ontwikkeld om chronische chronische traumatische encefalopathie (CTE) bij levende patiënten te identificeren. Sportgerelateerde hoofdletsels en licht traumatisch hersenletsel zijn in de afgelopen maanden onder de krantenkoppen geprepareerd, waardoor het publiek wordt geïnformeerd over de langetermijnschade die duidelijker is geworden onder voormalige en huidige atleten, met name professionele voetballers.

(Health)

ADHD kan bij kinderen leiden tot obesitas bij volwassenheid

Jongens die gediagnosticeerd zijn met Attention Deficit-Hyperactivity Disorder (ADHD) hebben twee keer zoveel kans om op volwassen leeftijd obesitas te krijgen dan diegenen die niet de aandoening hadden toen ze jong waren, blijkt uit een nieuw onderzoek voor de lange termijn. De bevinding, gepubliceerd in het tijdschrift Pediatrics, onthulde dat mannen met ADHD in de kindertijd vaker een grotere body-mass index (BMI) en obesitas hebben - zelfs wanneer ze geen symptomen meer van de aandoening ervaren.

(Health)