Pre-eclampsie-risico aanzienlijk verminderd met L-arginine en antioxidant vitamine-voedingssupplement

Pre-eclampsie, die ongeveer 1 op de 20 eerste zwangerschappen veroorzaakt, kan worden voorkomen als zwangere vrouwen met een hoog risico tijdens hun 20e zwangerschapsweek een voedingssupplement met L-arginine en antioxidante vitamines nemen, onderzoekers van La Universidad Nacional Autonoma de Mexico , Mexico City, gemeld in de BMJ (British Medical Journal).
Pre-eclampsie, ook geschreven pre-eclampsie is een aandoening die zich tijdens de zwangerschap kan ontwikkelen. Er is een abrupte stijging van de bloeddruk (hypertensie), grote hoeveelheden van het eiwit albumine lekken in de urine (albuminurie), plus er is zwelling van het gezicht, handen en voeten. Het is de meest voorkomende complicatie van de zwangerschap en treedt op tijdens het derde trimester. Het komt het meest voor bij eerste zwangerschappen. Vrouwen met diabetes of die met een tweeling hebben een hoger risico op het ontwikkelen van de aandoening. Sommige gevoelige vrouwen ontwikkelen pre-eclampsie bij elke zwangerschap. De ziekte loopt meestal in gezinnen, met dochters van moeders die de aandoening meer kans hadden om het zelf te ontwikkelen.
Een zwangere vrouw met pre-eclampsie moet in bed blijven, soms worden medicijnen voorgeschreven. Als ze niet goed reageren op de behandeling, kan de arts arbeid veroorzaken of een C-sectie uitvoeren. Nadat de baby is geboren, verdwijnt het probleem.
Pre-eclampsie kan een teken zijn dat de placenta loskomt van de baarmoeder. Als het niet behandeld wordt, kan het overgaan op eclampsie, wat een levensbedreigende aandoening is voor zowel moeder als foetus.
De auteurs legden uit dat wordt aangenomen dat pre-eclampsie geassocieerd is met L-argininedeficiëntie. L-arginine is een aminozuur, het helpt bij het behouden van een goede doorbloeding tijdens de zwangerschap. Veel deskundigen zijn van mening dat antioxidanten vitamines extra bescherming tegen pre-eclampsie kunnen bieden.
Wetenschappers uit Mexico en de VS wilden bepalen of een L-arginine plus antioxidantensupplement zou kunnen bijdragen aan het verminderen van de pre-eclampsie bij vrouwen met een hoog risico.
Hun studie vond plaats in een ziekenhuis in Mexico City waaraan 667 zwangere vrouwen met een hoog risico deelnamen. Ze werden willekeurig geselecteerd om te ontvangen:

• Voedselrepen met L-arginine plus antioxidante vitaminen - 228 patiënten
• Voedselrepen met alleen vitamines - 222 patiënten
• Placebo voedselrepen (geen vitaminen en geen L-arginine) - 222 patiënten

Ze begonnen de voedselrepen te eten tijdens hun 20e zwangerschapsweek en gingen ermee door tot ze bevielen. Hun L-argininespiegels plus bloeddruk werden elke drie tot vier weken in het ziekenhuis gemeten.
De wetenschapper rapporteerde de volgende pre-eclampsia-percentages in elke groep:

• L-arginine-groep - 12,7%
• Vitamine-alleen-groep - 22,5%
• Placebo-groep - 30,1%

De studie toonde duidelijk aan dat deelnemers aan de L-arginine plus antioxidant-vitaminegroep een aanzienlijk lager risico hadden op het ontwikkelen van pre-eclampsie in vergelijking met die in de placebogroep.
De vrouwen in de L-arginine plus vitaminegroep bleken ook een significant lager risico op een vroeggeboorte te hebben in vergelijking met die in de placebogroep.
De auteurs concludeerden:

"Deze relatief eenvoudige en goedkope interventie kan van waarde zijn bij het verminderen van het risico van pre-eclampsie en daarmee samenhangende vroeggeboorte."

De auteurs zeggen dat een grotere studie nodig is om deze resultaten te bevestigen, en ook om te bepalen of de bescherming tegen pre-eclampsie afkomstig is van alleen L-arginine of L-arginine plus vitamines.
"Effect van suppletie tijdens zwangerschap met L-arginine en antioxidante vitamines in medische voeding op pre-eclampsie in populatie met hoog risico: gerandomiseerde gecontroleerde studie"
Felipe Vadillo-Ortega, Otilia Perichart-Perera, Salvador Espino, Marco Antonio Avila-Vergara, Isabel Ibarra, Roberto Ahued, Myrna Godines, Samuel Parry, George Macones, Jerome F Strauss
BMJ 2011; 342: d2901 doi: 10.1136 / bmj.d2901 (Gepubliceerd 19 mei 2011)
Geschreven door Christian Nordqvist