Voorspelling van de seksuele functie na behandeling van prostaatkanker is verbeterd

Een studie gepubliceerd in het 21 september nummer van het Journal of the American Medical Association door een Beth Israel Deaconess Medical Center onderzoeksteam, suggereert meer open discussie tussen arts en patiënt zal helpen bij het verbeteren van de kwaliteit van leven voor overlevenden van prostaatkanker.
Het rapport laat zien dat de overlevingskansen voor prostaatkankerpatiënten in een vroeg stadium toenemen, waardoor kwaliteit van het leven een belangrijker deel van de behandeling wordt, waarbij de nadruk ligt op seksueel functioneren bij eerder krachtige mannen. Artsen zijn beter in staat om de uitkomst van de seksuele functie van een man na de behandeling te voorspellen en dit zou meer discussie tussen patiënt en arts moeten vergemakkelijken.
Hoofdonderzoeker, Martin G. Sanda, MD, directeur van het Prostaatcentrum in Beth Israel Deaconess Medical Center en universitair hoofddocent urologie aan de Harvard Medical School, verduidelijkt dat:

"Het is een ontmoedigende situatie voor elke man om met kanker te kampen ... Gelukkig zijn we bij prostaatkanker meestal in staat om de kanker onder controle te houden - maar de bijwerkingen kunnen nog steeds verontrustend zijn. Maar we hebben nu opties die verder gaan dan een one-size-fits-all-counseling om te helpen mannen anticiperen op mogelijke bijwerkingen van de behandeling. "

Uiteraard zijn er andere problemen die van invloed zijn op de seksuele gezondheid van een man na prostaatkanker, waaronder factoren zoals de leeftijd van een man, prostaatspecifieke antigeenniveaus, het gebruik van zenuwsparende chirurgische technieken of hormoontherapie met bestraling. Een groot aantal mannen verklaarde echter dat ze nog geen behandeling of medicamenten voor erectiestoornissen hadden overwogen, en liet opnieuw zien hoe de discussie over de patiëntenbehandeling patiënten kan helpen om hun kwaliteit van leven te verbeteren.
Het team van onderzoekers gebruikte vragenlijsten en telefonische interviews om gegevens te verzamelen van 2.940 mannen in het hele land, zowel vóór de behandeling als twee jaar later. De gegevens werden verzameld door universitaire en gemeenschapsgerichte ziekenhuizen. Behandelingen die patiënten ontvingen omvatten prostatectomie of chirurgische verwijdering van de klier; uitwendige bundelstraling; of brachytherapie, of het implanteren van radioactieve "zaden".
Samenvattend: 40 procent van de mannen die hun prostaat hadden verwijderd, zei dat ze twee jaar na de operatie het herstel van de seksuele functie hadden ervaren, terwijl 58 procent van de mannen de seksuele functie in stand hield na uitwendige bestraling en 63 procent na brachytherapie.
Sanda vervolgt dat:

"Het vermogen om individuele patiënten te informeren over hoe waarschijnlijk het is dat ze erectiestoornissen ontwikkelen op basis van hun persoonlijke basislijn seksuele functie, ernst van kanker, individuele klinische kenmerken en behandelplan is ongrijpbaar."

Een ander probleem bij mannen is het baseline PSA-niveau en lijkt nauw samen te hangen met de seksuele functie na chirurgie en bestraling. Patiënten met hogere PSA-waarden kunnen uitgebreidere primaire kankers of grotere prostaten hebben die de chirurgische aanpak kunnen beïnvloeden, zelfs tijdens zenuwsparende procedures, of kunnen leiden tot een bredere verdeling van hogere doses straling.
Sanda heeft toegevoegd:

"Tijdige, juiste behandeling kan de sterfte aan prostaatkanker verminderen, waardoor de impact van bijwerkingen significanter wordt ... Zowel patiënten als artsen kunnen ongemakkelijk praten over seksuele functie, maar mannen moeten open zijn over hun seksualiteit om het resultaat na de behandeling voor hem te optimaliseren en zijn echtgenote, en om te bepalen of medicatie of een andere behandeling voor ED nuttig zou kunnen zijn.

Natuurlijk is elke patiënt anders en zijn zijn specifieke omstandigheden en behandeling de belangrijkste factor die zijn postoperatieve kwaliteit van leven, potentie en seksuele functie beïnvloedt; het is echter ook duidelijk uit het rapport van Sanda dat gesprekken en discussies tussen artsen en patiënten kunnen helpen bij het implementeren van aanvullende behandelingen om het herstel van een man bij de ziekte te bevorderen.
Geschreven door Rupert Shepherd BSc.