Voorspellen wie het voordeel heeft van extra behandeling van gastro-intestinale kanker - nieuw voorspellend hulpmiddel

Volgens een studie gepubliceerd Online First in The Lancet Oncology, een nieuwe tool die het risico van gastro-intestinale stromale tumoren na een operatie kan beoordelen, is een belangrijke toevoeging aan de huidige voorspellende modellen die ook zullen helpen bij de ontwikkeling van een meer accurate selectie van hoogrisicopatiënten die het meest waarschijnlijk baat hebben bij een aanvullende behandeling . De studie suggereert dat de nieuwe prognostische kaarten de kosten kunnen verminderen en onnodige bijwerkingen kunnen minimaliseren bij 60% van de patiënten die waarschijnlijk alleen door een operatie worden genezen.
Hoewel veel patiënten met GIST, de meest voorkomende weke delen kanker van het darmkanaal, een goede kans hebben om genezen te worden door alleen een operatie, krijgen ze nog steeds een aanvullende imatinib-therapie. Om het herhalingsrisico van elke patiënt nauwkeurig te kunnen voorspellen, maar ook om diegenen te identificeren die de meeste baat hebben bij het ontvangen van aanvullende therapie, is het van vitaal belang ervoor te zorgen dat mensen met een hoog recidiefrisico op een agressieve manier behandeld kunnen worden, terwijl patiënten met een mindere risico's worden niet overbehandeld en blootgesteld aan onnodige bijwerkingen.
De huidige methoden voor risicovoorspelling waarbij gebruik wordt gemaakt van vastgestelde prognostische factoren van tumorgrootte en mitotische telling, worden vaak gebruikt, maar de nauwkeurigheid van het voorspellen van het herhalingsrisico is niet bekend.
Leidende onderzoekers Heikki Joensuu van Helsinki University Central Hospital in Helsinki, Finland, en zijn team ontwikkelden een database met 2.560 patiënten met operabele GIST die geen aanvullende therapie ontvingen. De onderzoekers identificeerden het aantal patiënten door individuele patiëntgegevens van populatie-gebaseerde cohorten te combineren en evalueerden belangrijke prognostische factoren voor recidiefvrije overleving (RFS). Ze vergeleken ook de prestaties van drie veel gebruikte risicovoorspellingsmethoden, zoals het National Institute of Health [NIH], de gewijzigde consensuscriteria en de criteria van het strijdkrachteninstituut voor pathologie [AFIP], en ontwikkelden vervolgens een nieuwe aanpak voor schatting van het risico op GIST-recidief.
Hun bevindingen onthulden dat 59,9% van de patiënten, d.w.z. de meerderheid werd genezen door chirurgie alleen, wat suggereert dat ze geen baat zouden hebben bij aanvullende therapie.
De onderzoekers merkten op dat het geschatte 10-jarige risico van GIST-recidief relatief accuraat was tijdens een vergelijking van de drie belangrijkste risicostratificatiemodellen. Ze stelden vast dat de gewijzigde NIH consensuscriteria de beste waren in het detecteren van een enkele groep patiënten die een ongunstige prognose had en die de neiging hadden het meest te profiteren van aanvullende therapie.
De onderzoekers besloten om nieuwe prognostische kaarten te ontwikkelen, die de continue ad niet-lineaire aard van deze variabelen nauwkeuriger weergeven, gegeven het feit dat tumorgrootte en mitose-telling een niet-lineaire link naar het herhalingsrisico vertoonden. Ze waren verantwoordelijk voor de tumorlocatie en de ruptuur, die werd geïdentificeerd als een onafhankelijke risicofactor en vonden dat hun nieuw ontwikkelde prognostische kaarten de meest accurate prognose voor individuele GIST-patiënten opleverden in vergelijking met conventionele modellen, waarbij patiënten werden ingedeeld in een paar brede groepen.
In een afsluitende verklaring zeggen de onderzoekers:

"In de praktijk identificeren de gewijzigde consensuscriteria goed de patiënten die weinig risico hebben op een GIST-recidief en die dus mogelijk geen kandidaat zijn voor adjuvante therapieën. Er zijn echter patiënten wiens risico grenst aan de hoogrisicogroep of die hun risico wensen te hebben worden geschat met behulp van een andere methode en misschien meer individueel.De prognostische warmtekaarten en contourkaarten kunnen in dergelijke gevallen illustratief en nuttig zijn. '

Anette Duensing van het University of Pittsburgh Cancer Institute in Pittsburgh, VS, vertelt over de resultaten in een gelinkte opmerking waarin staat:

"Geef clinici een solide basis, methode en reden om de subgroep van hoogrisicopatiënten die waarschijnlijk baat hebben bij adjuvante therapie te scheiden van diegenen die het net zo goed zonder kunnen doen. Deze gepersonaliseerde aanpak zal uiteindelijk de kosten en bijwerkingen in patiënten die alleen door een operatie genezen zijn en die zich richten op hoogrisicopatiënten die een intensievere behandeling nodig hebben. Hoewel de huidige risicovoorspellingsschema's waarschijnlijk standaard blijven voor pathologen, zullen de contourmappen cruciaal zijn voor oncologen bij het bespreken van individuele risico's met patiënten, omdat ze grafisch zijn en gemakkelijk uit te leggen. "

Geschreven door Petra Rattue