PSA-test vermindert geavanceerde prostaatkanker

Het aantal mannen met gevorderde prostaatkanker op het moment van de eerste diagnose zou hoogstwaarschijnlijk stijgen zonder routine PSA-screening, volgens een nieuwe studie.
Zonder routinematige screening op prostaatkanker met de prostaatspecifieke antigeen (PSA) test zouden 17.000 meer mannen in de VS elk jaar ontdekken dat ze de gevorderde of metastatische vorm van de ziekte haddenvolgens een nieuwe studie van het University of Rochester Medical Center (URMC) die in het tijdschrift zal worden gepubliceerd Kanker deze week.
Prostaatkanker is de tweede belangrijkste doodsoorzaak bij Amerikaanse mannen, achter alleen longkanker. Volgens cijfers van de American Cancer Society sterft 1 man op 36 in de VS aan prostaatkanker.
De meeste sterfgevallen door prostaatkanker zijn te wijten aan een gevorderde of gemetastaseerde ziekte, waarbij de kanker zich heeft verspreid van waar het voor het eerst in de prostaat is begonnen, naar andere delen van het lichaam zoals de longen, botten en lever.
De PSA-test is een screeningstool voor vroege detectie van prostaatkanker. De test meet de hoeveelheid prostaatspecifiek antigeen (PSA) in een bloedmonster. PSA is een eiwit dat in de prostaat wordt gemaakt, zowel door normale cellen als door kankercellen: een verhoogd PSA-niveau kan wijzen op een probleem met de prostaat, maar niet noodzakelijkerwijs op kanker.

Controverse over routinematige PSA-screening

Er is controverse over de vraag of, bij routinematig gebruik, de PSA-test meer kwaad dan goed doet.
In 2011 heeft de Amerikaanse preventieve taakgroep (USPTF) aanbevolen niet alle mannen een routine PSA-screening te laten ondergaan, en veel kritiek te krijgen van artsen.
Het regeringspanel had gekeken naar het wetenschappelijke bewijs voor en tegen de PSA-test en concludeerde dat het weinig voordeel bood als screeningsinstrument, omdat de nadelen van vroege detectie groter waren dan de baten.
Een belangrijk punt van zorg dat het panel naar voren bracht was bijvoorbeeld dat de PSA-test leidt tot het vinden en behandelen van niet-agressieve tumoren die zich nooit kunnen verspreiden, waardoor patiënten invasieve procedures ondergaan en ernstige bijwerkingen ervaren, zoals urine-incontinentie en erectiestoornissen.
De verwarring die voortvloeide uit de aanbeveling van de USPTF zorgde ervoor dat de American Society of Clinical Oncology (ASCO) in juli 2012 haar eigen mening publiceerde.
De ASCO heeft dat besloten algemene screening was geen goed idee voor mannen van wie de levensverwachting jonger was dan 10 jaaren mannen die naar verwachting meer zouden leven, zouden met hun arts moeten bespreken of de PSA-test geschikt voor hen was.

Waar de onderzoekers naar keken

Om te zien wat er zou gebeuren als de routine PSA-screening zou worden opgegeven, analyseerde Emelian Scosyrev, universitair docent Urologie bij URMC, en Edward M. Messing, URMC-voorzitter van Urology, en voorzitter van de Society of Urologic Oncology informatie van de voorgaande jaren PSA-tests waren routine (1983 tot 1985) in de VS en vergeleken het met het huidige tijdperk van wijdverspreide screening (2006 tot 2008).
De gegevens kwamen uit de Surveillance, Epidemiology en End Results (SEER) -database, het grootste kankerregister in de VS.
Scosyrev en Messing waren met name geïnteresseerd in gegevens over mannen van wie de prostaatkanker zich al bij de diagnose had verspreid.
Ze ontdekten dat in 2008 ongeveer 8000 gevallen van prostaatkanker werden gediagnosticeerd toen de kanker zich al had verspreid.
Dus ontwierpen ze een wiskundig model om te schatten wat dit cijfer zou zijn geweest zonder routine PSA-screening. Om dit te doen gebruikten ze de pre-PSA incidentie van gemetastaseerde prostaatkanker.

Wat ze hebben gevonden

Na het aanpassen van de gegevens om rekening te houden met leeftijd, ras en geografische variaties in de Amerikaanse bevolking, ze voorspelden dat het aantal gevallen gediagnosticeerd met gemetastaseerde ziekte ongeveer 25.000 zou zijn, wat drie keer het aantal is dat daadwerkelijk wordt waargenomen, of 17.000 meer gevallen.
De auteurs benadrukken echter dat hun studie observationeel is en beperkingen heeft.

Het is bijvoorbeeld onmogelijk om te weten of de minder gevallen van metastatische ziekte gediagnosticeerd in 2008 puur vanwege de PSA-test en vroege detectie zijn.
Een andere factor is de potentiële doorlooptijd van screening. Voor sommige mensen leidt het ontvangen van de diagnose dat de kanker aanwezig is maar zich niet heeft verspreid niet noodzakelijkerwijs tot een betere overleving: het kan bijvoorbeeld zijn dat de metastase aanwezig was op het moment van screening maar niet werd gedetecteerd. Dit kan leiden tot uitstel van tijdige behandeling.

Enorme verschuiving naar diagnoses in eerdere stadia

Maar ondanks dit concluderen de auteurs dat het enorme screening en inspanningen om de bekendheid met PSA te vergroten, die plaatsvond van de jaren negentig tot het begin van de jaren 2000, leidden tot een grote verschuiving in de richting van ziektodiagnostiek in een vroeger stadium en minder gevallen van uitzaaiingen.
Messing vertelde de pers dat in de VS de sterftecijfers van prostaatkanker de afgelopen twintig jaar met bijna 40% zijn gedaald. Behandelingsmethoden (chirurgie en bestraling) zijn in die tijd niet veel veranderd, en andere studies suggereren dat meer dan de helft van deze vermindering te wijten is aan eerdere detectie.
"Onze bevindingen zijn erg belangrijk in het licht van de recente controverse over PSA-testen," zei Messing.
"Ja, er zijn wisselwerkingen verbonden aan de PSA-test en vele factoren beïnvloeden de uitkomst van de ziekte. En toch zijn onze gegevens heel duidelijk: niet doen van de PSA-test zal ertoe leiden dat veel mannen presenteren met veel meer geavanceerde prostaatkanker. mannen met uitzaaiingen bij diagnose zullen sterven aan prostaatkanker, "voegde hij eraan toe.
Geschreven door Catharine Paddock PhD