Rapid Response-teams zo goed als ICU-getrainde teams

Een onderzoek door onderzoekers van het Beth Israel Deaconess Medical Center heeft aangetoond dat een zorgsysteem dat gericht is op het opsporen en systematisch beoordelen van patiënten met klinische instabiliteit vergelijkbare resultaten kan opleveren als snel reagerende teams die bestaan ??uit opgeleide intensieve zorgspecialisten. De studie werd online gepubliceerd in Critical Care Medicine.
De bevindingen zijn gebaseerd op een beoordeling van 177.347 patiënten gedurende een periode van 59 maanden. In de afgelopen jaren zijn rapid response-teams een belangrijk onderdeel geworden van de ziekenhuiszorg. De teams sturen professionals die zijn getraind in kritieke zorg naar het bed van patiënten wier gezondheid verslechtert. De meeste rapid response-teams in de VS sturen een speciaal op IC-teams gebaseerd team van extra providers naar de bedden van deze patiënten.
Michael D. Howell, MD, MPH, een specialist in kritieke zorg bij BIDMC en universitair docent geneeskunde aan de Harvard Medical School legde uit:

"We ontdekten dat een rapid response-team dat vertrouwde op providers die al aan de zorg van een patiënt waren toegewezen, in plaats van een afzonderlijk ICU-team op basis van snelle respons, werd geassocieerd met een opmerkelijke verlaging van de snelheid van onverwachte mortaliteit."

Triggers, een nieuw model van rapid response-team, dat verschilt van de gebruikelijke aanpak van rapid response-teams, werd in 2005 gelanceerd door het BIDMC. In tegenstelling tot de gebruikelijke snelle responsteams voegt Triggers geen extra klinisch personeel toe aan de zorg van de patiënt, in plaats daarvan organiseert het de reactie van de bestaande zorgaanbieders van de patiënt.

De teamleden van Trigger zijn onder meer de verpleegster van de patiënt, de stagiaire, de ademtherapeut en de verpleegster van de vloer, die allemaal reageren op het bed van een patiënt, afhankelijk van de verschillende diagnostische factoren die worden geactiveerd. Deze omvatten de bloeddruk, hartslag, ademhalingsratus, zuurstofverzadiging of urineproductie van de patiënt binnen de ingestelde parameters. Als een verpleegkundige zich zorgen maakt over de status van een patiënt, kan hij of zij ook het rapid response-team 'triggeren', een functie die de afgelopen jaren is uitgebreid met betrokken patiënten of familieleden. Als de eerste evaluatie een follow-up vereist, moet de senior behandelend arts of bewoner op de hoogte worden gesteld.
Een onderzoek van casestudy's van 2004 tot 2008 onthulde dat 65% van alle patiënten die in het ziekenhuis werden opgenomen minder snel zouden overlijden als gevolg van het Trigger-programma en dat het risico op algemene ziekenhuissterfte 5% lager was, hoewel het belang hiervan was niet statistisch anders. Deze bevindingen zijn niettemin van belang voor artsen en beleidsmakers.

Howell verklaart: "Onze aanpak met een lagere personeelsbezetting produceert resultaten die vergelijkbaar zijn met ICU-gebaseerde benaderingen. Deze benadering vereist geen extra klinische personeelsbezetting, bewaart de continuïteit van de zorgverlener (wat ongewenste voorvallen kan beperken en de traditionele leerstellingen van de medische opleiding respecteert."
Gezien de problemen die ontstaan ??als gevolg van tekorten bij intensieve zorgen, die worden gebruikt om niet-ICU-taken uit te voeren, met name in kleinere ziekenhuizen, wijzen de onderzoekers erop dat "het kan zijn dat de tijd van intensivisten beter wordt doorgebracht met de kritisch ziek in de ICU in plaats van als onderdeel van een snelle responsteam. "
Geschreven door Petra Rattue