Stress-reductietherapie kan patiënten met multiple sclerose aanzienlijk helpen

Een nieuw onderzoek van Northwestern Medicine Research, gepubliceerd in het tijdschrift Neurologie, ontdekte dat een wekelijks programma voor stressmanagement voor patiënten met multiple sclerose (MS) de ontwikkeling van nieuwe hersenlaesies voorkomt, die vaak voorafgaan aan een opflakkering van MS-symptomen, zoals pijn, verlies van gezichtsvermogen of gebruik van ledematen. Hersenletsels zijn een marker van de activiteit van de ziekte in de hersenen.
Hoofdonderzoeker van de studie, David Mohr, hoogleraar preventieve geneeskunde aan de Northwestern University Feinberg School of Medicine, verklaart:

"Dit is de eerste keer dat counseling of psychotherapie heeft aangetoond dat het de ontwikkeling van nieuwe hersenletsels beïnvloedt." In MS is de preventie van nieuwe hersenletsels een belangrijke marker om te beoordelen hoe effectief medicatie is. het sterkste bewijs dat we tot nu toe hebben dat stress bij MS betrokken is "

De studieresultaten tonen aan dat stressbeheersing een nuttige behandeling kan zijn naast het gebruik van MS-medicijnen. Echter, Mohr zegt dat het een grotere klinische proef zal vereisen om deze resultaten te bevestigen.

Volgens het eerdere onderzoek van Mohr zijn psychologische problemen en de ontwikkeling van nieuwe hersenlaesies met elkaar verbonden. Mohr, die meer dan 10 jaar lang onderzoek deed naar deze link, waaronder een onderzoek naar depressie en MS, legt uit dat stress een van de vele factoren is die bepalen of de onderliggende M.S. ziekteprocessen groeien in die mate dat een nieuwe laesie of een terugval. Hij blijft uitleggen dat om een ??gebeurtenis als stressvol te ervaren, het een bedreiging of iets belangrijks voor de persoon moet zijn, waarvan zij vinden dat ze er geen controle over hebben.
Hij gaat door:

"We hebben patiëntenstrategieën geleerd om te evalueren hoeveel van een bedreiging echt iets is. Wanneer mensen de dreiging van een gebeurtenis overschatten of hun vermogen om het te beheren onderschatten, leren we hen hoe ze hun eigen manier van denken over de stress en hoe ze kunnen uitdagen en veranderen, moeten evalueren. dat denken tot een meer realistische en behulpzame beoordeling van de werkelijke dreiging, wat vaak leidt tot een verbeterd vermogen om stressvolle gebeurtenissen te beheersen. "

De onderzoekers leerden de deelnemers ook hoe ze lichamelijk kalm konden blijven wanneer ze werden blootgesteld aan stress door ontspanning en meditatie te gebruiken om met onvermijdelijke stressvolle gebeurtenissen om te gaan.
Het nationale klinische onderzoek omvatte in totaal 121 MS-patiënten, waarvan tweederde vrouwelijk was, die in 24 weken werden gerandomiseerd om ofwel 16 sessies van stressmanagementtherapie voor M.S. of zit in de controlegroep. De incidentie van MS is hoger bij vrouwen dan bij mannen. Deelnemers aan de therapiegroep hebben geleerd hoe ze kunnen omgaan met het verbeteren van hun vermogen om stressvolle gebeurtenissen te voorkomen en hun vermogen om hun reacties op die stressvolle gebeurtenissen die onvermijdelijk waren te beheren. De follow-up periode was 24 weken na de behandeling.
De onderzoekers ontdekten via MRI-neuroimaging dat twee soorten nieuwe hersenletsels die vaak voorkomen bij multiple sclerose verminderd zijn door stressbeheersingstherapie; met gadolinium-versterkende hersenlaesies, d.w.z. het eerste type suggereert een afbraak van de bloed-hersenbarrière, die het immuunsysteem toegang gaf voor het aanvallen en beschadigen van hersencellen. MS-patiënten ontvangen een Gadolinium-injectie tijdens de MRI-scan, waarmee onderzoekers het passeren door de bloed-hersenbarrière kunnen visualiseren als dit soort laesies aanwezig is. Gadolinium laesies kunnen met de tijd verdwijnen, of ze kunnen meer permanente schade aan de hersenen achterlaten.
Een T2-hersenlaesie, d.w.z. het tweede type is een meer permanente laesie en is een meer algemene marker van de impact van M.S. op de hersenen. Deze markers worden vaak gebruikt om M.S. medicijnen in fase II-onderzoeken. Als de laesies minder worden, betekent dit dat het medicijn werkt.
De onderzoekers stelden vast dat 55% van de patiënten in de groep voor stressmanagementtherapie een nieuwe gadolinium-versterkende hersenlaesie had tijdens de behandelingsperiode, terwijl die in de controlegroep 77% hadden. Ze observeerden een vergelijkbare bevinding met betrekking tot T2-hersenlaesies, met 43% van die in de groep voor stressmanagementtherapie die dit soort laesies ervoer vergeleken met 70% van die in de controlegroep. Het team ontdekte dat de stressvermindering nieuwe laesies voorkomt, ongeacht of patiënten M.S. ziektemodificerende medicijnen, zoals bèta-interferonen of glatirameeracetaat. Ze merkten echter op dat de verbetering in hersenlaesies niet doorging nadat het programma voor stressmanagement was beëindigd.
Mohr reageert:

"Dit suggereert dat we behandelingen moeten ontwikkelen die duurzamer zijn over langere perioden. Het is voor mensen moeilijk om één keer per week gedurende lange perioden in behandeling te komen, vanwege zowel de kosten als de tijdsbeperkingen. telemedicine-programma's die tegen een veel lagere prijs kunnen worden geleverd via een computer of een smartphone aan mensen in hun omgeving dan traditionele therapie. "

De bevindingen vertoonden geen statistisch verschil in de snelheid van klinische M.S. symptomen. Volgens Mohr was dit echter niet te verwachten gezien het kleine aantal studiedeelnemers. Hij legde uit dat de studie alleen wilde bepalen of stressreductie de hersenletsels beïnvloedde en hoewel de resultaten positief bleken, zei hij dat het te vroeg zou zijn om het gebruik van stressbeheersingstherapie voor MS-patiënten aan te bevelen, wijzend op: "Ik wil niet om te zien dat patiënten besluiten hun medicatie niet in te nemen en dit in plaats daarvan te gebruiken. "
Geschreven door Petra Rattue