Waarom is het beter om gezichten te zien voor patiënten met leeftijdsgerelateerde maculaire degeneratie?

Onderzoekers hebben onlangs ontdekt waarom volwassenen met leeftijdsgebonden maculaire degeneratie (AMD) problemen hebben met het herkennen en identificeren van gezichten van mensen, zij geloven dat dit grotendeels te wijten kan zijn aan abnormale oogbewegingspatronen en fixaties die verband houden met de aandoening.
De bevindingen komen uit een studie gepubliceerd in het januari nummer van Optometrie en Vision Science.
AMD is een aandoening waarbij het netvlies ernstig beschadigd raakt, waardoor het zicht van een persoon in het midden van het gezichtsveld nadelig wordt beïnvloed, waardoor alles wazig lijkt.
Mensen met AMD hebben vaak extreme problemen met het lezen van gezichten als resultaat en kunnen zich niet goed concentreren op interne kenmerken van mensen, zoals de ogen, neus en mond. AMD komt vaker voor naarmate mensen ouder worden. De incidentie van AMD onder Amerikanen van 40 jaar en ouder is de afgelopen 15 jaar gedaald.
De onderzoekers voerden een onderzoek uit waarin het vermogen van AMD-patiënten en normale gezonde controles werd vergeleken om de interne kenmerken van de Mona Lisa, een van de beroemdste en bekendste gezichten ter wereld, te herkennen. Ze waren in staat om het inwendige van de ogen van patiënten met AMD te onderzoeken en te analyseren met behulp van een techniek genaamd optische coherentie tomografie / scanning laser oftalmoscopie (OCT-SLO).

Deze geavanceerde techniek liet de onderzoekers microscopische films maken van het binnenste van het oog van de patiënten met AMD, die ze vervolgens bestudeerden om de bewegingspatronen en fixaties (waar ze naar keken) van de patiënten te zien terwijl ze naar het gezicht keken.
De twee groepen (AMD-patiënten en gezonde controlepersonen) bleken veel verschillende oogbewegingen en fixaties te hebben. Gemiddeld vonden degenen in de controlegroep meer fixaties op de interne kenmerken van het gezicht vergeleken met de AMD-patiënten (87 procent versus 62 procent), terwijl AMD-patiënten meer kans hadden op fixaties op de externe kenmerken in vergelijking met de controles (38 procent versus 13 procent).

Abnormale oogbewegingspatronen komen veel voor bij AMD-patiënten

De auteurs vonden dat de AMD-patiënten vaker oogbewegingen maakten, bekend als saccades, in vergelijking met mensen met een gezonde visie. Dit zou kunnen duiden op het probleem dat AMD-patiënten met herkende gezichten zijn niet alleen te wijten aan hun algehele verlies van het gezichtsvermogen, maar houden ook verband met een afwijking in oogbewegingspatronen.

Deze abnormale scanpatronen die problemen veroorzaken bij het lezen van gezichten, worden ook geassocieerd met andere aandoeningen, zoals schizofrenie en autisme. De onderzoekers hebben een paar redenen genoemd waarom deze abnormale patronen bij AMD-patiënten voorkomen. Ze denken dat het veel te maken heeft met de manier waarop het brein oogbewegingen coördineert.
Een andere studie vermeldde dat de focus op specifieke delen van het gezicht, zoals de interne kenmerken, de gezichtsperceptie bij AMD-patiënten zou kunnen verbeteren. Dr. Seiple en co-auteurs concluderen:

"Dat rapport geeft hoop dat oogbewegingscontrole training en training van aandachtsaanduiding de gezichtsperceptie en oogscangedrag bij personen met AMD zou kunnen verbeteren."

Geschreven door Joseph Nordqvist