Nieuw inzicht in hoe Schwann-cellen schade aan het perifere zenuwstelsel herstellen

Onderzoekers hebben nieuw inzicht gekregen in hoe cellen die de zenuwcellen in het perifere zenuwstelsel isoleren, Schwann-cellen, schade door ziekte en trauma beschermen en herstellen.
De onderzoekers stellen dat hun bevindingen zullen helpen bij de ontwikkeling van toekomstige behandelingen voor het herstel en de verbetering van schade aan het perifere zenuwstelsel.
De studie, uitgevoerd door onderzoekers van het Peninsula College of Medicine and Dentistry, University of Exeter, samen met collega's van Rutgers University, Newark en University College London, is gepubliceerd in het tijdschrift Neuroscience.
Het perifere zenuwstelsel (PNS) bestaat uit alle zenuwen buiten de hersenen en het ruggenmerg. De belangrijkste functie van het PNS is om het centrale zenuwstelsel te verbinden met de ledematen en organen, waardoor we de zon op ons gezicht en motorische informatie kunnen voelen, die ons in staat stelt om te bewegen.
Het PZS kan echter door trauma worden beschadigd en kan voorkomen bij personen met gemeenschappelijke erfelijke aandoeningen, zoals de ziekte van Charcot-Marie-Tooth (CMT) en bij diabetische neuropathie - waaraan bijna de helft van de mensen met diabetes lijdt.
Symptomen zijn onder meer:

• Het gevoel in de handen en voeten verliezen
• Problemen met de blaascontrole
• Spijsverteringsproblemen
• Seksuele functieproblemen
• Problemen met bloeddrukregeling

Schwann-cellen verschaffen de myeline-omhulling (isolatie) voor de zenuwcellen die elektrische signalen naar het ruggenmerg verzenden en vormen. De Schwann-cellen kunnen dankzij hun plasticiteit terug transformeren naar een onvolgroeide 'reparatiecel', waardoor ze schade aan het PNS kunnen herstellen. Hoewel deze cellen de schade goed kunnen herstellen, kan onvolledige reparatie, misschien na het opheffen van een zenuw, resulteren in pijn en langdurig functieverlies.

Hoewel deze cellen in staat zijn te demyelineren, maakt dit ze kwetsbaar voor ziekten, zoals CMT, die bij 1 op 2.500 mensen voorkomt. Variaties in verschillende CMT-genen kunnen cycli van herstel en herisolatie (re-myelinisatie) veroorzaken. Hierdoor kunnen zowel Schwann-cellen en zenuwcellen afsterven als schade op de lange termijn. Op dit moment is er geen behandeling voor CMT en diegenen met de ziekte lijden aan verhoogde sensorische en motorische problemen die hen permanent gehandicapt zouden kunnen maken.
Volgens de onderzoekers zullen de bevindingen van deze studie leiden tot therapieën om de schade door ernstig trauma te verbeteren en de schade veroorzaakt door CMT te stoppen. Bovendien merken ze op dat ze mogelijk de mogelijkheid bieden om de reparatie te verbeteren in geval van diabetische neuropathie.
Professor David Parkinson, Associate Professor in Neuroscience, Peninsula College of Medicine and Dentistry, University of Exeter, legde uit:
"De bevindingen van ons onderzoek zijn opgewonden omdat we het mechanisme waarmee onze lichamen schade aan het perifere zenuwstelsel kunnen herstellen, hebben vastgesteld en begrijpen." Met verder onderzoek zou dit heel goed kunnen leiden tot therapieën om zenuwbeschadiging door trauma te herstellen en de schade te beperken. die verband houden met veel voorkomende ziekten, zoals CMT. "
Geschreven door Grace Rattue