Slechte slaap gebonden aan ontsteking, een risicofactor voor hartaandoeningen, beroerte

Amerikaanse onderzoekers ontdekten dat een slechte slaapkwaliteit, die geen goede nachtrust of onvoldoende slaap krijgt, is gekoppeld aan hogere niveaus van ontsteking, een bekende risicofactor voor hartaandoeningen en beroertes.
Dit waren de bevindingen van een gemeenschapsonderzoek dat dr. Alanna Morris, een cardiologie-fellow aan de Emory University School of Medicine in Atlanta, Georgia, op zondag presenteerde in de American Heart Association (AHA) 2010 Scientific Sessions in Chicago.
De studie maakt deel uit van het Emory-Morehouse Partnership om CV Disparities (META-Health) te verminderen, een gezamenlijk initiatief van Emory en Morehouse School of Medicine, ook in Atlanta. Een samenvatting van de studie is gepubliceerd in Circulation, het AHA-journaal van 23 november.
Morris zei dat andere studies al een verband hebben aangetoond tussen acuut gebrek aan slaap- en ontstekingsmarkers en veranderingen in bloedvaten, maar er is niet genoeg onderzoeksinformatie over de fysiologische effecten van chronisch slaapgebrek.
"De meeste onderzoeken naar de reactie van het lichaam op gebrek aan slaap hebben gekeken naar proefpersonen die meer dan 24 uur acuut geslapen zijn in experimentele slaaplaboratoria", aldus Morris.
"Niets van dit soort is onderzocht in epidemiologische studies," voegde ze eraan toe.
Morris en collega's onderzochten gegevens over 525 deelnemers van middelbare leeftijd uit de META-Health-studie die de Pittsburgh Sleep Quality Index (PSQI) -vragenlijst hadden ingevuld. 47 procent van de deelnemers was Afro-Amerikaans en 61 procent was vrouw.
De PSQI vroeg de deelnemers gedetailleerde vragen over slaapduur en slaapkwaliteit.
De onderzoekers definieerden slechte slaap als een totale PSQI-score van zes of meer, op basis van de mediane score. Ze analyseerden ook gegevens op basis van slaapuren, in drie groepen: minder dan 6 uur per nacht, tussen 6 en 8,9 en 9 uur of meer.
De niveaus van de drie inflammatoire markers van de deelnemers: fibrinogeen, IL-6 en C-reactief proteïne (CRP), werden ook onderzocht als continue waarden.
C-reactief proteïne (CRP) wordt vaak gebruikt als een marker van ontstekingen en het risico op hart- en vaatziekten.
Volgens de AHA en de Amerikaanse centra voor ziektebestrijding en -preventie (CDC), hebben mensen met een CRP van meer dan 3 mg per liter, dat is het bovenste derde deel van de Amerikaanse bevolking, ongeveer tweemaal het risico op een hartaanval in vergelijking met degenen met lagere niveaus.
Na het aanpassen van de resultaten om rekening te houden met potentiële demografische (leeftijd, geslacht, ras) en gezondheid (roken, diabetes, bloeddruk, glucose, tailleomvang, bloedvetniveaus) confounders, ontdekten de onderzoekers dat:

• Deelnemers met slechte slaapkwaliteit hadden significant hogere niveaus van fibrinogeen, IL-6 en CRP dan deelnemers met een goede slaapkwaliteit.


• Niveaus van de drie inflammatoire markers verschilden ook over de drie categorieën slaapduur.


• De slaapduur van 6 tot 8,9 uur was gekoppeld aan significant lagere niveaus van gemiddeld fibrinogeen, mediaan IL-6 en CRP in vergelijking met de slaapduur van minder dan 6 uur.


• Vergelijkingen tussen 6 tot 8,9 en negen uur of langer van de slaapduur vertoonden geen statistisch significante effecten.

De onderzoekers concludeerden dat:
"Slechte slaapkwaliteit en korte slaapduren worden geassocieerd met hogere niveaus van ontsteking."
Ze suggereerden dat verbetering van de slaapkwaliteit en -duur een geschikt therapeutisch doelwit kan zijn voor het verminderen van de risico's van hart- en vaatziekten.
Morris zei dat hoewel de verhoogde niveaus van C-reactief proteïne gezien bij die deelnemers die weinig slaap hadden binnen het bereik dat gezondheidsautoriteiten zouden omschrijven als laag tot gemiddeld cardiovasculair ziekterisico, deze studie naar deelnemers in de gemeenschap keek, in tegenstelling tot ziekenhuis patiënten met bekende cardiovasculaire aandoeningen, "zodat ze over het algemeen een lager risico en lagere C-reactieve eiwitniveaus hebben dan veel van de hoogrisicopopulaties in andere onderzoeken".
Ontsteking kan een route zijn waardoor slechte slaapkwaliteit het risico op hartaandoeningen en beroertes vergroot, aldus Morris.
Maar ze wees erop dat het nog steeds niet duidelijk is of een korte slaapduur rechtstreeks bijdraagt ??aan cardiovasculaire mortaliteit of dat het een mediërende factor is.
Andere studies hebben aangetoond dat het hebben van 7 tot 8 uur slaap per nacht gekoppeld is aan langer leven, en veel minder of veel meer slapen dan dat is gekoppeld aan een kortere levensduur. Korte en lange slaapduren werden ook geassocieerd met hoge bloeddruk, obesitas, diabetes en stress, die allemaal bekende risicofactoren zijn voor hartaandoeningen en beroertes, hoewel er in deze studie geen significant resultaat was voor langere slaapduur.
Morris en collega's rapporteren ook aan de conferentie de resultaten van een afzonderlijke studie waarin gekeken werd naar het verschil tussen mannen en vrouwen in termen van verbanden tussen slaapkwaliteit en slagaderverharding of stijfheid, waarbij een gebrek aan flexibiliteit in de vaatwand hoge bloeddruk veroorzaakt en maakt het hart harder werken.
Deze resultaten toonden aan dat, hoewel een slechte nachtrust gepaard ging met hogere bloeddruk bij zowel mannen als vrouwen, het verband tussen slechte slaapkwaliteit en arteriële stijfheid alleen significant was voor mannen.
"Slaapkwaliteit en -duur hangen samen met hogere niveaus van inflammatoire biomarkers: de META-gezondheidstudie."
Alanna Morris, Dorothy Coverson, Lucy Fike, Yusuf Ahmed, Neli Stoyanova, W. Craig Hooper, Gary Gibbons, Donald Bliwise, Viola Vaccarino, Rebecca Din-Dzietham en Arshed Quyyumi.
circulatie, 23 november 2010; 122: Abstract: A17806.
Extra bron: Emory University.
Geschreven door: Catharine Paddock, PhD