PTSS: wat je moet weten

Inhoudsopgave

1. Symptomen en diagnose
2. Oorzaken
3. Risicofactoren
4. Behandeling
5. Zelfhulp tips
6. complicaties
7. het voorkomen

Een posttraumatische stressstoornis kan iemand overkomen nadat hij een traumatische gebeurtenis heeft meegemaakt waardoor hij zich angstig, geschokt of hulpeloos voelde. Het kan langetermijneffecten hebben, waaronder flashbacks, slaapproblemen en angst.

Voorbeelden van gebeurtenissen die een post-traumatische stressstoornis (PTSS) kunnen veroorzaken zijn onder meer oorlogen, misdaden, branden, ongelukken, de dood van een dierbare, of misbruik van een of andere vorm. Gedachten en herinneringen komen terug, ook al is het gevaar voorbij.

Er wordt gedacht dat dit tussen 7 en 8 procent van de bevolking treft, en vrouwen hebben meer kans om te worden getroffen dan mannen.

In plaats van zich beter te voelen naarmate de tijd vordert, kan het individu angstiger en angstiger worden. PTSS kan jarenlang iemands leven verstoren, maar behandeling kan hen helpen herstellen.

Symptomen en diagnose

PTSS kan ontstaan ??als gevolg van een traumatische gebeurtenis of ervaring.

Symptomen beginnen meestal binnen 3 maanden na een gebeurtenis, maar kunnen later beginnen.

Om als persoon een PTSS-diagnose te krijgen, moeten deze voldoen aan criteria die zijn vastgelegd in de Diagnostische en Statistische Handleiding vijfde proef van de American Psychological Association (APA) (DSM-5).

Volgens deze richtlijnen moet de persoon:

1. Zijn blootgesteld aan de dood of de dood bedreigd, ernstig letsel of seksueel geweld, hetzij rechtstreeks, door het te zien, door een geliefde over te komen, of tijdens professionele taken

2. Ervaar het volgende voor meer dan een maand:

• een of meer intrusiesymptomen
• een of meer vermijdingsverschijnselen
• twee of meer symptomen die de stemming en het denken beïnvloeden
• twee of meer symptomen van opwinding en reactiviteit die na het trauma zijn begonnen

Hier zijn enkele voorbeelden van deze vier soorten symptomen:

Intrusion symptomen:

• nachtmerries
• flashbacks en een sensatie dat het evenement weer gebeurt
• angstige gedachten

Vermijdingssymptomen:

• weigeren om het evenement te bespreken
• situaties vermijden die de persoon aan het evenement herinneren

Opwekkings- en reactiviteitssymptomen:

• moeite met slapen
• prikkelbaarheid en boze uitbarstingen
• overgevoeligheid voor mogelijke gevaren
• gespannen en angstig voelen

Symptomen die de stemming en het denken beïnvloeden:

• onvermogen om enkele aspecten van het evenement te onthouden
• schuldgevoelens en schuldgevoelens
• zich losgemaakt voelen en vervreemd van anderen en emotioneel en mentaal verdoofd
• een verminderde interesse in het leven hebben
• moeite met concentreren
• geestelijke gezondheidsproblemen, zoals depressie, fobieën en angst

Bovendien moeten de symptomen leiden tot angst of problemen bij het omgaan met werk of relaties en mogen ze niet te wijten zijn aan het gebruik van medicijnen of andere stoffen, of aan een andere gezondheidstoestand.

Lichamelijke symptomen

Er kunnen ook lichamelijke symptomen zijn, maar deze zijn niet opgenomen in de DSM-5-criteria:

• fysieke effecten zijn zweten, trillen, hoofdpijn, duizeligheid, maagproblemen, pijn en pijn op de borst en pijn op de borst
• een verzwakt immuunsysteem kan leiden tot frequentere infecties
• slaapstoornissen kunnen vermoeidheid en andere problemen tot gevolg hebben

Er kunnen gedragsveranderingen op lange termijn zijn die bijdragen aan problemen en werk en een uitsplitsing in relaties. De persoon kan meer alcohol gaan consumeren dan voorheen, of drugs of medicijnen misbruiken.

Kinderen en tieners

Bij personen van 6 jaar of jonger kunnen de volgende symptomen optreden:

• bedplassen na het leren om de badkamer te gebruiken
• onvermogen om te spreken
• het spelen van het evenement
• kleverig zijn met een volwassene

Tussen de leeftijd van 5 en 12 jaar heeft het kind misschien geen flashbacks en hebben ze misschien geen moeite om delen van het evenement te onthouden. Ze kunnen het echter in een andere volgorde onthouden of voelen dat er een teken was dat dit zou gebeuren.

Ze kunnen het trauma ook uiten of uiten via spel, foto's en verhalen. Ze kunnen nachtmerries hebben en prikkelbaar zijn. Ze vinden het misschien moeilijk om naar school te gaan of tijd door te brengen met vrienden of studeren.

Tussen de leeftijd van 12 en 18 jaar kan de persoon disruptief of respectloos, impulsief of agressief gedrag vertonen.

Ze voelen zich misschien schuldig omdat ze tijdens het evenement niet anders hebben gehandeld, of ze kunnen wraak nemen.

Kinderen met seksueel misbruik hebben meer kans om:

• voel angst, verdriet, angst en isolatie
• hebben een laag gevoel van eigenwaarde
• gedrag op een agressieve manier
• ongewoon seksueel gedrag vertonen
• zichzelf pijn doen
• misbruik van drugs of alcohol

doorlichting

Als onderdeel van het diagnostische proces kan de persoon een screeningstest ondergaan om te beoordelen of hij al dan niet PTSS heeft.

De benodigde tijd hiervoor kan variëren van 15 minuten tot meerdere sessies van één uur. Een langere beoordeling kan worden gebruikt als er juridische implicaties zijn of als een claim op invaliditeit ervan afhangt.

Als de symptomen na een paar weken verdwijnen, kan er een diagnose van acute stressstoornis zijn.

PTSS heeft de neiging langer mee te gaan en de symptomen zijn ernstiger en verschijnen mogelijk pas enige tijd na het evenement.

Veel mensen herstellen binnen 6 maanden, maar sommige blijven symptomen ervaren gedurende meerdere jaren.

Oorzaken

Sommige mensen die terugkeren uit conflictzones ervaren PTSS.

PTSS kan zich ontwikkelen na een traumatische gebeurtenis.

Voorbeelden zijn:

• militaire confrontatie
• natuurrampen
• ernstige ongevallen
• terroristische aanslagen
• verlies van een geliefde, ongeacht of dit gepaard ging met geweld
• verkrachting of andere vormen van misbruik
• persoonlijke aanval
• een slachtoffer van een misdrijf zijn
• een levensbedreigende diagnose krijgen

Elke situatie die angst, shock, horror of hulpeloosheid teweegbrengt, kan leiden tot PTSS.

Risicofactoren

Het blijft onduidelijk waarom sommige mensen PTSS ontwikkelen, terwijl anderen dat niet doen.De volgende risicofactoren kunnen echter de kans op het ervaren van symptomen vergroten:

• bijkomende problemen hebben na een evenement, bijvoorbeeld het verliezen van een geliefde en het verliezen van een baan
• gebrek aan sociale steun na een evenement
• met een geschiedenis van psychische problemen of middelengebruik
• eerdere ervaringen met misbruik, bijvoorbeeld tijdens de kindertijd
• een slechte lichamelijke gezondheid hebben vóór of als gevolg van een gebeurtenis

Sommige fysieke en genetische factoren kunnen een rol spelen. Deze kunnen de kans op angst, depressie en PTSS beïnvloeden.

Hersenstructuur: Hersenscans hebben aangetoond dat de hippocampus bij mensen met PTSS anders lijkt dan bij anderen. De hippocampus is betrokken bij het verwerken van emoties en herinneringen en kan de kans op flashbacks beïnvloeden

Reactie op stress: Het niveau van hormonen dat normaal vrijkomt in een vecht-of-vlucht situatie lijkt bij mensen met PTSS anders te zijn.

Geslacht: Dit kan een rol spelen. Studies suggereren dat, terwijl mannen meer kans hebben om geweld te ervaren, vrouwen een hogere kans hebben op PTSS.

Wat vermindert het risico?

Wetenschappers kijken naar veerkrachtfactoren die mensen helpen PTSS effectiever te herstellen of te voorkomen.

Deze omvatten:

• het hebben van of het zoeken naar steun van anderen
• coping-strategieën hebben of ontwikkelen
• het vermogen van de persoon om zich goed te voelen over hoe zij handelen wanneer zij met moeilijkheden worden geconfronteerd

Wanneer een dokter bezoeken?

Veel mensen ervaren symptomen na een traumatische gebeurtenis, zoals huilen, angst en concentratiestoornissen, maar dit hoeft niet per se PTSS te zijn.

Een snelle behandeling met een gekwalificeerde professional kan helpen voorkomen dat de symptomen erger worden.

Dit moet worden overwogen als:

• symptomen blijven langer dan een maand aanhouden
• symptomen zijn ernstig genoeg om te voorkomen dat de persoon terugkeert naar het normale leven
• de persoon overweegt zichzelf te schaden

Behandeling

Counseling is een belangrijk onderdeel van de behandeling van PTSS.

De behandeling omvat meestal psychotherapie en counseling, medicatie of een combinatie.

Opties voor psychotherapie zullen speciaal worden afgestemd op het beheer van trauma's.

Ze bevatten:

Cognitieve verwerkingstherapie (CPT): Ook wel bekend als cognitieve herstructurering, leert het individu op een nieuwe manier over dingen na te denken. Mentale beelden van de traumatische gebeurtenis kunnen hen helpen het trauma te verwerken, om controle te krijgen over de angst en de angst.

Exposure-therapie: Herhaaldelijk praten over de gebeurtenis of het confronteren van de oorzaak van de angst in een veilige en gecontroleerde omgeving kan de persoon helpen voelen dat hij meer controle heeft over zijn gedachten en gevoelens. De effectiviteit van deze behandeling is echter in twijfel getrokken en moet met zorg worden uitgevoerd, of er bestaat een risico op verergering van de symptomen.

medicijnen

Sommige medicijnen kunnen worden gebruikt om de symptomen van PTSS te behandelen.

Selectieve serotonineheropnameremmers (SSRI's), zoals paroxetine, worden vaak gebruikt. SSRI's helpen ook bij de behandeling van depressie, angst- en slaapproblemen, symptomen die vaak verband houden met PTSS. Er zijn enkele meldingen geweest dat antidepressiva een verhoogd risico op zelfmoord kunnen veroorzaken bij personen jonger dan 24 jaar.

Soms kunnen benzodiazepines worden gebruikt om prikkelbaarheid, slapeloosheid en angst te behandelen. Het Nationaal Centrum voor PTSS beveelt deze echter niet aan, omdat ze de kernsymptomen niet behandelen en ze kunnen leiden tot afhankelijkheid.

Experimentele therapieën

Onderzoek heeft gesuggereerd dat de volgende therapieën kunnen helpen, maar verder bewijsmateriaal is nodig om hun veiligheid en effectiviteit te bevestigen.

Oogbewegingsdesensibilisatie en -herverwerking (EMDR): Het oproepen van de gebeurtenis tijdens het maken van een specifieke soort zijdelingse oogbeweging kan helpen om de noodniveaus voor mensen met PTSS te verlagen. Hierdoor kan het individu meer positieve emoties, gedragingen en gedachten hebben.

MDMA: De farmaceutische versie van de recreatieve drug, ecstasy, kan mensen helpen om effectiever met hun herinneringen om te gaan door een gevoel van veiligheid te bevorderen. Wetenschappers onderzoeken momenteel deze optie.

Cortison hormoontherapie: Eén studie heeft gesuggereerd dat hooggedoseerde op cortisol gebaseerde behandelingen het risico op PTSS zouden kunnen verminderen, indien gegeven kort na een trauma.

Computer spelletjes: Het spelen van sommige computerspellen is bij sommige veteranen met PTSS in verband gebracht met minder symptomen, zo blijkt uit een in 2017 gepubliceerde studie. De onderzoekers bevelen echter niet aan om computerspellen te gebruiken in plaats van gewone therapie.

Zelfhulp tips

Actief coping is een belangrijk onderdeel van herstel. Het stelt een persoon in staat om de impact van de gebeurtenis die ze hebben ervaren te accepteren en actie te ondernemen om hun situatie te verbeteren.

Het volgende kan helpen dit te bereiken:

• leren over PTSS en begrijpen dat een doorlopende reactie normaal is en dat herstel tijd kost
• accepteren dat genezing niet per se betekent dat je vergeet, maar je geleidelijk minder last voelt van de symptomen en vertrouwen hebt in het vermogen om te gaan met de slechte herinneringen

Andere dingen die kunnen helpen zijn onder meer:

• iemand vinden om in te vertrouwen
• tijd doorbrengen met andere mensen die weten wat er is gebeurd
• mensen laten weten wat symptomen kan veroorzaken
• taken opsplitsen in kleinere delen, zodat ze gemakkelijker te prioriteren en te voltooien zijn
• doen wat lichaamsbeweging, zoals zwemmen, wandelen of yoga
• het beoefenen van ontspannings-, ademhalings- of meditatietechnieken
• luisteren naar rustige muziek of tijd doorbrengen in de natuur
• begrijpend dat het tijd zal vergen voordat de symptomen verdwijnen
• accepteren dat PTSS geen teken van zwakte is, maar kan iedereen overkomen
• deelnemen aan leuke activiteiten die afleiding kunnen bieden

Een aantal hulplijnen en andere faciliteiten zijn beschikbaar voor mensen die de symptomen van PTSS ervaren of kunnen ervaren.

Hier zijn enkele cijfers die handig kunnen zijn:

• National Suicide Prevention Lifeline: 1-800-273-TALK
• Nationaal huiselijk geweld / kindermishandeling / seksueel misbruik: 1-800-799-SAFE
• Nationale Jeugdcrisis-hotline: 800-442-HOPE

Als u op zoek bent naar een therapeut, zorg er dan voor dat u iemand vindt die gekwalificeerd en ervaren is op het gebied van PTSS. Het Sidran Institute, een non-profitorganisatie die hulp biedt aan mensen die traumatische gebeurtenissen hebben ondergaan, geeft enkele tips voor het vinden van een geschikte therapeut.

complicaties

PTSS kan tot enkele complicaties leiden.

Deze omvatten:

• moeite met werk of relaties
• een hoger risico op hartproblemen
• een grotere kans op chronische ziekten
• een mogelijkheid van veranderingen die de hersenen beïnvloeden, waaronder hogere niveaus van het stresshormoon cortisol en een afname van de grootte van de hippocampus - een hersenstructuur die belangrijk is bij geheugenverwerking en emotie

Mensen met PTSS kunnen andere gezondheidsproblemen hebben, zoals depressie, angst, persoonlijkheidsstoornis of het misbruik van stoffen zoals alcohol of drugs.

Hoe ongewenste herinneringen te vergetenHoe ongewenste herinneringen te vergetenLees nu

Preventie: is het mogelijk?

Mensen die in beroepen werken waar zich traumatische gebeurtenissen kunnen voordoen, zoals het leger en de hulpdiensten, kunnen training of advies krijgen om hen te helpen het risico op PTSS het hoofd te bieden of te verminderen.

In de medische noodhulp (EMS) vindt na bepaalde gebeurtenissen een vorm van debriefing plaats die bekend staat als critical incident stress management (CISM) om te proberen het risico op stress en ontwikkeling van PTSS te minimaliseren.

De effectiviteit hiervan is echter in twijfel getrokken, en sommige studies hebben gesuggereerd dat het schadelijk kan zijn, omdat het het natuurlijke herstelproces kan verstoren, bijvoorbeeld door mensen te dwingen om herinneringen en emoties onder ogen te zien voordat ze er klaar voor zijn.